บทที่ 10 กลับมาอีกครั้ง
1232 คำ
ผมส่งข้อความหาเกี่ยวก้อย แต่เกี่ยวก้อยเปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับมา หลังผ่านมา 2 ปีที่ไม่เคยติดต่อเกี่ยวก้อยไป ผมไม่อยากให้นานาต้องคิดมาก ช่วงนี้ผมทะเลาะกับนานาบ่อยๆ เรื่องนิสัยเจ้าชู้ของผมนั่นแหละ
ผมแค่อยากคุยกับใครสักคนที่ทำให้ผมสบายใจ เกี่ยวก้อยคือความสบายใจที่ผมรู้สึกคุยได้ แต่เธอคงไม่อยากจะคุยกับผมแล้วมั๊ง ผมพยายามส่งข้อความหาเธอทุกวัน
'เกี่ยวก้อย ที่ผ่านมาวินขอโทษนะ' เกี่ยวก้อยอ่านแต่ไม่ตอบ
'เกี่ยวก้อยวินโทรหาเกี่ยวก้อยบ้างได้ไหม'
'เกี่ยวก้อย ยังโกรธวินอยู่ใช่ไหม'
ไม่ว่าจะกี่ข้อความที่ส่งไปเกี่ยวก้อยอ่าน แต่ไม่ตอบ
'เกี่ยวก้อยคุยกับวินหน่อยได้ไหม วินอยากคุยกับเกี่ยวก่อยจริงๆ'
'ไม่เหนื่อยบ้างเหรอวิน ไม่ต้องไลน์มาอีก เกี่ยวก้อยไม่มีอะไรจะคุยด้วย' เป็นครั้งแรกที่เกี่ยวก้อยพิมพ์ตอบกลับ ตอนแรกผมยังสงสัย คิดว่าเกี่ยวก้อยเปลี่ยนไลน์ หรือเบอร์โทรไปหรือยัง
'วินเลิกกับเขาแล้ว' เป็นความจริงที่นานาขอถอยความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ ผมรู้สึกเสียใจ ผมยอมเธอกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ถึงผมจะไปเอาคนอื่นมาบ้าง เพราะผมหยุดไม่ได้ แต่เธอก็ได้เป็นที่หนึ่ง ผมกับนานาเลยถอยห่างกันสักพัก เผื่อนานาใจเย็นขึ้น อีกใจหนึ่งก็นึกถึงเกี่ยวก้อยขึ้นมา
'แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเกี่ยวก้อย'
'วินโทรหาเกี่ยวก้อยนะ' ผมตัดสินใจโทรหาเกี่ยวก้อย เพราะเกี่ยวก้อยไม่ตอบกลับมา
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
"ฮัลโหล วินอยากพูดอะไรก็พูดมา มันจะได้จบๆ" ผมรอสายเกี่ยวก้อยรับนานมาก จนจะกดวางสาย อยู่ๆเกี่ยวก้อยก็รับโทรศัพท์
"วินอยากขอโทษเกี่ยวก้อยเรื่องวันนั้น" ผมพูดแบบติดขัด เพราะเสียงเธอยังดูเคืองๆผมอยู่มาก
"ถ้าวินอยากขอโทษเกี่ยวก้อยจริง ทำไมวินไม่ขอโทษตั้งแต่วันนั้น ผ่านมา 2 ปีวินเพิ่งนึกได้ว่าต้องขอโทษ มันไม่สายไปหน่อยเหรอ" มันไม่ผิดที่เกี่ยวก้อยควรจะโกรธผมขนาดนี้ ผมทำแบบนั้นจริงๆ
"วินไม่กล้าโทรหาเกี่ยวก้อย เพราะวินรู้ว่าเกี่ยวก้อยโกรธ" จริงๆผมจะโทรหาคนอื่นก็ได้นะ ผู้หญิงในสต๊อกผมเยอะ แต่ทำไมนึกถึงเกี่ยวก้อยที่อยู่คนละจังหวัด กับผมก็ไม่รู้ ผมแค่อยากหาใครสักคน ช่วงที่ผมต้องห่างนานา
"เกี่ยวก้อยไปเรียนแล้วถ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เกี่ยวก้อยจะวาง แล้ววินก็ไม่ต้องโทรมาอีก" ผมคิดนะของที่มันเคยเป็นของผม มันก็เป็นอยู่วันยังค่ำ และผมไม่คิดจะปล่อยใคร ถ้าผมยังต้องการอยู่
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ วินโทรหาอีกได้ไหม" ผมถือคติตื้อเท่านั้น
ผมโทรคุยกับเกี่ยวก้อยทุกวันขึ้นเรื่อยๆ เธอยอมใจอ่อนลงบ้าง และนานวันเข้าเธอก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
"เกี่ยวก้อยปิดเทอมนี้วินจะกลับไปบ้านน้า ช่วงปิดเทอมนี้เกี่ยวก้อยกลับบ้านไหม" ผมอยากกลับไปหาเธอนะไม่ได้เจอกันนาน อยากคุยกับเธอ
