เซี่ยเย้าเต๋อกำลังจะก้าวตามเข้าไปทว่ากลับถูกซุ่ยซิงจิงดึงชายเสื้อไว้
“ปล่อย เดี๋ยวหนิงอวี่หันมาเห็นจะเป็นเรื่องใหญ่”
“หากคุณหนูรองไม่เปิดผ้าม่านรถม้า ข้าคงไม่ต้องร้อนใจวิ่งตามพวกท่านมาถึงนี้”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”
“เห็นอยู่ชัดๆ ว่านางจงใจโอ้อวดสตรีอื่นว่าเป็นคู่หมั้นของท่าน หาไม่คงไม่โผล่หน้าออกมาจากตัวรถ” ซุ่ยซิงจิงกล่าวเสียงเบาทว่าแฝงด้วยอารมณ์โมโห “ข้าเองเป็นเมียท่าน มีหรือจะยอมได้”
“เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วไม่ใช่หรือ รอข้ากับนางแต่งกันก่อนค่อยรับเจ้าเข้าจวน”
ซุ่ยซิงจิงเม้มริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ “แต่ว่า...”
เซี่ยเย้าเต๋อทำหน้าดุใส่ “เจ้ากำลังทำข้าเสียเรื่อง กลับไปเดี๋ยวนี้”
ขณะสองคนกำลังกระซิบกระซาบ ฉิงหนิงอวี่ที่เมื่อครู่บอกว่าเวียนหัวก็กำลังยืนแอบฟังพวกเขาอยู่หลังประตูจวน
ที่แท้สองคนนี้ก็ลักลอบมีสัมพันธ์กันก่อนหน้านี้แล้ว คิดชั่วทำชั่วแล้วยังจะมีหน้ามาโทษว่าเป็นความผิดข้า
