Galaxy 8 : เห็นใจ [ 1/2 ]
1672 คำ
Galaxy 8 : เห็นใจ [ 1/2 ]
“ช้า”
“แล้วพี่จะรีบมาทำไมล่ะ!!”
ไม่ดูเวลาบ้างเหรอไงนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ไว้ค่อยเอาโทรศัพท์มาคืนฉันพรุ่งนี้ก็ได้ไหม!! กว่าจะแอบเคนลงมาได้โคตรลำบากยังมาหาว่าฉันช้าอีก
“ไม่สบายเหรอ?”
“พี่รู้ได้ไง”
“เสียงแหบ”
ก็คงจะจริงแบบที่ซีแลคพูด ฉันว่าตัวเองก็เริ่มเจ็บคอแล้วเหมือนกัน
“โทรศัพท์ฉันล่ะ.” ฉันแบมือไปตรงหน้าของซีแลค
“กินยาหรือยัง”
“พี่อย่ามาเปลี่ยนเรื่องได้ป่ะ ไหนล่ะโทรศัพท์ฉัน!”
เมินเก่งจังเลยนะ!! ถามอีกเรื่องแต่ดันตอบอีกเรื่อง แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน
“ถามว่ากินยาหรือยัง” ซีแลคถามย้ำอีกครั้ง ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ใส่ฉันเลยนะ
“กินแล้ว!!” ฉันพูดออกมาเสียงดัง ทีตัวเองนี่เมินเก่ง พอคนอื่นไม่ตอบบ้างทำมาเป็นหงุดหงิด อย่าให้ฉันต้องเมินบ้างแล้วกัน!!
“ดีแล้ว”
“โทรศัพท์ฉันอยู่ไหน”
นี่ฉันแบมือค้างไว้จนปวดแขนไปหมดแล้วนะ เอาโทรศัพท์มาคืนสักทีเถอะ ชักช้าแบบนี้ถ้าเคนลงมาเห็นเข้าฉันโดนฆ่าหมกป่าแน่โทษฐานลักลอบออกมาหาผู้ชาย!!
“อยู่ในรถ”
“พี่ก็ไปหยิบให้ฉันสิ.!!”
ถามจริง พี่มันจงใจยั่วโมโหฉันใช่ไหม?
“ไปเอาเองสิ”
“โว๊ะ!!”
ฉันส่งเสียงรำคาญในลำคอก่อนจะกระชากประตูรถออกอย่างแรง แพงเหรอ? แล้วไง มันไม่ใช่รถฉัน ช่วยไม่ได้ ในเมื่อซีแลคอยากกวนฉันเอง
ว่าแต่ซีแลคเก็บโทรศัพท์ฉันไว้ตรงไหน.?
“พี่เก็บโทรศัพท์ฉันไว้ตรงไหนอะ”
“โยนไว้เบาะหลัง”
โยน!! โยน!! ซีแลคใช้คำว่าโยน ไอโฟนลูกรัก!!! ม่ายยย
ฉันรีบปีนเบาะไปหลังรถเพื่อหาโทรศัพท์ของตัวเอง เออ..แล้วทำไมฉันไม่เดินไปเปิดประตูรถดี ๆ .? อันนี้ควายล้วน ๆ ไม่มีวัวผสม แต่จนแล้วจนรอดหาเท่าไหร่ก็ยังไม่เจออยู่ดี ซีแลคโยนไปไว้ตรงไหน.เนี่ยยย
“ฉันหาไม่เจออะ”
“จะเจอได้ไงมันอยู่ในมือฉัน”
“ซีแลค!!!” ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง พี่มันหลอกฉัน!! สนุกมากเหรอ.แม่งงง
“เอาคืนมาเลย!!”
ฉันรีบลงจากรถแล้วคว้าโทรศัพท์มาไว้ในมือก่อนจะปลดล็อกโทรศัพท์เช็กนู้นนี่ หน้าจอก็ล็อกนี่หว่าา แล้วซีแลครู้รหัสโทรศัพท์ฉันได้ไง.
“พี่ปลดล็อครหัสฉันได้ไง!!”
“123456 เดาเอา”
รหัสโทรศัพท์ฉันมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ.? นี่อุตส่าห์หาเลขยาก ๆ ไม่ซ้ำกันแล้วนะ!!
