บทที่13
ข้างหลังโขดหิน (ลงลิ้นให้ดิ้นไป)
ธันวาพาปัณณลักษณ์มาเดินเล่นริมหาด เธอไม่มีชุดที่เรียบร้อยกว่านี้แล้วจริงๆ เขาจึงต้องยอมให้เธอสวมชุดคลุมบางๆ ที่มองทะลุเห็นเนื้อหนังทับมาอีกที
“หนูไม่เคยมาที่นี่เลยค่ะ สวยมากเมื่อก่อนตอนที่ทุกคนยังอยู่ช่วงปิดเทอมพ่อจะพาหนู แม่แล้วก็ยายไปเที่ยวทะเลด้วยกันเสียดายนะคะตอนนี้ไม่มีใครอยู่กับหนูเลย”
“ก็ฉันไงที่อยู่กับเธอ”
ปัณณลักษณ์เงยหน้าสบตาคนตัวสูง นัยน์ตาเขามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แต่บอกเธอไม่ได้ ทั้งสองพากันเดินริมชายหาดธันวาเขาอยู่ที่นี่มานานจึงมีชาวบ้านเข้ามาทักทาย ร้านค้าข้างทางก็เอาผัก ผลไม้ น้ำดื่มของทะเลปิ้งย่างมาให้ คนตัวเล็กเดินเคี้ยวจนแก้มตุ่ยตลอดทาง อันนั้นก็อร่อย อันนี้ก็อร่อย อร่อยไปเสียทุกอย่างจริงๆ
“ระวังอ้วนนะ”
“อ้วนก็ดีค่ะ คุณป้าบอกหนูผอมไปหน่อยแต่โชคดีที่หนมโน้มหนูใหญ่มาก”
“อืม ไม่เถียง” ของเธอใหญ่จริงเรียกว่าล้นมือเลยก็ได้นี
