ผมได้ย้ายมาดูแลโรงแรมที่สาขาภูเก็ต ซึ่งตอนนี้ทิศทางเติบโตกำลังไปได้ไกล เพราะได้รับการสนับสนุนจากหลายภาคส่วน นักท่องเที่ยวต่างชาติเข้ามาเที่ยวเพิ่มมากขึ้น คุณพ่อท่านจึงอยากให้ผมมาดูแลที่นี่ ผมได้รับเชิญให้ขึ้นบรรยาย เล่าประสบการทำงาน เพื่อให้แลกเปลี่ยนความรู้ ตอนที่พิธีกรเชิญผมขึ้นไปบนเวที สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ผมเฝ้าคิดถึง และตามหาตลอดสามปี ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอเธอที่นี่ ความรู้สึกต่างๆมันตีตื้นขึ้นมา เกี่ยวก้อยจ้องมองมาที่ผมสายตาช่างเย็นชา และดูว่างเปล่า ผมพยายามควบคุมสติ เพื่อบรรยายและตอบคำถามให้เสร็จ ผมหันไปมองเกี่ยวก้อยบ่อยครั้ง ผมอยากเดินลงจากเวทีเดี๋ยวนี้ เพื่อไปหาเธอ เมื่อเสร็จงาน ผมหันไปมองข้างล่างเวที ก็ไม่เห็นเธอแล้ว ผมรีบตามเธอออกมา ผมอยากพูดคุยกับเธอ อยากขอโทษ และอยากกอดเหลือเกิน
" เกี่ยวก้อย" ผมเรียกเธอ เกี่ยวก้อยหันมา และทำท่าทางเหมือนไม่รู้จักผม มันช่าง
