“ทำไมจะต้อง...” เซี่ยเย้าเต๋อย่นหัวคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“กู่เจิงของข้ามีลักษณะพิเศษไม่เหมือนใคร น้ำหนักก็ไม่เบาหรือหนัก เนื้อไม้ที่นำมาทำก็ให้ความรู้สึกต่างกันยามสัมผัส” ฉิงหนิงอวี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ “หากไม่ใช่ก็ถือว่าข้าไร้มารยาทกล่าวหาคุณชาย แต่หากเกิดเป็นจริงขึ้นมา ไม่เท่ากับคุณชายรับซื้อของโจรหรือ”
เซี่ยเย้าเต๋ออ้าปากค้างคิดหาคำโต้แย้งไม่ออก ครั้นหันไปขอความช่วยเหลือจากฉิงฮูหยิน นางก็ได้แต่ยิ้มและผงกศีรษะน้อยๆ อย่างจนใจที่ช่วยอะไรไม่ได้
“เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของคุณชาย ข้าจึงต้องพิสูจน์เจ้าค่ะ” ฉิงหนิงอวี่ยืนกรานหนักแน่น ลุกขึ้นพร้อมเรียกบ่าวของเซี่ยเย้าเต๋อให้เดินไปกับตน
หมินเสี่ยวเทียนที่ถูกดึงตัวออกมาพยายามรักษาระยะห่างจากหญิงสาวพอสมควร เขาก้มหน้าเดินตามนางช้าๆ ไม่เข้าใกล้หรือเอ่ยคำใดให้เป็นที่ผิดสังเกต
เมื่อทั้งสองเดินเลี้ยวเข้ามาในส่วนที่พักของฉิงหนิงอวี่ หญิงสาวก็หันมาเผชิญหน้ากั
