“ว้าย! ปล่อย ให้ข้าพักบ้างเถิด ข้าไม่ไหวจริงๆ” เธอพลิกกายยันแผ่นอกกว้างที่ทาบทับมาทั้งตัว
“เจ้าอยู่ในฐานะเชลยและนางบำเรอ ไม่มีสิทธิ์ต่อรองอันใด เจ้าเป็นผู้หญิงฉลาดข้าชอบ แต่อย่าริอ่านที่จะฉลาดมากไปกว่าข้า” อัฟฟานคำรามด้วยน้ำเสียงดุดัน มือใหญ่บีบปลายคางแนบแน่นให้เธอเงยหน้าสบประสานสายตา
เขายอมรับว่าการประลองยิงธนูสนุกมาก ไม่เคยมีใครประชันฝีมือกับเขาได้เท่าเธอมานานแล้ว หลังจากโมฮัมหมัดกลับไปกัวลา หากคิดไปแล้ว ถ้าเขาไม่ใช้เล่ห์เหลี่ยมโกงเธอ มาราตีย่อมยิงธนูไม่พลาดเป้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว แถมเธอก็ยังเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เก่งกาจกว่าชายชาตรีหลายคนเสียอีก
และการที่เขายิงธนูแม่น มารดาเคยบอกว่าเพราะเขามีสายเลือด กัวลา...
“ท่านโหดร้าย ป่าเถื่อน เจ้าเล่ห์ ข้าเกลียดๆ ท่านที่สุด” คำว่าเกลียดที่หญิงสาวจะเอ่ยอีกรอบถูกกลืนหายเข้าสู่โพรงปากหนาที่ทาบทับลงมา ความดุดันกระด้าง
แรงบดขยี้ของริมฝีปากหนาทำ
