ทางอีกฟากของเมือง ฉิงหนิงอวี่ผู้ได้รู้เรื่องราวโกลาหลที่เกิดขึ้นในเมืองก็กำลังเสาะแสวงหาที่พำนักสำหรับคืนนี้
“คุณหนู พวกเราจะไม่ลงใต้แล้วหรือ”
“ยังก่อน ข้าคิดว่าหนทางอาจจะไกลเกินไปสำหรับพวกเรา นั่งรถม้ามากๆ ก็ชักเวียนหัวเต็มที ข้าว่าเราพักที่เมืองนี้สักสองสามวัน มองหาลู่ทางการทำกิน ไม่แน่ว่าถ้าไปได้สวย เราอาจพักอยู่ที่นี่เป็นการถาวร”
เจียอีรับคำ นางช่วยฉิงหนิงอวี่สอบถามกับพวกชาวบ้าน ถามหาที่พักที่ดีที่สุดของเมือง หวังให้คืนนี้พวกนางกินอิ่มนอนหลับเต็มตาเพื่อตื่นขึ้นมาต่อสู้กับเช้าวันใหม่
“คุณหนู ทุกคนต่างบอกว่าโรงเตี๊ยมอีซ่างขึ้นชื่อเรื่องอาหารเลิศรส พวกเราไปเข้าพักที่นั่นกันดีหรือไม่”
ฉิงหนิงอวี่เห็นดีด้วยตอบตกลง นางสั่งให้อาจางและเด็กรับใช้ของโรงเตี๊ยมยกหีบใส่ของสองใบขึ้นไปเก็บไว้ที่ห้องพัก จากนั้นให้เงินอาจางไปหาอะไรกินและพักผ่อนเสีย
“คุณหนู หีบสองใบนี้ไม่ใช่หีบใส่เงินนี่เจ้าคะ”
