มาเด็กๆเดียวคุณพ่อจะสอน!!

ตื้ด.....ตือ...ดื้อ....ตื้อ...ตือ....ดื้ออออ~~~~ เสียงนาฬิกาปลุก บนหัวเตียงดังขึ้นปลุกให้คนที่นอนอยู่ ตื่นขึ้นมา วันนี้เเบล็คมีคลาสเรียนเช้าเขาจึงตั้งนาฬิกาปลุกไว้ "อื้ออออออเห้ออ" เเบล็คบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอนสักพักก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูที่เเขวนอยู่ที่ตู้เสื้อผ้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ วันนี้เขาอาบช้าๆ สบายๆ เพราะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก่อนเวลา30นาที เขาจึงไม่รีบนอนเเล่น้ำสัก20นาที เเต่งตัวอีก10 ก็จบ หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จเขาก็ ออกจากบ้านขี่รถมอไซค์สุดเท่ของเขาออกจากบ้านทันที ตัวเขาอยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อเเม่นั้นเสียไปเเล้ว เขาจึงต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดด้วยตัวเองเขาเป็นนักวาดรูปรับจ้าง เงินที่ได้มาก็ถือว่าดี เลยทีเดียว ตอนนี้เขาเรียนอยุ่คณะนิเทศศิลป์ เกี่ยวกับการออกเเบบโลโก้เเละผลิตภัณท์ต่างๆ เเบล็คขับรถมาถึงมหาลัยก็จอดรถไว้ที่ลานขอดรถเเละเดินขึ้นตึกไปที่ห้องวาดรูปที่อาจาร์นัดหมาย เเกร๊ก เเบล็คเปิดประตูเข้ามา ตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาเพราะเขามาเช้ากว่าคนอื่น เเบบ็คต้องโต๊ะของตัวเองเเละของเพื่อนไว้เพื่อจะได้นั่งใกลเๆ กัน เเกร้ เสียงประตูเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับไอ้เป่า หนุ่มหล่อมาดเเมนสุดฮิตตัวเตงในคณะ "ไอ้เเบล็คมาเช้าอีกเเล้วนะมึงอะ" "อืมเเล้วไงอะ มานั่งนี่" เเบล็คพูดพร้อมกับเอามือตบไปที่ที่นั่งข้างๆ เป่าเป็นเพื่อนที่เขาสนิทด้วยเพียงคนเดียวในคณะ คนอื่นก็คุยบางประปราย "เห้ออมึงกินข้าวมายังเเบล็ค" "ยังว่ะกูลืมเลย" "กูซื้อโจ๊กมาฝากเพราะกูเดาเอาไว้ล่วงหน้าเเล้วว่ามึงต้องลืม" เป้าพูดพร้อมกับจับหัวเพื่อนตัวเองโยกไปมา "อย่ายุ่งดิเอาโจ๊กมา กูไม่จ่ายนะ" เเบล็คปัดมือเป่าออกเเละคว้าหมับไปที่กระเป๋าเป้ของเป่าทันที เขาเเกะถุงโจ๊กกินโดยไม่สนใจคนข้างข้างอีก เเบล็คที่นั่งกินก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาเหมื่อนมีคนจ้องมองเขาเเบบขนหัวลุกมาก "มึงมองกูทำไม" "ทำไมกูมองมึงไม่ได้ไง" "กูกินข้าวอยู่ มึงมองงี้กูก็อึดอัดดิ เเล้วมึงไม่กินข้าวหรอ" "กูกินมาเเล้ว อีกอย่างกูเเค่เห็นมึงกินอิ่มกูก็สุขใจ" "เป็นบ้านะมึงเนี่ย" เเบล็คว่าจบก็ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กตามเดิม ทั้งสองคนนั่งไปสักพัก เพื่อนๆ หลายคนก็เริ่มถยอยเข้ามาเรื่อยๆ จนถึงเวลาเรียนอาจารย์ก็มาสอนเกี่ยวกับการออกเเบบผลิตภัณฑ์ เเละให้ลองวาดรูปในเวลาที่กำหนดให้สื่อความหมายตามโจทย์ให้ได้มากที่สุด หลังจากจบคลาสเรียนอาจารณ์ก็สั่งงานเพิ่มเป็นงานชิ้นใหญ่คือให้ไปรับงานวาดออกเเบบมห้กับผลิตภัณย์อะไรก็ได้เเล้วนำมาส่ง "เห้อออ.....