18
โลกของมะนาวกับพราวด์
“อ่าๆๆ…แตกแล้วนาวจ๋าพี่ถึงแล้ว…นาวก็เสร็จเหมือนกันค่ะ…อ้าๆๆๆ…เสียว…อ่าๆๆๆ…ซี้ดๆๆๆ…รักพี่นะคะ…พี่ก็รักนาว” ทั้งคู่เสร็จกิจพร้อมกันก่อนที่จะนอนกอดกันและเผลอหลับไป
เช้าของวันที่แสนสดใส
พราวด์นอนหลับใหลโดยมีสาวน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มอยู่ในอ้อมกอดของเธอซึ่งตอนนี้เธอคนนั้นกำลังตื่นมาในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่กว่า เธอนอนมองหน้าหญิงสาวที่เมื่อคืนทั้งคู่ได้ผ่านสมรภูมิรักมาด้วยกันอย่างแนบชิดพอเธอนึกขึ้นได้หน้าของมะนาวก็แดงขึ้นมาทันทีโดยที่เธอไม่รู้ตัวในจังหวะนั้นเองพราวด์ลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นใบหน้าแดงก่ำของคนตรงหน้าก็คิดว่าเธอเป็นไข้
“มะนาวทำไมหน้าแดงๆ ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ นาวไม่ได้เป็นอะไร” มะนาวกำลังจะดันตัวลุกขึ้นแต่พราวด์รู้ทันจึงคว้าเธอมากอดแล้วเอามือจับที่หน้าผากเพื่อวัดไข้
“ก็ไม่มีไข้นี่นา…นึกว่าพี่จัดหนักจนนาวไม่สบายซะแล้วนะเนี่ย” พราวด์พูดเย้าแหย่พร้อมกับอมยิ้ม
“พี่พราวด์บ้า” มะนาวเขินจึงทุบอกพราวด์ไปหนึ่งที
“โอ๊ย….” พราวด์ร้องเสียงดัง
“นาวทำพี่พราวด์เจ็บหรือคะ”
“เปล่าจ๊ะ พี่ปวดแขนน่ะใช้แขนหนักไปหน่อยไม่ได้ใช้นาน5555+”
“พี่พราวด์อ่ะ แกล้งนาว นี่แหนะ ตีให้เจ็บๆ เลย”
“โอ๊ย...พอแล้วๆ นาวพี่ขอโทษ”
“ทีนี้ทำเป็นเจ็บนะ เดี๋ยวตีให้ตายเลย”
ไม่ทันที่มะนาวจะพูดต่อพราวด์ก็หอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่
“จุ๊บๆๆๆ”
มะนาวก็ไม่รอช้าเธอประกบปากพราวด์ทันทีไม่ให้พราวด์ตั้งตัวจนพราวด์ตกใจ
“จุ๊บๆๆๆ”
แต่พราวด์ก็ไม่ยอมแพ้ดันลิ้นเข้ามาในปากของมะนาวอย่างรวดเร็วเช่นกันสุดท้ายคนที่อ่อนประสบการณ์กว่าก็ต้องแพ้คนที่ช่ำชองกว่าสินะ
การจูบดูดดื่มของทั้งคู่ใช้เวลาอยู่สักครู่จนมะนาวคิดได้ว่าควรหาอะไรกินตอนเช้าไม่งั้นคงได้กินกันเองแน่ๆ
“พี่พราวด์คะนาวว่าเราหาอะไรกินตอนเช้ากันดีกว่านะคะนาวหิวแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวนาวไปดูว่าป้าแม่บ้านทำอะไรไว้ให้ทานเดี๋ยวพี่พราวด์อาบน้ำรอนะคะเดี๋ยวนาวขึ้นมาอาบน้ำต่อเราจะได้กินข้าวกัน”
“อยากอาบน้ำกับนาวอ่ะ”
“พอเลย อย่ามาทะลึ่งไปอาบเดี๋ยวนี้นะคะ ไปเลย” มะนาวพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ก่อนที่พราวด์จะรับผ้าไปอาบน้ำอย่างอิดออด
หลังจากที่พราวด์เข้าไปอาบน้ำมะนาวได้ลงไปดูว่าวันนี้มีอะไรกินบ้าง
