7 ปากดี
1109 คำ
พรึบ!
เสียงทับทิบถูกอนุชิตจัดการจับมาคุกเข่านั่งลงตรงหน้าชายหนุ่มทรงอิทธิพลทั้งสองที่นั่งอยู่บนโซฟาหนังราคาแพง เจย์เดนก็ยกยิ้มมองหน้าร่างสวยหุ่นดีที่นั่งอยู่ด้วยแววตาร้ายกาจพร้อมขย้ำ ต่างจากเพทายที่เอาแต่นิ่งจ้องมองอดีตครูพี่เลี้ยงตรงหน้าแววตาเรียบนิ่ง ทว่าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
"ใครส่งเธอมา" ปากหนาถาม
"..." ทับทิมก็เงียบไม่ตอบ
"ฉันถามก็ตอบ รีบตอบ...ในตอนที่ยังมีชีวิต" เพทายขยับปากหนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงบ่งบอกได้ถึงตัวตนที่แสนเลือดเย็นของเขา มาเฟียหนุ่มที่เห็นแบบนั้นจึงเอ่ยแทรกขึ้น
"เฮ้ยใจเย็นก่อน เดี๋ยวฉันคุยเอง" เจ้าของใบหน้าหล่อบอกพลางยกยิ้มมองหน้าถามหญิงสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า
"ไอ้เจ้าสัวพิโรจน์ใช่ไหม" ทับทิมที่ได้ยินก็ตัดสินใจพยักหน้าตอบกลับไปอย่างเออออ ทว่า...
"โกหก" เพทายที่นั่งอยู่ตอบกลับเสียงเรียบ เจย์เดนเพียงแค่ต้องการถามลองเชิงเท่านั้น ทั้งสองคิดว่าทับทิมน่าจะถูกใครสักคนส่งมาเพื่อที่จะสืบความลับการลงทุนครั้งใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นของพวกเขา
"พูดความจริงมาดีกว่าน่า โทษหนักจะได้เป็นเบา" เจย์เดนยกยิ้มบอกสปายสาวตรงหน้า แต่ทับทิมก็ยังคงเลือกที่จะเงียบไม่ยอมปริปากบอก
"อย่าทำให้ความอดทนพวกฉันหมดเลย เดี๋ยวจะช้ำเอาได้นะ" แม้ปากหนาจะยกยิ้มบอก ทว่าน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความจริงทั้งหมด ถ้าหากทับทิมยังคงปากแข็งอยู่แบบนี้ มันจะไม่เป็นผลดีกับเธอ แต่แล้ว...
"หึ แล้วฉันจำเป็นต้องกลัวด้วยเหรอ" สปายสาวหน้าสวยเงยหน้าขึ้นไปตอบกลับมาเฟียหนุ่มด้วยแววตาไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวอะไรแม้แต่น้อย เจย์เดนที่เห็นแบบนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มร้ายพึงพอใจจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
"ปากเก่งซะด้วย"
"พวกนาย...มันก็ไอ้พวกสารเลวอยู่แล้วนี่" ทับทิมเอ่ยพลางจ้องมองไปยังชายสองคนตรงหน้าที่ตอนนี้เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาอย่างไม่นึกกลัว
"ว้าว เธอนี่แม่ง...โคตรได้เลยว่ะ" เจย์เดนหัวเราะบอกพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทีอารมณ์ดี ทว่าอยู่ ๆ สีหน้าของมาเฟียหนุ่มก็แปรเปลี่ยนไปเป็นเรียบนิ่งร้ายกาจ
"ว่าแต่ที่ไม่หนีไปเนี่ย ก็เพราะไม่ได้อยู่คนเดียวใช่ไหม" ทันทีที่มาเฟียหนุ่มพูดจบ ร่างสวยที่นั่งอยู่ก็ชะงักนิ่งแววตาเผลอกระตุกวูบไปในทันทีแต่เพียงชั่วครู่ก็เปลี่ยนกลับมาเป็นราบเรียบปกติ
"ฉันอยู่คนเดียว"
"งั้นเหรอ..." เจย์เดนถามพร้อมกับคาบบุหรี่ไว้ในปากจัดการเลื่อนเข้าไปหยิบกระบอกปืนสีดำที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา
"...งั้นก็ดี จะได้จัดการอะไรได้ง่ายขึ้น" สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย มือแกร่งก็จัดการเหนี่ยวไกปืนออกไปด้วยมือเพียงข้างเดียวของตัวเอง
ปัง!!
