ตอนที่ 6 โลกเป็นสีชมพู #2
895 คำ
“อาทิตย์หน้าอายก็สอบแล้ว พ่อเตรียมของรางวัลไว้ให้อายรึยังคะ” หญิงสาวถามคนเป็นพ่อขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมรอยยิ้มแสนหวานต่างจากเมื่อกี้
“อายอยากได้อะไร บอกพ่อมาสิลูก พ่อจะหาให้อายทุกอย่างเลย” อัฐพลเอ่ยขึ้นในขณะที่ใช้คางเกยไว้บนหัวของอารยาด้วยท่าทีหยอกล้อเธอเล่น
“อืม ตอนนี้อายยังคิดไม่ออกค่ะ ไว้อายคิดออกอายจะมาทวงนะคะ” อารยาทำท่าครุ่นคิดสักครู่ ก่อนที่เธอจะถอยออกมาจากอกของคนเป็นพ่อ พร้อมส่งยิ้มหวานเมื่อเอ่ยบอกออกไป ทำให้อัฐพลอดยิ้มตามด้วยความเอ็นดูไม่ได้ เขาจึงเอ่ยบอกเธอออกมา
“ตามใจลูกเลย”
“ขอบคุณค่ะพ่อ พ่ออายใจดีที่สุดในโลกเลย อายรักพ่อมากนะคะ”
“พ่อก็รักอายมากลูก” อารยาและพ่อมักบอกรักกันแบบนี้ทุกวัน
“แต่ว่าตอนนี้อายขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ” อัฐพลพยักหน้าให้แทนคำตอบ เมื่ออารยาเอ่ยขึ้นมา ทำให้เธอยิ้มจนตาหยีก่อนที่เธอจะยื่นใบหน้าขึ้นไปหอมแก้มคนเป็นพ่อด้วยหัวใจที่อิ่มฟู วันนี้อารยารู้สึกว่าเธออารมณ์ดีมาก โลกของเธอดูสดใสมากกว่าทุกวัน
พอหญิงสาวขึ้นมาอยู่ในห้องตัวเองตามลำพัง ทำให้เธออดนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่ได้ เธอค่อยๆ ยกมือมาจับแก้มตัวเองข้างที่โดนใครบางคนแอบหอมตอนที่เธอเผลอด้วยความเขินอาย หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้เธอยืนยิ้มอยู่คนเดียวด้วยหัวใจที่ฟองฟู
ความจริงอารยาก็อยากตอบชานนท์ออกไปเลยเหมือนกันว่า เธอเองก็คิดไม่ต่างจากเขา แต่ด้วยเพราะเธอเป็นคนขี้อาย ทำให้เธอไม่กล้าเอ่ยความในใจมันออกมา หญิงสาวได้แต่หวังว่าเมื่อถึงวันนั้นเธอจะกล้าบอกความในใจของเธอกับเขา
อารยาดูสร้อยที่คอตัวเองในกระจกก่อนจะจับจี้ขึ้นมาจูบหนึ่งที
“อายก็คิดถึงนนท์ทุกคืนเหมือนกันค่ะ วันสอบเสร็จอายจะให้คำตอบกับนนท์อย่างแน่นอน นนท์รอฟังคำตอบของอายด้วยนะ” อารยาเอ่ยขึ้นน้ำเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว เธอพึ่งเข้าใจคำว่าโลกสีชมพูก็วันนี้เอง
1 สัปดาห์ต่อมา
ฉันกับน้ำทิพย์กำลังเดินออกจากห้องสอบวิชาสุดท้ายของวันนี้ และเป็นวิชาสุดท้ายของการสอบในรั้วมัธยมของฉันด้วย หลังจากสอบเสร็จฉันก็ตั้งใจว่าจะไปเชียร์ชานนท์ที่สนามบาสตามที่ได้นัดกันไว้ และวันนี้คือวันที่ฉันจะไปให้คำตอบกับเขา ตอนนี้ใจฉันเต้นแรงยิ่งกว่าตอนสอบเสียอีก ยิ่งใกล้ถึงเวลานัดฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น
หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันกับชานนท์แทบไม่ได้เจอกันเลย เพราะเราทั้งคู่ยุ่งอยู่กับการเตรียมสอบ ชานนท์เองน่าจะยุ่งกว่าฉันหลายเท่า เพราะไหนจะอ่านหนังสือสอบ ไหนจะต้องซ้อมบาสอีก ทำให้เราทั้งคู่มุ่งมั่นกับการรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด จนไม่ได้เจอหน้ากันเลย 1 สัปดาห์เต็ม แต่เราก็โทร. หากันทุกวัน ถ้าถามว่าเวลาที่ไม่ได้เจอกันรู้สึกอย่างไร ฉันตอบได้อย่างไม่อายเลยว่า ฉันคิดถึงเขามาก วันนี้ฉันจึงตั้งใจไปหาเขาเพื่อจะบอกทุกความในใจของฉันให้เขาได้ฟัง ฉันอยากให้เขารู้ว่าจังหวะหัวใจของฉันมันก็เต้นเป็นจังหวะเดียวกันกับเขาเช่นกัน
ครืดด
พออารยากำลังเดินลงจากอาคารเรียน เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น หลังจากที่เจ้าตัวเพิ่งจะเปิดเครื่องยังไม่ถึง 5 นาที เพราะเพิ่งออกจากห้องสอบ
พ่อ
ติ๊ด
“สวัสดีค่ะพ่..”
(อายสอบเสร็จรึยังลูก) อารยากดรับสาย เธอยังพูดไม่จบดี เสียงของพ่อเธอก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน น้ำเสียงฟังดูร้อนรนจนอารยารู้สึกแปลกใจ แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป นอกจากรีบตอบคำถามของพ่อที่ถามเธอมา เพราะเธอคิดว่าพ่อคงเป็นห่วงเธอมาก เพราะนี่คือการสอบจบการศึกษาของเธอ
“เพิ่งเสร็จเมื่อกี้เองค่ะ พ่อมีอะไรรึเปล่าคะ”
(พ่อจอดรถรออายอยู่ประตูด้านหลังโรงเรียน อายเดินออกมาหาพ่อตอนนี้เลยลูก) พอได้ยินคำพูดของพ่อแบบนั้น ทำเอาอารยาคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะนอกจากน้ำเสียงของคนเป็นพ่อที่ว่าแปลกแล้ว การที่พ่อเธอมารับเธอแบบกะทันหันแบบนี้ แถมยังไปรอประตูด้านหลังโรงเรียนอีก มันแปลกยิ่งกว่า ทำเอาหญิงสาวรู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ ขึ้นมา
“ค่ะๆ เดี๋ยวอายเดินไปหาพ่อตอนนี้เลยค่ะ ทิพย์เดี๋ยวอายมานะ” อารยารีบตอบรับคำสั่งพ่อของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะเดินไป เธอยังไม่ลืมหันไปบอกน้ำทิพย์ที่กำลังยืนรอเธออยู่ไม่ไกล
- ผู้เขียน
