"ทำไมล่ะคะ เพราะคุณรามรู้ใช่ไหมว่าเปรียบเทียบยังไงยัยเด็กนี่ของพี่ก็สู้แตมป์ไม่ได้สักนิด" แตมป์ยกยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ
"เปล่า แต่เธอนั่นแหละที่แค่พูดเรื่องความบริสุทธิ์ก็สู้ผู้หญิงของฉันไม่ได้แล้ว ความสวยของเธอก็อย่าพูดถึงไม่ได้ครึ่งของแก้มหวานสักนิด ส่วนลีลาอย่าพูดว่าแก้มหวานสู้เธอไม่ได้เลย ต้องบอกอย่างนี้ดีกว่าว่าเธอน่ะจะเอาอะไรมาสู้กับผู้หญิงของฉันได้" รามตอบกลับคนตรงหน้าไปจนคนฟังถึงกับหน้าชาสั่น จากนั้นเขาก็เดินพาจูงแก้มหวานผ่านหน้าของเธอคนนั้นออกมา ตลอดทางที่ออกจากผับแก้มหวานก็เอาแต่เงียบไม่ได้คุยตอบอะไรกันตลอดทางจนเขารู้สึกได้ เขาอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
"เป็นอะไรไปคะ"
แก้มหวานส่ายหัวไปมา
"เปล่าค่ะ"
"ไม่จริงค่ะ ปกติหนูหวานจะไม่เงียบขนาดนี้ ไหน เป็นอะไรคะ บอกพี่ได้ไหม" รามมองหน้าของหญิงสาวที่ไม่ได้มีความสดใสเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เธอยังคงส่ายหัวไปมาและก้มหน้าลง
"หนูหวานแค่ค
