ว้าย! คนบ้ามาแก้ผ้าอะไรตรงนี้ไม่อายบ้างหรือไง”
มาราตีหันไปก็เจอกับชีเปลือย เธอคิดว่าภายใต้ชุดนั้นต้องมีกางเกงหรือไม่ก็เสื้อทับอีกตัว แต่เขาเลือกถอดเสื้อคลุมที่ด้านในมีแต่กางเกงชั้นในตัวเดียวใบหน้านวลระเรื่อจนเปลี่ยนเป็นแดงก่ำลามไปถึงใบหูขึ้นมาเดี๋ยวนั้น
“อ้าว ก็เราต้องแก้ผ้า หากยิงพลาดเป้านี่นา ข้าก็ถอดแล้วไง เจ้าจะเอายังไงอีก ที่สำคัญข้าไม่อยากใส่เยอะๆ ขี้เกียจถอดร้อนก็ร้อน” เขาขมวดคิ้วเป็นปม หน้าตายุ่งเหยิงบ่งบอกถึงความไม่เข้าใจอย่างแนบเนียนที่สุด
สำหรับมาราตีเขาน่าหมั่นไส้ที่สุดต่างหาก
“ทำไมท่านไม่รู้จักใส่เสื้อผ้าให้มากกว่านี้” หญิงสาวค่อนขอด ถามด้วยความอาย แม้จะได้รับเหตุผลว่าร้อนหรือขี้เกียจถอด แต่อันนี้มันจงใจเกินไป
“ถ้าเจ้าไม่อยากให้ข้าแก้ผ้า งั้นเจ้าคงอยากถอดชุดของเจ้าออกแทนละสิท่า” อัฟฟานแสร้งถาม ลูบปลายคางไปมาเบาๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์เหลือแสน สายตาโลมเลียเรือนร่างงดงามไม่ปิด
