“เปล่า ชอบคนในภาพน่ะ”
“ฮะ” หน้าฉันร้อนขึ้นมานิดหน่อย อีเจ๊ช่างภาพเบ้ปากก่อนจะกระแอมหมั่นไส้ ในตอนที่พวกเราทั้งคู่นิ่งไปและสบตาอยู่นาน ฉันกำลังมโนว่าจุนหมายถึงตัวฉันจนกระทั่งคนตัวสูงเอื้อมมือก่อนจะชี้นิ้วไปที่ภาพแล้วก็...
“ภาพนี้หน้าผมหล่อมากครับ ผมชอบ”
ฉันเงียบก่อนจะสะบัดหน้าแล้วพ่นลมหายใจด้วยความเซ็ง เออ ย่ะ หล่อ! หล่อมาก! ฮึ่ย ไอ้เราก็นึกว่าจะชมภรรยา ที่ไหนได้ชมตัวเอง ฉันไม่เห็นว่าจุนทำหน้ายังไงอยู่แต่ได้ยินเสียงหัวเราะคิกดังเบาๆ เลยหันขวับไปมองตาขวาง
“ขำอะไร”
“เปล่าครับ”
ตานี่นิ... อย่าให้ถึงตาฉันแล้วกัน
“หิวแล้ว ไปหาไรกินกัน” ฉันยกมือตัวเองมาพัดไปพัดมา เพราะอากาศที่ร้อนจัดกับลมทะเลเหนียวๆ ทำให้ฉันหงุดหงิด “ใกล้เที่ยงแล้วด้วย”
“เจนอยากทานอะไรครับ?”
“มาทะเลก็ต้องกุ้งหอยปูปลาสิ” ฉันบอกเขาแต่ก่อนที่จุนจะได้อ้าปากออกความเห็น ฉันก็ยกมือขึ้นมาเบรก เพราะคราวนี้ฉันดูรีวิวจากในเว็บเรียบ
