เสร็จจากสำรวจใบหน้าของตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกเงาบานใหญ่อีกชั่วครู่ เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้ว หญิงสาวจึงก้าวช้าๆ ออกมาจากห้องนอน ยืดอกสูดอากาศบริสุทธิ์ของยามเย็นแล้วเดินตรงไปยังโรงรถที่แลเห็นจักรยานซึ่งทาง
อพาร์ทเม้นท์จัดเตรียมไว้บริการผู้พักอาศัยขี่ออกไปในบริเวณซึ่งไม่ไกลนัก
“คุณเรโกะ… จะไปออกกำลังกายหรือครับ”
ลุงโยชิ คนดูแลอพาร์ทเม้นท์ตะโกนทักทายหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแจ่มใสเหมือนเช่นทุกวัน แกเป็นคนคุยเก่ง
“ค่ะคุณลุง เย็นๆ อากาศดีนะคะ”
เสียงใสของเรโกะตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ขณะคว้าจักรยานมาคร่อมขี่ จากนั้นก็ปั่นฉิวลงไปจากเนินถนน ผ่านหน้าลุงโยชิที่กำลังนั่งทอดสายตา มองตามร่างอรชรของหล่อนจนลับออกไปจากหน้าประตูทางเข้าอพาร์ทเม้นท์
ครู่ต่อมา สาวน้อยเรือนร่างบอบบางบนรถจักรยาน ปั่นแล่นเรื่อยเอื่อยไปตามถนนเส้นเล็ก ทอดยาวไปสู่บึงน้ำใกล้กับสวนสาธารณะ
“อากาศดีจัง”
พูดกับตัวเอง ใบหน้าส
