EP. 3 ตายคาอก
1057 คำ
EP. 3 ตายคาอก
“สวัสดีค่ะ”
เพียงขวัญยกมือไหว้อย่างนอบน้อมเมื่อมีผู้มาเคารพศพสามีของหล่อน แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นใบหน้าที่ซีดเผือดอยู่แล้วกลับยิ่งซีดเซียวจนแทบไม่มีเลือดฝาด ดวงตาโตเบิกกว้างด้วยความตกใจจ้องมองชายที่มีใบหน้าดุดันเต็มไปด้วยหนวดเคราอย่างคาดไม่ถึง
แม้ใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยหนวดเครากระนั้นหล่อนก็ยังจำดวงตาเขาได้อย่างแม่นยำ...และอาจไม่มีวันลบเลือน
“สวัสดีค่ะคุณทัดทอง คุณธรณ์เทพ เชิญด้านในเลยค่ะ” เพียงขวัญพนมมือไหว้อย่างอ่อนน้อมแล้วจึงเอ่ยเชื้อเชิญทั้งสองเข้าไปในงาน หล่อนจำทัดทองได้เป็นอย่างดีเพราะเคยเห็นในรูปถ่ายหลายครั้ง
“ไม่เป็นไรนะหนู”
สตรีอายุห้าสิบเศษยื่นมือไปแตะที่ต้นแขนหญิงสาว เพียงขวัญพนมมือไหว้แล้วเอ่ยขอบคุณแผ่วเบา หล่อนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเพราะกลัวสายตาคมกร้าวของผู้ชายตัวสูงกว่าร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรที่ยืนอยู่ด้านข้างทัดทอง แม้หล่อนจะมีหุ่นผอมบางระหง ทว่าเมื่อเทียบกับเขาหล่อนกลับกลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กไปเสียได้
ทัดทองดึงแขนบุตรชายให้เข้าไปในงาน ก่อนจะกระซิบให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคนแม่ลูก “ทำไมไปจ้องน้องเขาแบบนั้นลูก น่าเกลียดที่สุดเลยรู้มั้ย”
ธรณ์เทพไม่ตอบ เขาหยิบแว่นตาสีดำขึ้นมาสวมแล้วรับธูปหนึ่งดอกขึ้นมาพนมไหว้ระหว่างอก ก้มตัวลงกราบศพบิดาเป็นครั้งสุดท้าย บอกไม่ถูกเช่นกันว่ารู้สึกใจหายสักเพียงไร เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาแล้วได้รับโทรศัพท์แจ้งมาว่าบิดาผู้ให้กำเนิดเสียชีวิตแล้วด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน ไม่ต้องเดาให้ยาก สังคมคงเอาไปนินทากันอย่างสนุกปาก ว่าเศรษฐีบ้ากามมักมากตายคาอกเมียสาวตั้งแต่คืนแรกที่เข้าหอ
ชายหนุ่มพยายามสะกดกลั้นน้ำตาแห่งความอาดูรเอาไว้สุดใจ รู้สึกได้ถึงรสชาติปะแล่มที่ไหลย้อนกลับลงไปในลำคอ
เขาอยากรู้นัก ว่าใบหน้าใสซื่อเช่นนั้นใช้เล่ห์กลมารยาอันใด จึงทำให้บิดาที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงถึงกับหัวใจวายสิ้นชีวิตลงไปอย่างปัจจุบันทันด่วนเช่นนี้
เพียงขวัญรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตบางอย่างจากทางด้านหลังเมื่อหล่อนหันกลับไปมองจึงปะทะเข้ากับธรณ์เทพบุตรชายเพียงคนเดียวของธเนศวรที่กำลังจ้องมองมายังหล่อนด้วยความแค้นเคือง หล่อนพยายามเก็บอาการตกประหม่าเอาไว้ เม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วหายใจเข้าแรงๆ ยกมือขึ้นทาบที่ทรวงอกราวกับกำลังเรียกหากำลังใจมาไว้กับตัว เพื่อไม่ให้สายตาคมคู่นั้นเข้าครอบงำจนรู้สึกกระวนกระวายใจ
“ขอโทษค่ะคุณเพียงขวัญ ไม่ทราบว่าคุณรู้สึกอย่างไรบ้างที่กลายเป็นเศรษฐีนีในชั่วข้ามคืน”
คำถามจากนักข่าวสองคนซึ่งปะปนเข้ามากับแขกเหรื่อ ตรงเข้ารุมทึ้งหญิงสาวในจังหวะที่หล่อนยืนต้อนรับแขกอยู่เพียงลำพัง ภรรยาของผู้เสียชีวิตยืนอึ้งไปหลายอึดใจ ใบหน้าซีดเซียวแดงจัดขึ้นด้วยความโกรธ
