“น้องอายทำอะไรให้พี่กินหน่อยได้ไหม พี่ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า”
เสียงห้าวเอ่ยขึ้น หลังจากอุ้มลูกสาวมานอนตรงเบาะในบ้าน ในเมื่อมีโอกาสได้ย่างกรายเข้ามาในอาณาจักรเล็กๆ แต่ตกแต่งได้น่ารักขนาดนี้ เรื่องอะไรเขาจะยอมกลับออกไปง่ายๆ
“ทำไมไม่กินล่ะคะ”
“พี่รีบมาหาน้องอายกับลูก”
นี่พูดให้เธอรู้สึกผิดใช่ไหม
“แล้วทำไมถึงไม่กินขนมที่ฉันให้”
คนที่ไม่อยากให้อีกฝ่ายอยู่บ้านตัวเองนานยังคงหาทางบ่ายเบี่ยง
“พี่ขับรถ มือไม่ว่าง”
คุณชายหมอเอ่ยหน้าตาย แล้วอยู่ๆ ก็สาวเท้ามาประชิดร่างบาง จนเธอต้องก้าวถอยหลังไปชนกับผนัง ใจสั่นระรัวในวินาทีที่ใบหน้าหล่อลากไส้วูบลงมาหา
“ไม่มีคนแกะให้”
ความใกล้ชิดชนิดหายใจรดต้นคอ ทำให้คุณแม่ยังสาวจำต้องยกมือขึ้นดันอกกว้างให้ถอยห่าง พาตัวเองออกมาจากมุมที่ถูกต้อน แล้วเอ่ยอย่างเสียไม่ได้
“งั้นรอแป๊บนึง ฉันจะไปทำอะไรให้กิน”
ว่าแล้วเธอก็ตั้งท่าหมุนตัวเข้าไปในครั
