บทที่11 บทร้าย
1823 คำ
คมกริชขับรถพาพิมพ์ลภัสกลับบ้านของเขาที่กาญจนบุรี ในระหว่างทางเมื่อเห็นว่ารถกำลังออกนอกเส้นทางกำลังขับออกจากกรุงเทพ พิมพ์ลภัสเลยโวยวายถามคมกริชขึ้นว่าจะพาตนเองไปไหน
"นี่คุณ จะพาฉันไปไหน" พิมพ์ลภัสแหวใส่คมกริชเสียงดัง
"ก็บอกแล้วไงว่าจะพาไปเขียนแบบบ้านพักที่กาญจนบุรี"
"จะบ้าหรือไง เขียนแบบบ้านบ้าบออะไรของคุณ นี่มันจะมืดค่ำแล้วนะ จอดรถเดี๋ยวนี้ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่จอด ก็พาไปดูสถานที่ก่อนไง จะได้เห็นทั้งตอนกลางวันและกลางคืนด้วย"
"ฉันไม่ไปกับคุณ คุณมันบ้าไปแล้ว จอดรถเดี๋ยวนี้นะ" พิมพ์ลภัสสั่งเสียงดังแต่คมกริชก็ทำเป็นไม่ได้ยิน พิมพ์ลภัสโกรธจนทนไม่ไหวเลยทุบเข้าให้ ทุบไปด้วยความเหลืออดเหลือทนแล้ว
"ฉันบอกว่าให้จอดรถไง" พิมพ์ลภัสสั่งอีกแล้วทุบแขนคมกริชไปหลายครั้ง
"พิมพ์ อย่าตี หยุดตี พี่เจ็บนะ เดี๋ยวรถก็ได้ชนหรอก" คมกริชพูดห้ามพิมพ์ลภัส
"ไม่อยากให้ตีก็หยุดรถสิ คุณจะพาฉันมาแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันมีพ่อมีแม่มีพี่ชายนะเว้ย คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้เข้าใจมั้ยวะ" พิมพ์ลภัสพูดออกไป
"รู้ พี่รู้ว่าพิมพ์มีพ่อแม่และมีไอ้หมึกเป็นพี่ชาย แต่พี่ก็เป็นผัวพิมพ์นะ"
"ไอ้บ้า ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ชอบคุณ ไม่ต้องการความรับผิดชอบ ไม่ต้องการอะไรจากคุณไม่อยากข้องเกี่ยวด้วย ฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้มากเมียแบบคุณ จอดรถนะ"
"ไม่จอด พิมพ์ไม่ต้องการพี่แต่พี่ต้องการพิมพ์ และพี่ก็ไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้อย่างที่พิมพ์เข้าใจด้วย"
"ถ้าไม่เจ้าชู้ก็พิสูจน์สิ เพราะเท่าที่ฉันเห็น คุณมันเลว ฉวยโอกาสกับผู้หญิงที่เมาไม่ได้สติ แถมยังมีคนควงไม่ซ้ำหน้า แล้วคุณจะให้ฉันเชื่อคุณได้ยังไง จอดรถนะคุณพาฉันมาแบบนี้ที่บ้านฉันจะเป็นห่วง"
"โอเค พี่จะพิสูจน์ แต่จะพิสูจน์ในแบบของพี่ เรื่องที่บ้านพิมพ์พี่บอกไอ้หมึกไว้แล้ว ไอ้หมึกจะบอกกับแม่พิมพ์เองว่าพิมพ์ไปทำงานต่างจังหวัด พิมพ์ไม่ต้องห่วงหรอกนะ"
"ไม่ ฉันไม่ไปกับคุณ คุณจะมาทำตัวเป็นไอ้โจรเถื่อนถ่อยลักพาตัวฉันไปแบบที่ฉันไม่ยินยอมไม่ได้ จอดรถเดี๋ยวนี้นะ"