“ขอโทษนะคะวันนี้งานศพคุณธเนศวร จะพูดอะไรกรุณาให้เกียรติกันด้วย” เพียงขวัญไม่ตอบคำถามหล่อนเลือกที่จะเดินหนี
“นับเป็นความโชคดีของคุณเพียงขวัญนะคะ แบบนี้นี่เรียกได้ว่าหนูตกถังข้าวสารหรือเปล่าคะ จากเด็กที่คุณธเนศวรอุปการะเลี้ยงดู เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นภรรยา แล้วท้ายที่สุดก็ได้ครอบครองสมบัติจำนวนมากมายมหาศาล” นักข่าวสืบค้นข้อมูลของเพียงขวัญมาตั้งแต่ก่อนที่หล่อนจะแต่งงานกับธเนศวร จึงรู้ประวัติของเพียงขวัญค่อนข้างละเอียด
หญิงสาวหันขวับ เม้มริมฝีปากเข้าหากันสนิท วันนี้ทั้งวันหล่อนต้องคอยนั่งตอบคำถามมากมายจากแขกเหรื่อที่มาร่วมเคารพศพธเนศวร ทว่าหญิงสาวกลับไม่เห็นความอาดูรกับการจากไปของผู้ตายจากพวกเขาเหล่านั้น หล่อนเห็นเพียงความอยากรู้อยากเห็นว่าธเนศวรสิ้นใจตายเพราะอะไร และแววตาหลายคู่ที่ฉายชัดว่าริษยาหล่อน ที่กลายเป็นเศรษฐีนีในชั่วข้ามคืน
ทว่ากลับไม่มีใครรู้ว่าเพียงขวัญแต่งงานกับธเนศวรโดยที่ยังไม่มีการจดทะเบียนสมรส หรือทำนิติกรรมทางการเงินใดๆ ร่วมกันแม้แต่อย่างเดียว ที่เป็นเช่นนี้เพราะเป็นความต้องการของหล่อนเอง หล่อนไม่ต้องการให้ใครมาตราหน้าได้ว่าแต่งงานกับธเนศวรเพื่อหวังกอบโกยทรัพย์สมบัติ
แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่หล่อนพยายามทำมาทั้งหมดจะสูญเปล่า หล่อนไม่สามารถห้ามความคิด หรือห้ามความเชื่อของใครได้ เวลาเท่านั้นที่จะช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของหล่อนที่มีต่อผู้มีพระคุณซึ่งอุปการะชุบเลี้ยงหล่อนมากว่าสิบปี
“กรุณามีมารยาทด้วยนะคะ”
หญิงสาวพูดเพียงเท่านั้นแล้วจึงหันหลังเดินกลับ ทว่าปลายเท้าที่กำลังก้าวเดินกลับต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินถ้อยคำเสียดสีดังมาจากทางด้านหลัง
“ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหน คุณธเนศวรถึงได้หัวใจวายแบบนั้น”
น้ำเสียงเล็กแหลมนินทาอย่างสนุกปาก เพราะนึกโกรธที่หญิงสาวไม่ยอมให้ความร่วมมือในการทำข่าว เพียงขวัญคงไม่รู้ว่าไม่มีใครอยากยุ่งกับนักข่าวที่สามารถเขียนขาวเป็นดำเขียนดำให้เป็นขาวได้อย่างพวกตน
“จะท่าไหนล่ะแก มันก็ต้องพิสดารหน่อยล่ะ ไม่อย่างนั้นจะตายคาอกตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกันเชียวหรือ ก็อย่างว่าล่ะนะผัวแก่เมียสาว ความต้องการมันเลยไม่ลงตัว จะกะจะเกณฑ์อะไรก็ไม่ถูก ผลมันเลยออกมาแสนเศร้าแบบนี้”
พูดจบก็หัวเราะคิกคักเดินออกไปจากงานศพ เพียงขวัญกำมือเข้าหากันแน่น ใต้ตาร้อนผ่าว หญิงสาวรีบซับน้ำตาแล้ววิ่งไปยังด้านหลังงานศพทันที การพบปะผู้คนที่ต่างมองมายังหล่อนราวกับหล่อนคือฆาตกรใจโฉด ทำให้หญิงสาวเจ็บปวด ทว่าความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้เลยกับการสูญเสียธเนศวรไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ท่านดีกับหล่อนเสมอมา แต่ถึงกระนั้นท่านกลับมาด่วนจากไปอย่างกะทันหัน
- ผู้เขียน
