เป็นเวลาสองวันในป่ารัญจวน ที่ทั้งคู่เดินทางด้วยเท้าผ่านต้นไม้น้อยใหญ่มา ตอนนี้หรัญญ์และอรินดาได้เดินทางเข้ามาถึงเขตป่าหิมพานต์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อรินดาดูตื่นตาตื่นใจกับต้นไม้ขนาดใหญ่เป็นพิเศษเนื่องจากไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ลำต้นขนาดใหญ่สูงเสียดฟ้า ใหญ่กว่าท่านพ่อยามเมื่อแปลงกายเป็นนาคาเสียอีก
"ต้นไม้นี้มีชื่อว่าอะไรท่านหรัญญ์"
"ต้นงิ้วหนาม"
หรัญญ์ไขข้อสงสัยให้ในทันที
"เหตุใดถึงไม่มีหนามตามลำต้น"
"ผลของมันต่างหากที่มีหนาม"
ครุฑอธิบาย งิ้วหนามต้นนี้มีดอกสีส้มโอรส ผลสีแดงและมีหนาม ส่วนรสชาติของมันก็หวานยิ่งกว่าน้ำตาลอ้อยเสียอีก และต้นไม้ชนิดนี้ก็เกิดได้แค่เฉพาะในป่าหิมพานต์เพียงเท่านั้น
"ข้านึกว่าจะเป็นเหมือนต้นงิ้วหนามในนรกเสียอีก"
หรัญญ์หลุดหัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดู ใช่ว่าบนโลกใบนี้จะมีเพียงต้นงิ้วชนิดเดียว
"เจ้าคงเชื่อเรื่องเล่ามากเกินไปอรินดา"
"เพราะข้ารู้จักเพียงต้นงิ้วเด