"ไอ้โจรถ่อยเหรอ เออพี่ชอบคำนี้จังดูเหมาะกับพี่ดีครับ ไม่ได้รับบทเป็นพระเอกแต่ได้บทร้ายที่ได้นางเอกเป็นเมียพี่ก็ยอมนะ" คมกริชพูดแล้วยิ้มยั่วเย้าพิมพ์ลภัสอย่างอารมณ์ดี
"ไอ้บ้า ฉันไม่ยอมเป็นเมียคุณ ฉันไม่ไปจอดรถเดี๋ยวนี้นะ" พิมพ์ลภัสยังไม่ยอมหยุดโวยวาย
"ได้ จอดก็ได้แต่แวะโรงแรมข้างหน้านะ ดีเหมือนกันจะได้ทบทวนความหลังกันเร็วๆ หน่อย"
"ไม่ ไม่เอา ไม่จอด ฉันไม่เข้าโรงแรม ไม่รำลึกเรื่องบ้าเรื่องบออะไรกับคุณทั้งนั้น"
"ถ้าไม่อยากเข้าโรงแรมก็นั่งเงียบๆ" คมกริชออกคำสั่งบ้าง พิมพ์ลภัสไม่รู้จะทำยังไงดีจึงเลือกที่จะนั่งเงียบๆ ตั้งสติ
"เอาวะ นิ่งๆ เงียบๆ ไว้ก่อนเดี๋ยวเราค่อยหาจังหวะหนีเอาตัวรอดอีกที" พิมพ์ลภัสคิดในใจแล้วนั่งๆ มาได้ระยะหนึ่งพิมพ์ลภัสก็ได้บอกคมกริชขึ้นว่า
"ฉันปวดฉี่ ช่วยแวะปั๊มให้ฉันเข้าห้องน้ำหน่อยสิ"
"ครับ" คมกริชรับคำแล้วชะลอรถเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมัน
"เอากระเป๋ากับโทรศัพท์ไว้ในรถ ไม่ต้องถือลงไปนะน้องพิมพ์ เดี๋ยวพี่ลงไปด้วย" คมกริชสั่งพิมพ์ลภัสอย่างรู้ทัน
"แต่ว่าในกระเป๋ามีของที่ฉันต้องใช้"
"พิมพ์จะใช้อะไร จะไปฉี่ไม่ใช่เหรอ ลงไปซิ หรือว่าจริงๆ แล้วไม่ได้ปวดฉี่แต่หาเรื่องลงจากรถเพื่อหาทางหนีพี่ใช่มั้ย" คมกริชรีบพูดดักคออย่างรู้ทัน
"ไอ้...." พิมพ์ลภัสพูดขึ้นด้วยความอึดอัดขัดใจได้เท่านั้นก็เดินลงส้นเท้าลงจากรถไปเข้าห้องน้ำ โดยมีคมกริชเดินตามลงไปคุมเชิงอยู่ห่างๆ หน้าห้องน้ำ เมื่อพิมพ์ลภัสเดินออกมาจากห้องน้ำคมกริชก็เดินเข้าไปโอบเอวบางแล้วพาเดินไปยังร้านสะดวกซื้อ
"ปล่อยเอวฉัน จะพาฉันไปไหน" พิมพ์ลภัสแหวใส่
"ไปร้านสะดวกซื้อไง เห็นมั้ยอยู่ตรงนั้นน่ะ"
"ไม่ไป ฉันไม่ได้ต้องการจะซื้ออะไร คุณจะไปก็ไปคนเดียวสิ"
"อ้าว พี่ก็จะชวนพิมพ์ไปเลือกซื้อด้วยกัน"
"อะไร ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากได้อะไรไง"
"อ้าว แต่ว่าเราต้องใช้นะ"
"อะไร ต้องใช้อะไรของคุณ"
"Condomไง เผื่อพิมพ์ต้องการกลิ่นหรือแบบไหนเป็นพิเศษ" คมกริชกระซิบบอกพิมพ์ลภัสด้วยความต้องการอยากจะเย้าหยอกเล่น
"ไอ้บ้า ไอ้ลามก" พิมพ์ลภัสด่าทอแล้วทุบตีคมกริชทันที พอดีกับที่เห็นสองคนผัวเมียเดินลงจากรถมาเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำพิมพ์ลภัสจึงร้องขอให้สามีภรรยาคู่นั้นช่วยเหลือตนเอง