“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ป้านิ่ม วันนี้ทำอะไรให้นาวทานคะเนี่ยหอมเชียว”
“มีเกี๊ยวน้ำของโปรดคุณหนูไงคะ แต่ถ้าคุณหนูอยากกินอะไรเพิ่มบอกป้าได้นะคะ” ป้านิ่มเอ่ยก่อนจะยิ้มให้มะนาว
“ไม่เป็นไรคะ แต่ว่าจัดเพิ่มอีกหนึ่งที่นะคะพอดีมีแขกอีกหนึ่งคนน่ะค่ะ”
“ได้ค่ะ ตั้งโต๊ะเลยมั้ยคะ”
“ตั้งเลยค่ะเดี๋ยวนาวขึ้นไปอาบน้ำแป๊บหนึ่งเดี๋ยวลงมาทานค่ะ”
มะนาวกลับไปบนห้องเพื่ออาบน้ำพอดีกับที่พราวด์อาบน้ำเสร็จ
“พอดีเลยพี่พราวด์อาบเสร็จแล้ว งั้นนาวอาบน้ำก่อนนะคะจะได้กินข้าวเช้ากัน”
“พี่ไม่หิวข้าวอ่ะ พี่หิวนาวอ่ะ” ว่าแล้วพราวด์ก็กอดมะนาวจากด้านหลังก่อนจะหอมซอกคอนาวฟอดใหญ่
“นาวตัวเหม็นนะคะยังไม่ได้อาบน้ำเลยกินไม่อร่อยหรอกค่ะ”
“อร่อยสิคะ ยังหอมๆ อยู่เลย”
“พอเลยค่ะ นาวขออาบน้ำก่อนนะคะนาวหิวข้าวแล้ว”
“วันนี้นาวมีธุระต้องไปทำนะคะ”
“ธุระอะไรเดี๋ยวพี่พาไปนะคะ”
“ได้ค่ะ แต่ตอนนี้แต่งตัวได้แล้วค่ะ นาวจะอาบน้ำ”
“ครับ…ที่รัก” มะนาวอมยิ้มก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำด้วยหัวใจที่พองโต
หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จทั้งสองก็ลงมากินข้าวกัน
“มะนาวอยู่บ้านคนเดียวหรือคะ”
“เปล่าค่ะ พอดีพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดค่ะ”
“อ๋อ วันนี้มีอะไรกินคะเนี่ย”
“เกี๊ยวน้ำ ของโปรดนาวเองค่ะ พี่พราวด์กินได้มั้ยคะ”
“กินได้สิคะ กินอะไรพี่ก็กินได้ทั้งนั้นถ้าได้กินกับนาว”
“ถ้างั้นก็กินเยอะๆ นะคะ” มะนาวพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้คนตรงหน้า
ทั้งคู่กินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยบนโต๊ะอาหารกำลังจะกลายเป็นสีชมพูอยู่แล้ว
เมื่อถึงเวลาของมันต่อให้เราไม่อยากให้เกิดมันก็ต้องเกิดก็เหมือนความรักถ้ามันจะใช่ทำยังไงมันก็ใช่
“ว่าแต่มะนาวมีธุระอะไรคะวันนี้” พราวด์เอ่ยถามหลังจากที่ทั้งคู่กินข้าวเสร็จแล้ว
“พอดีนาวอยากได้รองเท้าใหม่น่ะคะ” มะนาวยิ้มๆ แต่แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์
“นี่คือธุระใช่มั้ยนาว”
“ค่ะ 55555+”
“ตั้งใจจะกวนพี่หรอมาให้พี่ทำโทษซะดีๆ”
“จับได้ก็มาสิคะ” ว่าแล้วมะนาวก็วิ่งหนีขึ้นห้องไม่ให้พราวด์จับได้
ทั้งคู่วิ่งหยอกล้อกันจนต่างฝ่ายต่างเหนื่อย
“พอแล้วค่ะนาวเหนื่อยไม่ไหวแล้ว”
“หนีเก่งใช่มั้ยมาซะดีๆจะลงโทษให้หนักเลย
พราวด์จับเธอกดลงที่นอนก่อนที่จะจูบเธออย่างดูดดื่มก่อนที่ทั้งคู่จะบรรเลงเพลงรักในตอนเช้าหลังอาหาร