บทที่14
ติดใจ
ผมยอมรับว่าผมติดใจรสชาติของเธอมาก กลับขึ้นมาบนห้องเธอก็รีบล้างเนื้อล้างตัวแล้วทายานอน พอผมเดินไปนั่งข้างๆ เธอก็รีบหลับตา เมื่อกี้ยังกดหัวผมอยู่เลยไรวะ
“เด็กดื้อ”
“หนูไม่ดื้อ อาจารย์นั่นแหละดื้อ”
“เถียงเก่ง”
“หนูไม่ได้เถียงก็อาจารย์มาว่าหนูดื้อก่อนทำไมกัน”
“ก็เธอดื้อจริงๆ”
“เอ๊ะ หนูบอกว่าหนูไม่ดื้อไงคะ!”
“ครับ”
พอเสียงเธอเปลี่ยนไปผมก็ต้องรีบชิ่งหนีออกมาทำงานต่อ ไม่ได้กลัวนะแค่ไม่อยากให้เธองอนผมอีก กว่าจะทำงานเสร็จก็เกือบเย็นผมเลยเข้ามาปลุกเธออยากพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินแต่กลับกลายเป็นว่าเธอสวมใส่ชุดบิกินี่สีดำเกาะอยู่ริมสระน้ำ สายตามองไปยังแสงสีทองที่สาดส่องกระทบผิว
ผมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดจนเห็นแผงอกขาวๆ เห็นเธอเล่นน้ำผมก็อยากเล่นน้ำ เธอ บ้าง
“อ๊ะ! อาจารย์มาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยนะคะ”
“เล่นน้ำคนเดียวไม่เหงาหรือไง”
“ก็เหงาค่ะ อาจารย์คะเรื่องเมื่อเช้า...
