BAD DOCTOR 10
1010 คำ
20.30 น.
“คิดอะไรอยู่? " วิวหลังจากที่เธอไปทำธุระเสร็จ เธอก็ตรงดิ่งมาโรงพยาบาลทันที
ตอนนี้เธอกำลังนั่งปอกผลไม้ให้ฟินอยู่แต่พอหันกลับไปหาเพื่อนสาว เธอก็เห็นว่าฟินกำลังนั่งเหม่ออยู่
“...” ไร้เสียงตอบจากเพื่อนสาว ฟินยังคงไม่รู้ตัวว่าวิวกำลังถามเธออยู่
“ฟิน..อีฟิน!”
“อ๊ะ! เสียงดังอะไรวะวิว กูตกใจหมด” ฟินร้องออกมาด้วยความตกใจเสียงของวิว ก่อนจะหันไปหาปลายเสียง ก็เห็นวิวชักสีหน้ามุ่ยใส่เธออยู่
“มึงอะเหม่ออะไร? กูเรียกมึงไม่ได้ยินหรือไง?”
“เหม่ออะไร? กูแค่..”
เออ..เธอเหม่ออะไร เธอแค่คิดอะไรบางอย่างอยู่เท่านั้นเอง
“แค่?” วิวถึงกับคิ้วขมวดเข้าหากันเพราะอยู่ๆ ฟินก็เงียบไป
“กูแค่รู้สึกบางอย่างวะมึง”
“รู้สึก? อะไร? กับใคร?”
“ก็ที่กูเล่าให้มึงฟังนั่นแหละ.."
ใช่ วันนี้ตอนที่วิวกลับมา เธอจึงเล่าเรื่องหมอโชนให้กับวิวฟังพร้อมกับเรื่องยัยพยาบาลแอ๊บแบ๊วนั่นอีกด้วย
“หมอที่ชื่อโชนอ่ะนะ.." วิวเลิกคิ้วสูงเชิงถาม ดวงตาหรี่มองเพื่อนสาว “..ทำไม? อย่าบอกนะว่ามึง”
“กูรู้สึกว่ากูชอบหมอ"
“มึงว่าไงนะอีฟิน!” วิวทำท่าทางตกใจ เธอวางมีดและผลไม้ที่คามือไว้ลง ก่อนรีบเดินมาหาเพื่อนสาวทันที
“เสียงดังทำไมเล่า! ..วิว”
“ตกใจไงอีห่า ปกติมึงไม่เคยเป็นแบบนี้”
ใช่ เพราะฟินไม่เคยเป็นแบบนี้ ถึงเพื่อนสาวจะดูแรง ใครต่างมองว่าฟินมนแรดยังไง แต่เพื่อนสาวก็ไม่เคยเอ่ยบอกชอบผู้ชายคนไหนแบบนี้ ขนาดพอร์ชแฟนของเพื่อนสาว กว่าจะได้คบพอร์ชยังต้องตามจีบเป็นเดือนๆ พอร์ชถึงได้กลายเป็นรักแรกของฟินยังไงละ..
“ก็เออไง..หรือกูไม่เคยเจอใครที่แสนดี อบอุ่นแบบหมอวะวิว” ฟินเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย พลางคิดไปต่างๆ นาๆ คิดถึงขั้นถ้าเธอได้คบกับหมอ เธออาจจะไม่ต้องมานั่งปวดใจอยู่แบบนี้ก็ได้
“ก็ไม่แน่นะ มึงอาจจะแค่หลงในความหล่อของเขาอยู่ก็ได้นะเว้ย”
“เหรอ..” นี่..เธอกำลังหลงความหล่อของหมออยู่อย่างงั้นเหรอ..?
