คุณพ่อครับ 5

1646 คำ
หลังจากที่เด็กน้อยกินเค้กเสร็จ ทั้งสองก็พากันไปอาบน้ำ เเต่งตัวเท่ๆ เเละขับรถมาที่สยาม ห้างสรรพสินค้าที่มีของมากมายไม่ว่าจะของกินของใช้เเละของจิบปทะอื่นๆ "เย้ๆๆ " เมื่อมาถึงเด็กน้อยก็กระโดดโฃ้ดเต้นอย่างชอลใจ "ระวังครับมาจูงมือเเบล็คเร็วเดียวหลงนะ" "จูมมือๆ " เด็กน้อยวิ่งกลับมาจูงมือคนพี่เเล้วเดินเข้าห้างสรรพสินค้าไปด้วยกัน เเบล็คคิดไว้เเล้วว่าเข้าจะซื้ออะไรบ้าง อย่างเเรกก็เสื้อผ้าของเเด็กน้อย เเละของใช้ต่างๆ ตบท้ายก่อนกับพาไปกินไอติมสักหน่อย "วันนี้เราจะมาซื้อเสื้อผ้าให้กรีนกันครับดีไหมเอ๋ย" "ดีงับๆ " "ป่ะๆ ..ไปเลือกกัน ทั้งสองคนเดินมาที่โซนร้านเสื้อผ้าเด็กเเละของใช้เด็ก ทั้งสองคนพากันเลือกพากันคุยกันอย่างสนุกสนาน คนที่อยู่รอบข้างเห็นเเฃ้วต้องยิ้มตาม "เธอดูสิพ่อลูกคู่นั้นน่ารักมากอะ ฉันอยากไปเป็นเเม่เลย" "เธอน้อยๆ หน่อยยะ นั้นลูกค้าจะมานินทาได้ไง เเต่ก็น่ารักจิง งั้นฉันก็ขอเป็นเเม่ด้วยคนได้ผู้ชายดีๆ ดูเเลลูกดีเเบบนี้ฉันชอบ" "เหอะว่าเเต่ฉัน"พนักงานสองสาวที่มองสองคนมานานพูดเม้ากันอย่างสนุกสนานโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลย "กรีนชอบอันนี่ไหมครับ เป็นเอี้ยมน่ารักมากเลยเนี่ยลองใส่ไหมๆ " "ใส่ๆ " เเบล็คจับเด็กน้อยเปลี่ยนชุดใส่เอี้ยมสีฟ้าลายกาตูนน่ารักๆ "อ้ากกกกรี้ดดด....น่ารักๆๆ ..เเฉะๆๆ " เเบล็คหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปรัวๆ กับความน่ารักของกรียในชุดเอี้ยม ใส่เเล้วตัวกลมๆ เเก้มย้วยๆ อกกูจะเเตกตาย "เอาชุดนี้นะเเบล็คชอบ"หลังจากเลือกเสื้อผ้าเเละของใช้ต่างๆ เสร็จก็พากันมาคิดตัง งบที่หมดไปไม่อยากจะพูดเยอะพอสมควรเเต่เพื่อเด็กน้อยเเล้วเขาจ่ายให้ได้เพราะเด็กมันน่ารักกกก "น้องกรีนกินไอติมไหม" "กินน~~" เมื่อได้เสียงตอบรับจากเด็กน้อยเเบล็คก็พาเด็กน้อยเดินเข้าร้านไอติม "กินรสอะไรดีครับ"เเบล็คถามเด็กน้อยขึ้น "กรีนเอาอันนี้งับ" เด็กน้อยชี้ไปที่ไอติมรสสตอเบอรี่สีเเดงที่ใส่กรวย "เอาอันนี้สองอันครับ" เเบล็คสั่งพนักงานเเละนั่งรอคิวสักคู่ ก็ได้รับไอติมมา "ได้เเล้ววว~~"เเบล็คยื่นให้เด็กน้อยถือ กรีนรีบมาถือเเฃ้วจัดการลงมือกินทันที "อย่อย" "ให้รางวัลเเบล็คก่อนเร็วอุสาซื้อไอติมให้กิน" "จุฟ" เด็กน้อยหอมเเก้มเเบล็คไปหนึ่งทีคนที่โดนจุฟหัวใจก็พอลโต ตัวเเทบจะละลายไหลลงไปกองกับพื้น "ชื่นใจจิงๆ ป่ะกลับบ้านกันดีกว่า" ทั้งสองคนเดินจูงมือกินไอติมกันมาถึงรถ เเบล็คเปิดประตูให้เด็กน้อยขึ้นก่อนเเละเขาก็เดินไปนั่งฝั่งคนขับ พร้อมกับสตาร์รถออกตัวเพื่อกลบบ้านทันที ระหว่างทางเเบล็คก็เกิดความคิดนิ่งขึ้นมาในหัว เขาต้องไปศาลเพื่อยื่นคำร้องขอรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม