สองสามวันต่อมาที่เหลาสุราอันดับหนึ่งของเมืองหลวง บนชั้นสองซึ่งเป็นห้องส่วนตัวสำหรับรองรับแขกพิเศษ หลี่ถิงถิงผู้นั่งคั่นกลางระหว่างบุรุษรูปงามสองคน บัดนี้มีความรู้สึกบางอย่างซึ่งบอกไม่ถูกรบกวนจิตใจ ตั้งแต่จ้าวเฉียนยี่ขันอาสาจะพาแม่ทัพเว่ยมาเปิดหูเปิดตา นางก็เฝ้าสงสัยมาตลอดว่าเหตุไฉนสามีจึงได้มีเวลาว่างพบปะคนแปลกหน้าเช่นนี้ อาจถูกชะตามีวาสนาต่อกัน ไม่ก็คงเป็นความโดดเด่นของเว่ยเมิ่งหรู่ที่ดึงดูดให้อยากต้อนรับขับสู้ ทว่าไม่น่าจะใช่ทั้งสองอย่าง หากสมานฉันท์เฉกเช่นมิตร คงพูดคุยสรวลเสเฮฮากันเหมือนลูกค้าคนอื่นแล้ว
“กาลก่อนเป็นเพียงสหาย บัดนี้ก็ยังคงเป็นเพียงสหาย อย่าได้หมายจักแตะต้องยาใจของข้าแม้เส้นผม”
การแสดงละครเบื้องล่างเริ่มต้นขึ้นพอดี สองบุรุษบนเวทีพื้นสีแดงกลางเหลาสุราตั้งหน้าตั้งตาขับลำนำโต้เถียงกัน ห้องบนชั้นสองแม้เป็นแบบส่วนตัว แต่ด้านหนึ่งจัดเป็นระเบียงยื่นออกไปให้แขกได้ชมดูละครเล่าเ