“ขอบคุณที่เก็บโทรศัพท์ให้นะ. งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ”
ฉันรีบตัดบทเพราะกลัวว่าเคนจะลงมาเจอเสียก่อน
“ไม่คิดจะชวนเข้าบ้าน?” ซีแลคเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม
“บ้านตัวเองไม่มีอยู่เหรอไง”
“มีแต่ไม่อยากอยู่”
ฉันรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของประโยคนี้ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยเหมือนมันจะแฝงมาด้วยอารมณ์ที่หลากหลายจะว่าเศร้าก็ไม่ใช่จะว่าผิดหวังก็ไม่เชิง
“แต่เคนอยู่บ้าน”
“แล้วยังไง ฉันแค่มาขอนอนด้วยไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย”
นั่นสินะ....ซีแลคแค่มานอนด้วยเอง ปกติฉันก็ไปนอนบ้านไอ้หมูแดงออกจะบ่อยไม่เห็นจะมีอะไรเลย
“งั้นก็ตามฉันมา”
ฉันเดินนำซีแลคเข้ามาในบ้านก่อนจะค่อย ๆ ย่องขึ้นห้องตัวเอง ดีนะที่รอบนี้ไม่จ๊ะเอ๋กับเคน แต่ถึงเจอก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ย้ำว่ามั้ง!! เพราะพี่ชายฉันเหมือนใครสักที่ไหนล่ะ ไม่รู้จะหวงอะไรฉันนักหนา
“ทำตัวเหมือนโจรงั้นแหละ”
“พี่เงียบไปเลย” ฉันหันหน้าไปด่าซีแลคเบา ๆ
“แล้วจะให้ฉันนอนไหน”
“นอนเตียงไง ถามได้”
“ไม่กลัว?”
“มีอะไรน่ากลัว ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงแต่ไม่ได้ชอบผู้ชายสักหน่อยที่จะนอนกับผู้ชายไม่ได้” ฉันยักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ ถ้าซีแลคจะทำอะไรฉันจริง ๆ คืนนั้นที่ฉันเมาฉันคงเสร็จไปแล้ว แต่นี่อะไรยังอยู่ดีมีสุข แค่เจ็บตูดเพราะความโง่ของตัวเอง
“เมื่อเช้ายังหนีฉันมาอยู่เลย”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันอยากกลับบ้านแต่ขี้เกียจรอพี่อาบน้ำเลยกลับมาก่อน!!”
“ก็เลยขโมยตังฉันมาด้วยงั้นเหรอ?”
“พี่รู้เหรอ.”
ฉันส่งยิ้มเก้อไปให้ ก็แหม๋ แค่ขอยืม 500 เอง ไม่ได้คิดจะขโมยสักหน่อย พี่รวยจะ ตายขนหน้าแข้งคงไม่ร่วงหรอกเนอะะ
“ฉันไม่ได้โง่”
“เดี๋ยวคืนให้น่าาา” พูดซะฉันสำนึกผิดไม่ทันเลย
“ไม่ต้อง ฉันไม่อยากได้เงินคืนแล้ว”
“พี่พูดจริงนะ!”
ฉันพูดออกมาอย่างดีใจ แบบนี้ก็หวานหมูสิ ฉันไม่น่าใจปล้ำบอกแท็กซี่ไม่ต้องทอนเงินเลย!! พูดแล้วเจ็บใจไอ้แท็กซีหื่นกามนั่นก็ด้วย อย่าให้เจออีกรอบนะ จะซัดให้หน้าหงาย
“แต่มีข้อแม้”
มีข้อแม้เก่งงง นึกว่าจะใจป๋าที่แท้ก็หวังผลนี่หว่าา
“อะไร.”
“ฉันขอมานอนที่นี่ทุกครั้งที่อยากมา”
“งั้นเอา 500 พี่คืนไปเลย” ฉันตอบออกมาทันทีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด พี่มันจะบ้าเหรอ คิดว่าบ้านฉันเป็นที่สาธารณะเหรอไง ถึงจะมาเมื่อไหร่ก็ได้อะ
“ถือว่าฉันขอร้อง”
ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาที่เคยเย็นชากลับฉายแววที่ดูเศร้าออกมา แล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไงดี ถ้าไม่ให้ซีแลคอยู่จะดูใจร้ายไปไหม....แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย....
“ฉันขอเหตุผลได้ไหม.”
อย่างน้อยขอฟังเหตุผลก่อนก็ยังดี ไว้ค่อยตัดสินใจแล้วกัน
“ฉัน...ไม่อยากกลับไปเจอผู้ชายคนนั้นเขาตามฉันมาที่คอนโด เขาบังคับฉันให้ทำตามที่ตัวเองต้องการ...เขา...เป็นต้นเหตุให้แม่ฉันตาย”
ร่างสูงพูดด้วยเสียงนิ่ง ๆ แต่บางประโยคกลับดูสั่นไหวเล็กน้อย....ฉันไม่รู้ว่าควรถามอะไรต่อหรือเปล่า แต่ตอนนี้ฉันรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าฉันไม่ใช่กาแล็กซีที่ใครต่อใครว่าเย็นชาหรือน่ากลัว แต่เขาคือซีแลคผู้ชายที่มีความรู้สึก แต่พยายามใช้ความเข้มแข็งของตัวเองปกปิดความเศร้าที่อยู่ในใจ
“ฉันเสียใจด้วยนะ.....เรื่องแม่ของพี่” ฉันพูดออกมาเสียงเบา
คนเรามองคนที่ภายนอกไม่ได้จริง ๆ ผู้ชายหลายคนอาจจะอิจฉากาแล็กซีที่ดูเพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือฐานะทางบ้านแต่ใครจะรู้ว่าลึก ๆ แล้วซีแลคกำลังเจอกับอะไรอยู่ แม้ฉันจะอยากถามต่อว่าผู้ชายที่ซีแลคไม่อยากเจอเป็นใคร แต่คงถามอะไรมากไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องของฉัน ตอนนี้ฉันคงทำได้เพียงกุมมือเขาไว้เท่านั้น....
