รอวันหวนรัก

ซ่า ~ซ่า~ คลืน~คลืน~ เสียงเกลียวคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง หญิงสาวผมยาวสลวยสีดำ นั่งกอดเข่าบนพื้นทรายละเอียด ทอดมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ แววตาหม่นหมองเศร้าสร้อย หยดน้ำตาไหลริน อะไรกันนะที่ทำให้เธอเศร้าได้ขนาดนั้น เธอนั่งหวนคิดถึงเรื่องวันวาน เหตุการณ์ที่ทำให้เธอได้เจอผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นความเศร้าของเธอ เด็กสาวน่ารักคนหนึ่งนั่งคุยกัน กับเพื่อนรักสองคนอย่างออกรสออกชาติ "ซื้อของหน่อยครับ" เกี่ยวก้อยหันกลับมามองตามเสียงลูกค้าที่เข้ามาซื้อของ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นดู เกี่ยวก้อยต้องตกตะลึงกับความหล่อ ของลูกค้าหนุ่มคนนั้น "รับอะไรดีคะ" เกี่ยวก้อยถามออกไป "ผมอยากได้เครื่องดื่มดับกระหายหน่อยครับ" ชายหนุ่มตอบกลับมา เกี่ยวก้อยมองตาไม่กระพริบ เขาเป็นคนที่หล่อมากๆ หล่อจนหยุดมองไม่ได้ "เครื่องดื่มต่างๆ อยู่ในตู้นั้นค่ะ ลูกค้าเดินไปเลือกดูได้เลยนะคะ" เกี่ยวก้อยชี้บอกให้ชายหนุ่มเดินไปเลือกสินค้าที่อยู่ ในตู้แช่ที่มีเครื่องดื่มหลายชนิด เกี่ยวก้อยไม่เคยเห็นชายหนุ่มคนนี้ในหมู่บ้านเลย สงสัยจะเป็นคนต่างถิ่น เกี่ยวก้อยแอบชื่นชมความหล่อเหลาของเขา ซึ่งในหมู่บ้านเธอไม่มีหนุ่มคนไหนหล่อเท่าเขาเลย เกี่ยวก้อยหลงไหลความหล่อตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น "อีเกี่ยวก้อย ใครวะไม่เคยเห็นโคตรหล่อเลย" ยุรีเพื่อนสนิทของเกี่ยวก้อย แอบกระซิบถาม "ไม่รู้ สงสัยมาจากที่อื่นมั๊ง" เกี่ยวก้อยมองดูชายหนุ่มที่ยืนเลือกเครื่องดื่ม "กูเห็นนะมึงมองเขาใหญ่เลย สนใจล่ะสิ ถ้ามึงสนกูจะถามชื่อและขอเบอร์เขาให้" น้องนางเห็นเกี่ยวก้อยที่ยืนอึ้งมองผู้ชายคนนั้น คงอยากรู้จักแต่ไม่กล้าที่จะชวนคุย "เออ กูก็สนนั่นแหละ แต่ไม่กล้าถามเขาหรอก อายว่ะ"เกี่ยวก้อยบอกน้องนางเพื่อนสนิทอีกคน "เรื่องอื่นมึงกล้าหมดนะอีเกี่ยวก้อย ทีเรื่องผู้ชายอายทุกที ปอดแหก" น้องนางว่าให้เกี่ยวก้อย น้องนางก็พูดเก่งไปอย่างนั้นแหละ เรื่องของเพื่อนก็กล้าถามให้ แต่พอเป็นเรื่องตัวเอง ก็ให้เพื่อนถามให้อยู่ดี สรุปกลุ่มของเกี่ยวก้อยจะกล้ากับเรื่องของเพื่อน