"ช่วยด้วยค่ะพี่ ช่วยฉันด้วย พอดีไอ้บ้า ไอ้โรคจิตคนนี้จับตัวดิฉันมาจากกรุงเทพค่ะ" พิมพ์ลภัสร้องขอความช่วยเหลือ
"อ้าวคุณ ปล่อยผู้หญิงนะครับ ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจนะ" ผู้ชายคนนั้นพูดบอกคมกริชให้ปล่อยตัวพิมพ์ลภัส
"เอ๊ยไม่ใช่อย่างที่เมียผมพูดนะครับ เราสองคนเป็นผัวเมียกันครับ ได้กันมานานแล้ว เดี๋ยวผมให้ดูรูปบนเตียงของเราสองคนก็ได้ครับ คือแบบนี้ครับเมื่อปีที่แล้วเมียผมเขาล้มหัวฟาดพื้นครับทำให้จำผัวของตัวเองไม่ได้ แล้ววันนี้ผมก็ขัดใจเขาไม่ยอมพาเขาไปกินอาหารที่เขาอยากกินจึงโมโหผมแบบนี้แหละครับ" คมกริชพูดอธิบายออกไป
"อ้าวคุณผู้หญิงเป็นคนสติไม่ดีหรอกหรือคะ น่าสงสารจัง แต่คุณสามีก็ดูรักดูแลดีจัง โอบกอดเอวเมียไม่คิดจะทอดทิ้งเลย" ผู้หญิงที่เป็นภรรยาพูดขึ้นบ้าง
"เอ๊ย ไม่ใช่นะคะไม่ใช่ เขาไม่ใช่สามีฉัน" พิมพ์ลภัสยังพูดปฏิเสธแต่คมกริชก็พูดแก้อีก
"ผมนี่แหละครับผัว เดี๋ยวผมเปิดรูปให้ดูครับ" คมกริชพูดแล้วเอามือลวงหยิบโทรศัพท์
"ที่รักไม่เอาน่า อย่างอนเลยครับเดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวนะ" คมกริชแกล้งพูดโอ๋เมียเป็นการแสดงละครต่อไปอีก
"ไปกันเถอะคุณ ปล่อยให้ผัวเมียเขาง้อกันเองเถอะนะคะ" ภรรยาของผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นก่อนที่จะลากแขนสามีเดินจากไป
"คุณเดี๋ยวก่อน ไม่ใช่นะ..."
"พิมพ์ หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดพยศดื้อดึงใส่พี่เดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นละก็พี่จะจูบพิมพ์โชว์กลางปั๊มน้ำมันนี่แหละ"
"ไอ้..."
"ไอ้อะไร จะให้จูบโชว์ใช่มั้ย"
"ไม่นะ ไอ้คนบ้า"
"ถ้าไม่อยากให้จูบโชว์ผู้คนตอนนี้ก็ไปขึ้นรถ น้ำก็ไม่ต้องไปซื้อกินมันแล้วไปกินที่บ้าน อยากหาเรื่องดีนัก" คมกริชพูดขู่ พิมพ์ลภัสจึงยอมเดินไปขึ้นรถแต่ปากก็แอบด่าคมกริชไปด้วยเบาๆ
คมกริชขับรถมาถึงบ้านเรือนขาวของเขาที่กาญจนบุรีก็เป็นเวลาย่ำค่ำแล้ว มาถึงก็มีแม่บ้านและคนสวนสองคนมายืนคอยอยู่หน้าบ้าน
"คุณกริชสวัสดีค่ะ สวัสดีครับ" คนงานชาวพม่าที่คมกริชจ้างมาเป็นแม่บ้านและคนสวน ทั้งสองคนผัวเมียไหว้คมกริชและมองมาที่พิมพ์ลภัส
"อือ สวัสดี วันนี้เตรียมมื้อค่ำให้ด้วยนะ ผมไม่กลับไปกินข้าวบ้านแม่ แล้วก็นี่คุณพิมพ์เป็น มอ..."
