แต่บทสนทนาถัดมา บุญโทนก็พูดจาร่าเริงสนุกสนานตามปกติ ภูรินทร์จึงสลัดความสงสัยออกจากหัว บางทีการที่ เขาเครียดเกินไปมันจะทำให้ชาวคณะหมดสนุกไปด้วย
“ จะถึงแล้วค้าบ ขอเชิญชาวคณะชมความงามของบึงบัวได้ ณ บัดนี้ ”
ก่อนจะออกจากทางไปสู่บึงบัว มีเถาวัลย์น้อย ๆ ห้อยย้อยเป็นสายลงมาปกคลุมราวกับผ้าม่านหน้าเวทีละคร ทั้งหมดต้องแหวกม่านนั้นออกเพื่อก้าวไปสู่ความงามหลังม่าน แล้วภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง
บึงน้ำใสแจ๋วราวกระจก มีใบบัววิคตอเรียหรือใบบัวกระด้งขนาดคนลงไปนั่งได้อยู่หลายใบ ดอกบัวสีขาวและชมพูขึ้นสลับกันในน้ำ ริมฝังก็มีดอกไม้ป่าหลากชนิดเบ่งบานแข่งขันกันงดงามราวกับมีผู้เอาสีสันไปแตะแต้มไว้ เหล่าภมรผีเสื้อหลากสีบินว่อนเพื่อดูดเกสรดอกไม้
ความงามงดของธรรมชาติเหล่านี้ยังคงสาดแสงให้ผู้คนตะลึงหลง แม้จะมีม่านหมอกปกคลุมหนาขึ้นก็ตามที