แต่เรื่องตัวเองอายทุกครั้ง เป็นกันทั้งกลุ่ม "สรุปคือมึงชอบเขาใช่ไหม กูจะได้จัดการ" เกี่ยวก้อยพยักหน้าแทนคำตอบ น้องนางเข้าใจเพื่อนทันที "น้ำขวดนี้เท่าไหร่ครับ" ผู้ชายคนนั้นเลือกน้ำได้แล้วก็หันกลับมาถามเกี่ยวก้อย ซึ่งเป็นลูกเจ้าของร้านขายของชำที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน แถบต่างจังหวัด ใหญ่ทางภาคอีสาน เกี่ยวก้อยอยู่เขต อำเภอเมือง แต่บ้านไม่ได้อยู่เมือง เป็นหมู่บ้านที่แยกออกมาประมาณ 30 กม. "ขวดนี้ 20 บาทรับกี่ขวดดีคะ" "ผมเอาสองขวดครับ 40 บาทใช่ไหมครับ" ชายหนุ่มคนนั้นรวมราคาสินค้า เขาก็มองเกี่ยวก้อยเหมือนกัน เหมือนจะสนใจ "ไอ้วินซื้อเสร็จยังวะทำไมช้าจัง" ชายหนุ่มคนนั้นชื่อวินสินะ เขาหันกลับไปมองเพื่อนที่เดินลงจากรถมาหาเขา เกี่ยวก้อยก็ไม่เคยเห็นหน้าในหมู่บ้านนี้เหมือนกัน สงสัยจะอยู่คนละหมู่บ้านกับเกี่ยวก้อย "คุณชื่อวินเหรอคะ มาจากไหนคะ ไม่เคยเห็นเลย" น้องนางถามชื่อชายหนุ่มคนนั้น เพราะรู้ว่าเกี่ยวก้อยอยากรู้จัก แต่ไม่กล้าที่จะถามเอง "ครับผมชื่อวินครับ ผมไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ พอดีปิดเทอมเลยมาเยี่ยมน้า ที่อยู่หมู่บ้านถัดไปจากที่นี่ครับ" วินตอบคำถามและคุยเป็นกันเองมาก พูดคุยแบบไม่เคอะเขิน ผิดกับเกี่ยวก้อยที่ไม่กล้าชวนคุยเลย "อ๋อ มิน่าล่ะถึงไม่คุ้นเลย" ยุรีเข้าใจในทันที "แต่ก่อนผมก็อยู่ที่หมู่บ้านน้าครับ แต่ย้ายไปเรียนกับแม่ที่ชลบุรีครับ ปิดเทอมก็เลยกลับมาหาน้า" วินตอบยุรีจนหายสงสัย "แล้วคุณชื่ออะไรครับ" วินหันมาถามเกี่ยวก้อยที่มัวแต่ยืนเก็บข้อมูลวินอยู่ สายตาวินบอกชัดเจนว่าสนใจเกี่ยวก้อยมาก "ฉันชื่อเกี่ยวก้อยค่ะ ส่วนนี่เพื่อนฉันชื่อ ยุรี คนนี้ชื่อน้องนาง"เกี่ยวก้อยตอบคำถามที่วินถามมา "ชื่อน่ารักเหมือนคนเลยนะครับ นี่เพื่อนผมชื่อ สิงโตครับ อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านเดียวกันครับ สิงโตเรียนที่นี่" เกี่ยวก้อยพยักหน้าเข้าใจ และยิ้มทักทายสิงโต และสิงโตก็ยิ้มตอบกลับมา "อืม คนละหมู่บ้านเลยไม่เคยเห็นกันสินะ แต่ว่าไปหมู่บ้านเราก็อยู่ใกล้กัน ทำไมไม่เคยเห็นเลยค่ะ" ยุรีถามสิงโตออกไปด้วยความสงสัย "อาจเพราะพวกผมไม่เคยผ่านมาที่หมู่บ้านนี้เลย