เเต่เขาก็กังวลว่าท้าไปขอเเต่ศาลไม่ให้ เเล้วเด็กน้อยละก็ไม่ได้อยู่กับเขา เรื่องนี้เเหละที่กังวล ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงเเล้วยังเหลือเวลาอีกครึ่งวันถ้าไปยื่นคำขอวันนี้มันอะไรก็จะสดวกเเละเร็วดี เเต่ก็กลัวจังเเหะ "เเบล็คเป็นอะไรหยอ " เด็กน้อยถามขึ้นเพราะระหว่างทางเเบล็คของเขาขมวดคิ้วตฃอดเเถมยังไม่เอ่ยปากพูดกับเขาเลย "น้องกรีน..อยากอยู่กับเเบล็คไปตลอดไหม" "อยากจิ" "จิงๆ หรอเเน่ใจนะ" "เเน่ใจงับกรีนรักเเบล็คจะอยู่กับเเบล็ค" "ค้าบๆ ...เห้อ" เอาไงเอากันวะกูไปเเม่งตอนนี้เเหละ เเบบ็คคิดได้ดังนั้นก็จอดรถข้างทางหยิบซองเอกสารที่ติดรถไว้ยามจำเป็นมีทั้งใบทะเบียนบ้าน บัตรประชาชนต่างๆ เขาเช็คเอกสารดูว่าทุกอย่างครบพอที่จะยืนคำร้องได้ไหม "โอเครครบ" "เเบล็คทำไรหยอ" "เดียวเราไปศาลกันครับกรีนรู้จักศาลไหม" "ไม่ยู่" "555เดียวโตมากรีนก็รู้" "ไปทำไรงะ" "ไปทำให้กรีนเป็นคนในครอบครัวเเบล็คไงครับ" "อู้ววเป็นๆ กรีนเป็นครอบครัว" "ค้าบๆ " หลังจากนั้นเเบล็คก็ขับรถต่อมุ่งตรงไปที่ศาลใจกลางเมือง . "ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ" พนักงานถามขึ้น "คือผมจะมายื่นคำร้องขอ รับเลี้ยงบุตรหนะครับ" "ค่ะ ต้องมีเอกสารของบุตรที่คุณผู้ชายจะรับเลี้ยงนะค่ะ เเละเอกสารยืนยันพ่อเเม่ของเขายินยอมค่ะหรือจะให้เจ้าตัวมายืนยันต่อหน้าศาลได้เลยค่ะ เเละก็ข้อมูลเอกสารของคุณผู้ชาย คุณผู้ชายมีครบไหมค่ะ" "เอ่ออคืออไม่ครับ..คือเด็กคนนี้เขาถูกทอดทิ้งอยู่ข้างทางหนะครับ ..ไม่ทราบชื่อพ่อเเม่ไม่รู้จักเลยครับ" "อย่างงั้นหรอค่ะ เดียวดิฉันขอติดต่อรองยืนคำร้องให้กับอัยการนะค่ะ" "ครับ" "โปรดนั่งรอสักครู่ค่ะ" . . เวลาผ่านไปประมาณ5นาที "ขอเชิญคุณผู้ชายมาตรงนี้ค่ะ ขอเอกสารสำเนาบัตรประชาชนใบทะเบียนบ้านด้วยค่ะ " เเลล็คยื่นเอกสารทั้งหมดให้กับพนักงาน พนักงานตรวจสอบอย่างระเอียดเมื่อข้อมูลถูกต้องก็ให้เเบล็คเดินเข้าไปในห้องไต่สวน ห้องเล็ก เเกร็ก เเบล็คเปิดประตูเข้ามาที่ห้องไต่สวนพร้อมกับเด็กน้อย "ขออนุญาติครับ" "เชิญนั่งครับ" ชายวัยกลางคนใส่ชุดสูท พายมือเชิญให้ทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกัน "สวัสดีครับ" "สวสัดีครับคุณเเบล็ค" "..." "เด็กคนนนี้สินะครับที่คุณเเบล็คอยากรับมาเลี้ยงหรืออุปการะรับเลี้ยง ผมขอถามได้ไหมครับว่า เด็กคนชื่ออะไรมาจากไหน เเละทำไมคุณถึงอยากอุปการะเลี้ยงเขาครับ" "น้องกรีนครับ น้องกรีนชื่อจิงชื่อไอไรหื้ม " เเบล็คก้มถามเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ "กรีนจำม่ายด้าย .." "พ่อเเม่หละครับชื่ออะไรบอกคุณลุงเขาหน่อยเร็ว" "พ่อ..มิก..เเม่...