มึงกูจะมีใครมาจ้างก็วาดไหมเนีย" เป้าพูดขึ้นเพราะเขานั้นไม่มีประสบการณ์การออกเเบบก็โบ่ๆ เบ้ๆ ไปตามน้ำผลงานไม่ได้ดีเด่นเหมื่อนคนข้างๆ "ไม่รู้สิ" เเบล็คตอบกลับไปพร้อมกับเก็บอุปกรณ์วาดรูปเจ้ากระเป๋า "เเม่งเเบล็คมึงต้องช่วยกูนะะะะ" "กูจะช่วยอะไรมึงได้ห้ะ" "ก็มึงรับงานเเทนกูไง " "คือยังไงวะ" "ก็มึงรับงานมาสองงาน อีกงานก็ใช่ชื่อมึงอีกชื่อก็เอาของกูไปน้าาาเเบล็ค" "ไม่" เมื่อเเบล็คได้ยินเเผนการของเพื่อนตัวเองเขารีบปฏิเสธทันที เขาอยากให้ไอ้เพื่อนตัวเเซบทำงานเองบ่างเข้าช่วยมาเยอะเเล้ว "โห้จำไว้" เป่าทำเเก้มพองลม ที่คิดว่าตัวเองน่ารัก ทุกคนลองคิดดูสิผู้ชายหล่อๆ เเมนๆ ตัวใหญ่ขนาดมันทำท่าทางน่ารักมันจะน่ารักไหมครับ "ไม่อยากจำ ไปหาไรกินกัน เที่ยงละ" "เออๆ " ทั้งสองคนเดินลงมาที่โรงอาหารของคณะเเต่ก็ต้องหยุดชะงักที่จะเดินเข้าไปทันที เพราะตอนนี้คนนั้นเเน่นเเละเต็มโรงอาหารไปหมด "มึงไปกินข้างนอกไหม" "ข้างนอกมันเเพงอะ" "เดี่ยวกูเลี้ยงเอาป่ะกูรวย" "เออไอ้คนรวยมึงเลี้ยงเเล้วมึงจะกินอะไรอะ" "กูตามใจมึงเลยอยากกินไร" "อืมมมสุกกี้ไหมร้านbk" "ตามนั้นมึงจะไปกับกูเเล้วค่อยกับมาเอารถหรือจะไปเอง" "เดียวกูไปเองเจอกันที่ร้านเลยเคนะ" หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินเเยกกันไปที่รถของใครของมันเเละขับออกไป . . พอมาถึงหน้าร้านทั้งสองก็มาพร้อมกันพอดี "ไปมึงเลือกที่นั่งเลยอยากนั่งไหน"เป่าพูดบอกกับเเบล็ค "งั้นตรงริมนู้นที่มีน้ำพุข้างๆ เย็นดี" "ป่ะ" ทั้งสองคนเดินเข้ามา ทุกคนที่อยู่ในร้านต่างก็หันมามองคนทั้งสองไม่วางตา ทำให้เเบล็ครู้สึกเกรงๆ เเละประหม่า "มึงเป็นอะไรกลัวหรอ กูชอบให้คนมองกูเยอะๆ เพราะมันบ่งบอกว่ากูหฃ่อเเละดูดีเเค่ไหน555" "เรื่องของมึงเถอะไปนั่งเเหละ" เเบล็คเดินเร็วนำเป้าไปที่โต๊ะ เเล้วนั่งลงจดสั่งสุกกี้ทะเลที่ตัวเองชอบ เเละสั่งให้ไอ้คนที่กำลังเดินอวดความหล่อนั้นอยู่ด้วย "มึงๆ น่ารักเนอะสองคนนี้เป็นเเฟนกันป่าววะอีกคนก็น่ารักอีกคนก็หล่อชิบ" เด็กสาวโต๊ะข้างๆ พูดขึ้น เเบล็คได้เเต่คิดในใจว่าพูดดังขนาดนี้ กระซิบเเล้วหรอนั่น "พี่ครับรับออเดอร์ครับ" เเบล็คเรียกพนักงานมารับออเดอร์ที่ตัวเองสั่งเป็นจังหวะเดียวกันเป้าเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามพ อดี "สั่งให้กูเเล้วหรอน่ารักที่สู๊ดๆๆๆ " เป่าพูดพร้อมกับยืนมือมาหยิกเเก้มเเบล็คอย่างเเรงหนึ่งที คนที่โดนบีบก็ร้องเจ็บเเละตีไปที่มือเป่าหนึ่งทีเเบบใส่เเรงไม่ยั้ง . . . ทั้งสองคนนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปพลางๆ จนอาหารที่สั่งมาเสริฟ ทั้งสองคนจัดเเจงหยิบตะเกียบกับช้อนให้กัน เสร็จศัพท์ เเละลงมือกินกันทันทีโดยไม่มีใครพูดอะไร . "อ่าาาา..อิ่มวะ" เเบล็คลูบพุงป่องๆ ของตัวเองพร้อมกับพูดขึ้น "หึตัวกลมเชียวนะมึงเดียวกูจับเเดกเเม่ง" "เชี้ยเป็นหมาไงเป็นซอมบี้มั้ง" เเบล็คทำท่าทางกลัวตัวหดตัวรีบไปหลับโต๊ะเเละด่ากับไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่พูดนั้นกำลังเเดกตัวเองอยู่เเบบไหน "เเล้วจะกลับเลยไหมมึงอะกลับบ้านดีๆ นะ" เเบล็คถามเป่าเขาถามไปงั้นเเหละเพื่อเป็นพิธี เขาเลี้ยงข้าวทั้งทีทำเป็นห่วงใยสักหน่อยเอาใจเพื่อครั้งหน้าเลี้ยงอีก "ปกติมึงไม่ถามกูเเบบนี้ มึงกลัวกูไม่เลี้ยงข้าวอีกอะดิทำมาเป็นถามปกติไล่กูไปตาย" "เออน่าจะกลับยังเดียวมึงโดนศัตรูที่ออจฉาความหล่อมึงทุบเอา" "ป่ะกลับก็กลับ" ทั้งสองคนลุกออกจากโต๊ะเเฃ้วเเยกท่งกันตรงหน้าร้าน .