"กลับ แต่คงกลับไม่นานเกี่ยวก้อยค่อนข้างเรียนหนักจะรีบเก็บหน่วยกิตจะได้จบเร็วๆ" เกี่ยวก้อยสำหรับผมแล้วเธอไม่ค่อยเหมือนคนอื่น เธอเป็นคนข้างเก็บตัว เธอไม่ยุ่งวุ่นวายกับใคร ผมชอบตรงนี้แหละ เธอไม่แสดงความเป็นเจ้าของ
วันที่ผมได้เจอเกี่ยวก้อยอีกครั้ง หลังจากที่หายไปสองปี เกี่ยวก้อยสวยขึ้นมาก สวยจนแทบจำไม่ได้ หุ่นเธอโคตรน่ากินเลยครับ ผมเห็นเธอลูกชายผมตื่นเลย จึงหาทางหลอกล่อเธอ
"เกี่ยวก้อยวินไม่สบายเป็นไข้ วินไม่มียาที่บ้านเลย เกี่ยวก้อยแวะมาหาวินหน่อย น้าวินออกไปข้างนอก วินรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ลุกไม่ไหว" ผมโทรหาเกี่ยวก้อยเพื่อให้เธอมาหา ตอนแรกเธอไม่ยอมมา ผมโทรหาหลายครั้งจนเธอเห็นใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"วินอยู่ข้างในรึเปล่า เกี่ยวก้อยเอายามาให้" เธอไม่ยอมเข้าบ้านตะโกนเรียกอยู่ข้างนอก
"วินอยู่ในห้อง ลุกไม่ไหว เกี่ยวก้อยเอายากับน้ำเข้ามาให้หน่อย" ผมรอและแอบอยู่หลังประตูห้องนอน รอฟังเสียงว่าเธอจะเข้ามารึเปล่า สักพักก็ได้ยินเสียง
แกร็ก
เสียงลูกบิดประตูห้องเปิดออก ผมรีบปิดประตูห้องล็อกทันที กอดเกี่ยวก้อยไว้ไม่ให้ไปไหน
"วินปล่อยเกี่ยวก้อยนะ ไหนบอกไม่สบายลุกไม่ไหว วินหลอกเกี่ยวก้อยเหรอ" เกี่ยวก้อยตกใจที่ผมจู่โจมเธอ
"วินไม่สบายจริงๆ และวินก็คิดถึงเกี่ยวไม่ได้เจอกันตั้ง 2 ปีเกี่ยวก้อยสวยขึ้นมาก" ผมทั้งหอมทั้งจูบเกี่ยวก้อย กลิ่นหอมอ่อน ผมดึงเกี่ยวก้อยไปที่เตียง ผลักเธอนอนลงที่เตียงและขึ้นคร่อม เพื่อให้เธอดิ้นขัดขืน จัดการลอกคราบเธอจนสำเร็จ
"วินไม่เอาอย่าทำแบบนี้อีก" เกี่ยวก้อยร้องห้ามผม มาถึงขนาดนี้จะให้ปล่อยคงไม่ใช่ผม
"ให้วินทำเถอะนะ วินคิดถึง เกี่ยวก้อยเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ เราคบกันเถอะ" เกี่ยวก้อยมองหน้าผมอึ้งๆ อย่างน้อยถึงผมยังง้อนานา ไม่สำเร็จก็มีเกี่ยวก้อยไว้ ถึงจะไม่รักเหมือนนานา แต่คิดว่าต่อไปอยาจะรู้สึกก็ได้ เกี่ยวก้อยอ่อนลงกับผม
ผมจึงรีบเผด็จสึก จัดการเสียบเอ็นผมเข้าทันที
"ร่องเกี่ยวก้อยยังฟิตเหมือนเดิม ไม่เคยเอาใครเลยใช่ไหม แน่นเหมือนวันแรก" ร่องเธอแน่นมาก เหมือนใหม่ๆ เกี่ยวก้อยมีสีหน้าเหยเก ด้วยความเจ็บ ผมต้องเล้าโลมจนเธอดีขึ้น
"ดีขึ้นหรือยัง วินยังเป็นคนแรก และเป็นคนปัจจุบันที่เอาเกี่ยวก้อยคนเดียวใช่ไหม" ผมขยับแรงขึ้น ผมรู้สึกดีที่ได้เป็นเจ้าของคนเดียว
"อืม วินยังเป็นคนเดียว" พอได้ยินเกี่ยวก้อยพูดแบบนั้น มันทำให้ผมหึกเหิมขึ้นไปอีก ผมจับเธอกินไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ จนวันที่ผมต้องกลับ เราตกลงคุยกันเรื่อยมา ผมก็ยังมีคนอื่น หาเศษหาเลยไปเรื่อยๆ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน จะให้ผมอดเรื่องพวกนั้นก็ไม่ได้ แต่ผมไม่ได้จริงจังกับผู้หญิง เหล่านั้น ส่วนนานาผมก็พยายามง้อจน เธอใจอ่อนยอมกลับมา ผมไม่บอกทั้งเกี่ยวก้อย และนานา ผมอยากมีทั้งสองไว้ในชีวิต ผมจะำให้ทั้งสองคนกลับมาหาผมอีกครั้ง
นานาคือคนรักคนแรกของผมที่ผมรักมาก ส่วนเกี่ยวคือคนที่ทำให้ผมรู้สึกสบายใจ เวลาที่อยู่ด้วย เธอตอบสนองเรื่องเซ็กส์ของผมได้ดี ผมยอมรับว่าติดใจเกี่ยวก้อยมาก ผมอาจดูเห็นแก่ตัว แต่ผมก็ไม่อยากทิ้งความสุขของผม
- ผู้เขียน
