เซี่ยเย้าเต๋อรู้สึกหงุดหงิดหัวเสียอย่างมาก ทว่าก็มิกล้าจะเอาเรื่องตระกูลฉิงอย่างที่ปากพูด
ในเมื่อจะคิดทำการใหญ่ ก็ไม่ควรให้เรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำตัวเองเสียแผน อย่างไรก็ไม่ได้ชื่นชอบฉิงหนิงอวี่อยู่แล้ว หากนางอยากทำตัวเป็นหญิงร่านราคะเลี้ยงดูบุรุษอื่นเอาไว้สนองตัณหาตนเอง เซี่ยเย้าเต๋อก็จะยอมปิดหูปิดตาตามใจนาง
ฉิงหนิงอวี่ที่เดินตามมาสังเกตเห็นท่าทีที่สงบลงของบุรุษก็แอบขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หนิงอวี่ รีบมาเร็วเข้าสิ” ไม่เพียงแค่อารมณ์เย็นแต่ยังหันมาปั้นหน้ายิ้มให้นางราวกับเมื่อครู่ไม่ได้มีสิ่งใดผิดแปลกเกิดขึ้น
ประสาทกลับหรือไง!
ฉิงฮูหยินเห็นหนุ่มสาวเดินกลับมาพร้อมกันก็ฉีกยิ้มอย่างดีใจ หันไปสะกิดให้พวกบ่าวช่วยกันดูว่าทั้งสองมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่ หายกันไปนานสองนานคงได้พูดคุยปรับความเข้าใจกันแล้วกระมัง
“เรื่องกู่เจิงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น” เซี่ยเย้าเต๋อเอ่ยเสียงนอบน้อม “เช่นนั้น