"เอ่อ พิมพ์เป็นคนที่จะมาเขียนแบบบ้านพักให้เจ้านายพวกพี่ค่ะ" พิมพ์ลภัสแย่งคมกริชแนะนำตัวไม่อยากให้คมกริชบอกใครต่อใครว่าตนเองเป็นเมียของเขา
"สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ คุณพิมพ์" คนงานชาวพม่าทั้งสองคนยกมือไหว้สวัสดีพิมพ์ลภัส
"สวัสดีค่ะ พี่ๆ" พิมพ์ลภัสยกมือรับไหว้ตอบ
"ไปเตรียมมื้อค่ำกันเถอะ เดี๋ยวผมจะเป็นคนดูแลคุณพิมพ์ต่อเอง" คมกริชสั่งความลูกน้องของตนเอง
หลังจากสองคนเดินหายไปเตรียมอาหาร ซึ่งก็เป็นอาหารที่แม่ครัวจากบ้านใหญ่เป็นคนปรุงนั่นแหละ สองคนแค่ทำหน้าที่ไปจัดเตรียมยกมาให้เจ้านายกินที่บ้านเรือนขาวก็เท่านั้น
"เข้าบ้านกันเถอะน้องพิมพ์ บ้านพี่หลังเล็กไปนิดนะมีแค่ห้องนอนเดียวด้วย เราคงต้องนอนห้องเดียวกันไปก่อนนะ รอให้บ้านหลังใหญ่เสร็จก่อน พิมพ์ออกแบบเองเลยอยากได้แบบไหนพี่ให้พิมพ์ตัดสินใจได้เต็มที"
"บ้านคุณไม่ใช่บ้านฉัน คุณก็ตัดสินใจของคุณเองสิ แล้วนี่คุณอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ"
"ก็บ้านของเราไง บ้านพี่ด้วยบ้านของเมียจ๋าด้วย บ้านหลังนี้พี่อยู่คนเดียว ส่วนบ้านใหญ่ก็มีพ่อแม่และน้องชายสองคน ปกติเราจะกลับไปรวมตัวกินข้าวกันที่นั่นแต่เวลาส่วนตัวเราสามคนพี่น้องก็ต่างมีบ้านหลังเล็กของตัวเองกัน ไว้พรุ่งนี้พี่จะพาไปหาพ่อกับแม่และรู้จักกับน้องชายทั้งสองของพี่นะ วันนี้มันมืดแล้วเอาไว้เป็นพรุ่งนี้จะดีกว่า"
"บ้านมันมีห้องนอนเดียวนะ แล้วฉันจะนอนกับคุณได้ยังไง ช่วยให้เกียรติฉันด้วย ไหนคุณบอกว่าจะให้ฉันมาเขียนแบบบ้านให้คุณไง คุณก็ควรจะจัดที่พักรับรองฉันดีๆ ไม่ใช่ให้ฉันมานอนกับคุณแบบนี้มันไม่เหมาะสมเข้าใจหรือเปล่า"
"ใช่พี่ให้พิมพ์มาเขียนแบบบ้าน มาดูสถานที่ แต่พิมพ์พิเศษกว่าคนรับจ้างเขียนแบบเพราะพิมพ์เป็นเมียพี่ มันไม่เห็นจะแปลกตรงไหนที่เราจะนอนด้วยกัน" คมกริชพูดหน้ามึนใส่พิมพ์ลภัส
"ผิดที่คุณบังคับฝืนใจให้ฉันมา"
"พี่ก็ยอมรับผิด ยอมรับบทร้ายแต่พี่ต้องได้เมีย จะไม่ยอมให้เมียต้องตกไปเป็นของไอ้หน้าขาวคนนั้นหรอก"
"คุณมันบ้า เข้าใจอะไรไปกันใหญ่แล้วนะ" พิมพ์ลภัสต่อว่าด้วยท่าทีไม่พอใจก่อนที่จะเดินลงส้นเท้าเข้าไปในตัวบ้านเพราะข้างนอกความมืดมันปกคลุมไปทั่วบริเวณแล้ว
- ผู้เขียน