“อืม”
“งั้นวันนี้พี่นอนกับฉันก่อนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะถามเคนให้”
“ขอบใจ”
“ไม่เป็นไร ถือว่าตอบแทนสำหรับข้าวต้มกุ้ง”
ฉันยิ้มจนตาหยี่ส่งไปให้ซีแลค หวังว่าสักวันเขาจะยิ้มได้แบบที่ฉันยิ้มให้เขาตอนนี้ ถ้าเขายิ้มแบบที่ฉันทำมันจะดูตลกไหมนะ5555
****
“เรนตื่นยัง”
“อื้ออออ” ฉันส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอ
“จะสายแล้วนะ วันนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ”
เคนตะโกนถามฉันที่ใช้หมอนอุดหูนอนฟุบหน้าอยู่กับเตียง
“ตื่นแล้ว ๆ” ฉันพูดเสียงงัวเงียตอบกลับไปแล้วฟุบหน้านอนต่อ
“ตื่นเถอะสายแล้ว” เสียงทุ้มกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูพร้อมกับมือหนาที่ลูบศีรษะฉันเบา ๆ
“ขออีก 5 นาทีนะเคน”
“ฉันไม่ใช่เคน”
“เชี่ยย!!” ฉันร้องออกมาอย่างตกใจแล้วดีดตัวขึ้นอย่างไว
“ทำไมเจอหน้าฉันทีไรต้องด่าคำนี้ตลอด อย่าบอกนะว่าลืมเรื่องเมื่อคืน?”
ฉันพยายามนึกตามคำพูดของซีแลค เมื่อคืนซีแลคนอนที่ห้องฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันจะหันไปกอดเขาด้วยมั้ง เอ่อ....ฉันไม่ผิดนะ!! ปกติฉันชอบนอนกอดหมอนข้างอยู่แล้วอะ!!
“ทำไมพี่ชอบพูดให้ฉันเข้าใจผิดอยู่เรื่อยเลย”
“เข้าใจผิดอะไร ในเมื่อฉันโดนกอดทั้งคืน”
“พี่รู้เหรอว่าฉันกอด!!”
เวรรแล้วไง!! เมื่อคืนคิดว่าซีแลคไม่รู้ตัวเลยกอดซะแน่นเลย ช่วยไม่ได้ก็ตัวซีแลคมันอุ่นอะงื้อออ
“รู้สิ กอดแน่นขนาดนี้ แบบนี้ฉันคิดนะ”
“พี่คิดอะไรร!!”
“ทำไมฉันต้องบอก”
“ซีแลค!!” ฉันเรียกชื่อซีแลคเสียงดัง อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ!!
“เรนโบว์!!”
เรียกแบบนี้จะเอาใช่ป่ะ!! ว่าแต่ใครเรียกฉัน ในเมื่อซีแลคยังไม่ขยับปากพูดอะไรเลยสักคำ อย่าบอกนะว่า.....ฉันค่อย ๆ หันมองไปทางประตูก็ถึงกับหน้าซีดลงทันที
“เคน...."
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” วันนี้น้ำเสียงของเคนดูน่ากลัวกว่าปกติ
เคนจ๋าาาา เรนกลัวแล้ว อย่าดุน้องงง
“ซีแลคกลับไปก่อน” ฉันหันหน้าไปพูดกับซีแลคเบา ๆ จังหวะนี้ไม่กล้าเปรี้ยวใส่เคนเลย
“พี่จะคุยกับเรน แล้วก็แกด้วยไอ้กาแล็กซี”
เคนพูดกับฉันก่อนจะหันหน้าไปทางซีแลค ทำไมเหมือนฉันโดนพ่อจับได้ว่าพาผู้ชายมานอนบ้านเลย. เออแต่ฉันก็พาผู้ชายมานอนด้วยจริง ๆ นี่หว่า แต่มันไม่มีอะไรสักหน่อย!!
_____________________________
- ผู้เขียน