พวกผมก็ไม่เคยเห็นพวกคุณเหมือนกันนะครับ ส่วนมากเราอยู่แต่ในหมู่บ้าน ไม่ชอบออกไปไหน ไม่แปลกที่คนหมู่บ้านอื่น จะไม่รู้จักเรา" วินตอบกลับยุรี "อาจเพราะผมไม่เด่นมั๊งครับ พวกคุณเลยไม่สนใจ ผมเหมือนเคยเห็นคุณเกี่ยวก้อย ตอนนั่งรถไปโรงเรียนนะครับ แต่คุณเกี่ยวก้อยไม่ชอบมองใคร เอาแต่นั่งนิ่งๆ และคุยแต่กลับเพื่อนเท่านั้น ผมก็เลยไม่กล้าทัก" สิงโตชายหนุ่มจากอีกหมู่บ้านพูดซะยาวเหยียด แต่ก็จริงเกี่ยวก้อยไม่ค่อยชอบพูดกับคนแปลกหน้า หน้านิ่ง คุยกับคนที่สนิทเท่านั้น ใครที่เข้ามาจีบ ถ้าเกี่ยวก้อยไม่ชอบจะไม่พูดด้วยเลย คนก็เลยว่าเกี่ยวก้อยหยิ่ง เกี่ยวก้อยเป็นเด็กสาวที่หน้าตาน่ารักมาก ชายหนุ่มในหมู่บ้านเดียวกัน และต่างหมู่บ้านพากันสนใจ แต่เกี่ยวก้อยก็ไม่เคยชอบใคร เคยแอบรักเพื่อนในห้อง แต่เพื่อนคนนั้นดันบอกไม่ชอบผู้หญิงหน้าตาแบบเธอ ทำให้เกี่ยวก้อยเสียความมั่นใจ ไม่กล้าชอบใครอีก และเป็นเพราะกลุ่มเธอไม่ชอบออกไปไหน ทั้งสามคนเป็นสวยในคนละแบบ ผู้ชายมาจีบไม่เว้น มีแต่ยุรีที่มีแฟนอยู่คนเดียว เพราะเกี่ยวก้อยกับน้องนางเป็นแม่สื่อให้ ส่วนน้องนางก็มีคนที่กำลังคุยกันอยู่ เกี่ยวก้อยก็เป็นแม่สื่อให้เช่นกัน มีแค่เกี่ยวก้อยที่ยังไม่มีคนที่ชอบ แบบจริงจัง "วินว่าจะถามเกี่ยวก้อยอายุเท่าไหร่ วินจะได้เรียกถูก "อายุ 16 อยู่ม.5ค่ะ" เกี่ยวก้อยตอบสั้นๆ ด้วยความอายจึงไม่กล้าที่จะคุยมาก "งั้นเราก็รุ่นเดียวกัน วินเรียกชื่อเกี่ยวก้อยเลยนะ และเกี่ยวก้อยก็เรียกวิน เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม" "อืม เรียกนั้นอย่างนั้นก็ได้" เกี่ยวก้อยเห็นด้วยที่เรียกชื่อกันเฉยๆ "งั้นวินกลับบ้านก่อนดีกว่า วินมากับเพื่อนเกรงใจ กลัวเพื่อนจะรอ" วินทำท่าจะเดินออกไป "เดี๋ยววิน น้องนางขอเบอร์วินไว้หน่อยสิ เผื่อมีอะไรจะได้เอาไว้คุยกัน ส่วนอันนี้เป็นเบอร์ของเกี่ยวก้อย" น้องนางยื่นกระดาษที่เขียนเบอร์เกี่ยวก้อยไว้ วินก็ยื่นเบอร์ให้น้องนางเหมือนกัน "เดี๋ยววินโทรหาเกี่ยวก้อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้วินมาซื้อของที่บ้านเกี่ยวก้อยใหม่ วินไปแล้วนะ" ชายหนุ่มออกจากร้านขึ้นรถไปแล้ว เหลือแค่เกี่ยวก้อย ยืนยิ้มด้วยความดีใจ ที่ได้เบอร์โทรของชายหนุ่มมา