“สวัสดีครับ… คุณครู”
เสียงทักทายจาก ‘เคนโด้’ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบห้าปีที่กำลังเดินมากับ ‘ยูมิ’ ลูกสาวในวัยเจ็ดขวบของเขา ตะโกนทักทายเรโกะที่มาถึงหน้าโรงเรียนพอดี
“สวัสดีค่ะ… ”
เรโกะทักทายเคนโด้ หล่อนเห็นเขาทุกวันจนคุ้นหน้า เพราะว่าเคนโด้จะมาส่งลูกสาวด้วยตัวเองทุกวัน
เคนโด้เป็นพ่อม่ายเลี้ยงเดี๋ยว ทุกวันนี้เขาต้องเลี้ยงดูลูกสาวเพียงลำพัง ภายหลังจากมีเหตุให้ต้องแยกทางกับภรรยาเมื่อปีก่อน
ตลอดสัปดาห์แรกที่เรโกะมาเริ่มงานที่โรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ หล่อนแอบสังเกตเห็นว่าเคนโด้แอบมองมาบ่อยๆ
เขามองแล้วก็ยิ้ม… ตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากันในวันปฐมนิเทศผู้ปกครองนักเรียนอนุบาล จากนั้นก็ได้ทักทายกันเรื่อยมาในทุกเช้าที่เขามาส่งลูกสาวที่หน้าโรงเรียน
“คุณเรโกะครับ… ถ้าไม่รังเกียจ เอ่อ… ผมอยากจะชวนคุณไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักมื้อ”
เคนโด้รอที่จะเอ่ยประโยคนี้มาหลายวัน
“นี่ถือการชวนเดทใช่ไหมคะ”
เรโกะเป็นค