“ไม่รู้นะ..แต่เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่มึงเว้ย.. ว่ามึงชอบหมอเขาจริงๆ หรือเปล่า? "
“แล้วกูต้องทำไงดี? ..” ฟินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง จากความรู้สึกจากข้างในหัวใจของเธอ “..กูคิดถึงแต่หมอ..กูคิดถึงแต่เขา”
สัมผัสนั้น..สัมผัสจากเขา..มันยังตราตรึงอยู่ในใจของเธอ
อีกด้านหนึ่ง
ห้องผู้ป่วย VIP
“บอกแล้วไงวะ ว่าไม่ต้องมาเฝ้า” เสียงของพอร์ชเอ่ยอย่างรำคาญหญิงสาวตรงหน้า ที่กำลังยกผ้าห่มขึ้นห่มกายให้เขาอยู่
“ซาไม่เฝ้า แล้วใครจะเฝ้าคะ? " เด็กสาวเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะปรายตามองชายหนุ่มเล็กน้อย เพราะใช่ว่าเธอเองจะไม่อึดอัด
“มึงเสนอหน้าเองทำไม? แม่กูจะเฝ้าอยู่แล้วปะ?” พอร์ชยังพ่นวาจาหยาบคายใส่ฝนซา และสิ่งที่เขาพูดก็คือเรื่องจริง ฝนซาเป็นคนเสนอแม่ของเขา ว่าจะมาเฝ้าเขาด้วยตัวเอง
หึ..ทำไมแม่เขาถึงได้ยอมน่ะเหรอ เพราะฝนซาคือผู้หญิงที่แม่ของเขาหมายหมั้นไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้มาเป็นลูกสะใภ้
ฝนซาเป็นลูกเพื่อนสนิทของแม่เขาเอง และอีกเรื่อง แม่กับฟินไม่ลงรอยกันตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งแย่ไปกว่านั้น ฝนซาดันเป็นน้องรหัสของฟินอีกน่ะสิ
มันเลยทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต เพราะแม่ของเขาได้ล่วงรู้ว่าเขากับฝนซามีความสัมผัสอันลึกซึ้งกันแล้ว มันเลยกลายเป็นปมปัญหาที่เขาไม่สามารถแก้ไขได้เมื่อในทุกครั้ง
“แต่ซาเป็นเมียพี่นะ” ฝนซาเอ่ยออกไป แววตาของเธอฉายไปด้วยความเจ็บปวด
“เหอะ..มึงเพ้อเจ้ออะไรอยู่ฝนซา? " พอร์ชถึงกับสบถขำ เอาแค่ครั้งเดียว มาวางมาดยกสถานะตัวเองขึ้น น่ารังเกียจ!
“พี่นั่นแหละ? กำลังเพ้อเจ้ออะไรอยู่..”
“...” พอร์ชถึงกับชะงัก เมื่อโดนฝนซาพูดสวนกลับมา
“คิดว่าพี่ฟินจะกลับมาหาพี่เหรอ? " เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง คำพูดของเธอถึงกับทำให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง เกรี้ยวโกรธอยู่ไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่าเขาถูกด้ามขาเอาไว้ ป่านนี้เธออาจจะโดนเขาทำร้ายแล้วก็ได้
“หยุดพูด! แล้วไส่หัวออกไป!”
“จะใจร้ายกับซาไปถึงไหน คิดว่าซาอยากยืนนักหรือไง ไอ้ที่ๆ ไม่ใช่ที่ของตัวเองอะ!” ความอัดอั้นถูกพ่นออกมา มันเก็บไม่ไว้แล้วจริงๆ ทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเองกันทั้งนั้น และเธอก็ไม่ได้อยากจะยืนในที่ๆ ไม่ใช่ของเธอเหมือนกัน ใครมันจะชอบที่ต้องถูกด่า ถูกดูถูกสารพัดจากปากผู้ชายใจร้ายอย่างเขา
“ก็ไปไกลๆ ดิ ไป!” พอร์ชตวาดลั่น ยกชี้นิ้วขับไล่เด็กสาวอย่างเดือดดาล
“ไปแน่ค่ะ เชิญอยู่คนเดียวไปเถอะ คนแบบพี่ไม่คู่ควรกับพี่ฟินหรอก” ฝนซาเดินไปหยิบกระเป๋า หยุดที่ปลายเตียงมองชายหนุ่มอย่างตัดพ้อ ก่อนพูดส่งท้ายหันหลังเดินออกไป
“ฝนซา!” พอร์ชถึงกับเกรี้ยวกราดมากกว่าเดิม เมื่อถูกเด็กสาวพูดแทงใจดำก่อนเจ้าตัวจะเดินออกไป พอนึกถึงหญิงสาวอีกคน เขาก็ยิ่งร้อนรนอย่างจะไปหาเธอเต็มทน แต่ไอ้ร่างกายที่ไม่รักดี มันกลับขยับไปไหนไม่ได้
“โธ่เว้ย!” พอร์ชได้แต่กำมือแน่น ถ้าเรื่องนี้มันจะจบแบบไม่สวย
เขาก็ไม่มีวันปล่อยฟินไปแน่ๆ!
- ผู้เขียน