ทับทิมก็นั่งนิ่งกำพรมที่อยู่ตรงหน้าแน่นไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา และพยายามที่จะภาวนาให้อีกคนที่หลบซ่อนอยู่อย่าออกมาในตอนนี้โดยเด็ดขาด
"..." เพทายเองก็นั่งไขว่ห้างมองเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยสีหน้าเรียบนิ่งปล่อยให้เจย์เดนเป็นคนจัดการเค้นทุกอย่างออกมา ดวงตาคมเหลือบมองไปยังตู้เก็บเอกสารที่อยู่ไม่ไกลเล็กน้อย
"นัดต่อไป เป็นตาเธอแล้วนะ พร้อมจะบอกลาโลกหรือยะ..." ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะพูดจบ
แอดดด!
ในที่สุดประตูตู้เก็บเอกสารก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงร้องของอลินที่ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกลัวไปหมด และไม่อยากให้รุ่นพี่สาวต้องเป็นอะไร เสียงปืนเมื่อกี้ทำเอาใจของหญิงสาวหล่นไปจนถึงตาตุ่ม
"ฮึก อยะ...อย่าทำอะไรพี่ทับทิมเลยนะคะ"
"อลิน! ออกมาทำไม!" ทับทิมตะคอกถามรุ่นน้องน้ำเสียงโกรธ เพราะไม่อยากให้ต้องมาโดนอะไรไปด้วย
"ฮ ฮึก...อลินไม่อยากให้พี่ทับทิมเป็นอะไรไปค่ะ ฮืออ" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มร้องไห้บอก เจย์เดนที่เห็นแบบนั้นก็ร้องทัก
"อ้าว นี่มันเด็กคนนั้นนี่..."
"...ซื้อไว้เหรอ" มาเฟียหนุ่มหันถามเพื่อนร่วมธุรกิจ เพทายก็เงียบไม่ตอบเอาแต่จ้องมองไปยังร่างบางของอลินที่เอาแต่นั่งก้มหน้างุดร่ำไห้อยู่
"คะ คุณเพทายคะ ฮือออ เราผิดไปแล้ว ขอโทษที่เข้ามารุกล้ำความเป็นส่วนตัว ฮึก ขอโทษนะคะ แต่อย่า ฮึก อย่าทำอะไรพี่ทับทิมเลยนะคะ อลินขอร้อง"
"ทำไมฉันต้องเชื่อคำขอของเธอ..."
"...เด็กที่ฉันซื้อมาเพราะความสงสาร แต่กลับมาช่วยเหลือคนที่พยายามล้ำเส้นฉัน เธอคิดว่าฉันควรจะต้องเชื่อฟังเธอไหม"
"ฮ ฮึก! อลินขอโทษค่ะ ฮึก อลินขอโทษ..."
"...อย่าทำอะไรพี่ทับทิมเลยนะคะ"
"ถ้าไม่อยากให้ทำพี่เธอ..."
"...ก็ถอดเสื้อผ้าออก"
"ค คะ!?" ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ต่างกับเจย์เดนที่หัวเราะออกมาในคำสั่งของเพื่อน
"ถ้าทำพี่เธอไม่ได้...งั้นก็ทำเธอแทนเป็นไง" เพทายบอกพลางจัดการถอดแว่นตาที่สวมใส่อยู่ออกเผยให้เห็นแววตาเรียบนิ่งทว่ากลับมีความดุดันร้ายกาจอยู่ในนั้น ทำให้อลินยิ่งยืนนิ่งตัวสั่นนัยน์ตากลมเต็มไปด้วยความตื่นกลัว
"จะทำบ้าอะไร! ไอ้สารเลว!!" ทับทิมตะโกนถามพร้อมคำด่าทอออกมาอย่างไม่สนใจใคร เจย์เดนที่ได้ยินก็กระชากแขนเล็กอย่างแรง
"ปากดีนักเหรอ" มาเฟียหนุ่มถามหญิงสาวหน้าสวย
"เออ! ไอ้พวกเหี้ย!" ร่างบางตอบกลับเน้นเสียงในประโยคหลังชัดเจน เจย์เดนที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเลือดขึ้นหน้าในทันที
"เธอ!!...เดี๋ยวยัยนี่ ฉันจัดการเอง! ปากดีนัก กูจะเอาให้คลานจำทางกลับบ้านไม่ถูกเลย!" พูดจบ ชายหนุ่มก็จัดการกระชากลากร่างสวยออกไปยังทางออกลับท่ามกลางการขัดขืนของทับทิมทว่าก็ไม่สามารถที่จะสู้แรงมหาศาลที่เจย์เดนมีได้...
- ผู้เขียน