ไม่ยู่กรีนไม่อยากจำเเย้ว" "ก็ขอมูลมีเท่านี้เเหละครับเเหะๆ ส่วนเรื่องที่ผมอยากรับเลี้ยง ผมหวังดีครับ เห็นเด็กน้อยถูกทอดทิ้งอยู่คนเดียวใจถังขยะ คุณคิดดูสิครับพ่อเเม่เขาใจร้ายเเค่ไหน ดีนะที่ผมไปเจอ ผมอยู่กับเขามาสองวัน เขาเป็นเด็กดีน่ารักมากครับ ผมรู้สึกผูกพัน เเหละผมจะดูเเลเขาให้ดีที่สุดครับ" "ครับผมคงไม่ถามอะไรมากกว่านี้เเต่ เรื่องการยินยอมของพ่อเเม่เขานั้นขาจะตกลงหรือป่าวอีกเรื่อง หน่วยสืบค้นของเราจะหาข้อมูลพ่อเเม่เข้ามาเเละจะส่งใบยืนยันอนุญาติที่จะส่งเด็กคนนี้ให้คนอื่นอุปการะ ..ท้าฝั่งนั้นเขาตัดสินใจไม่ยินยอม ผมก็คงตต้องขอตัวเด็กน้อยคนนี้คืนพ่อเเม่เขานะครับ" "เเต่ท้าไม่อนุญาติๆ จิงๆ ท้าคุณส่งเขากับไปสองคนนั้นคงจะเอาเด็กน้อยมาทิ้งอีกเเน่" "มันเป็นไปตามกฏหมายนะครับคุณเเบล็ค ผมจะดำเนินเรื่องนี้ให้ รอผลตรวจสอบเสร็จภายในหนึ่งอาทิตครับ ผมจะให้เด็กน้อยคนนี้อยู่กับคุณไปก่อน" ".....ครับ" เเบล็ครู้สคกโฃ่งใจที่ยังได้อยู่กับกรีน เขาต้องรอผลออกหนึ่งอาทิตเลยหรอ ขอให้พ่อเเม่น้อง อนุญาติเถอะในเมื่อนำเด็กน้อยมาทิ้งเเล้วนี่ คงไม่เอากลับไปหรอก หลังจากคุยรายละเอียดต่างๆ เสร็จทั้งสองคนก็มุ่งตรงกลับบ้านกัน "เเบล็คงับ..กรีนรักเเบล็ค" เด็กน้อยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนขับรถหน้านิ่วคิ้วขมวดเด็กน้อยรับรู้ถึงความกังวลบางอย่างที่ออกมาจากเเบล็คของเขา "ค้าบบเเบล็คก็รัก" "..." เมื่อเสียงเด็กน้อยเงียบไปเเบล็คเลยชำเรืองมองเด็กน้อยนิง ก็เห็นน้องนั่งมองเขานิ่งตาเเป๋ว "อะไรครับหื้ม" "ไม่ยู่...กรีนจะนอนกอดเเบล็ควันนี้" "ค้าบๆ กลับถึงบ้านอาบน้ำกันก่อนน้าาา" "งับ" . .. . พอทั้งสองคนถึงบ้านก็พากันอาบน้ำเข้าห้องทันทีเเบล็คก็ทำงานออกเเบบโลโก้ส่วนข้างๆ ก็มีเด็กน้อยนอนดูกาตูนอยู่เหมื่อนเดิม "เเบล็ค~~อีกนานไหมงะ" "หื้มง่วงหรอครับ" "ช่ายยงับ" "อะมาๆ เเบล็คไม่ทำเเล้ว นอนกัน" เเบล็คปิดไฟปิดทีวีเสร็จก็ล้มตัวนอนกับเด็กน้อยเเต่ครั้งนี้เปลี่ยนตำเดหน่งกันจากที่กรีนต้องนอนซบอกเเบล็ค เเต่ตอนนี้เป็นเเบล็คที่นอนซบอกเด็กตัวเล็ก "กรีนชอบ...ชอบเเบล็คนอน" "555พูดอะไรของเราฟังไม่รู้เรื่อง" "เเบล็คนอนกรีนชอบ" "อ้อ..ชอบให้เเบล็คนอนซบอกงี้อ้อ ระวังเเบล็คกินตับนะงั่มๆ " เเบล็คเเกล้งเด็กน้อยด้วยการกดหน้าลุงไปที่หน้าอกน้อยๆ เเละขยับปากเหมื่อนกินอะไรบางอย่าง ทำให้เด็กน้อยจั้กจี้ "งื้ออ55 เเบล็คไม่ดีหยุดเล่นเยยนอนๆ " "555ค้าบๆ ไอ้เด็กเเสบ" . . . ปล คือว่าผมไม่ค่อยรู้เรื่องกฏหมายหรือเรื่องการที่จะรับเลี้ยงบุตรสักเท่าไหร่ เนื้อเรื่องผมเลยเเต่งตามความเข้าใจที่คิดได้นะครับบ เป็นกำลังใจให้ด้วยคร้าบบ ไม่รู้ว่าทุกคนจะชอบไหมกังวลจังเลยครับ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม