เมื่อกลางวันเธอแค่ตั้งตัวไม่ทัน แต่คืนนี้แหละ...
หนูนาทำทีเป็นอ่านหนังสืออย่างขะมักเขม้นในตอนที่ศิลาอาบน้ำเสร็จ เธอแสร้งไม่สนใจเขา เข็ดแล้ว เมื่อคืนออกตัวแรงเกินไปจนผู้ชายหนีออกไปนอนนอกห้อง รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น
“คุณจะนอนเลยหรือเปล่า”
“อื้อ” เธอพยักหน้ารับอย่างกระตือรือร้น วางหนังสือลงอย่างรวดเร็ว ก็ไม่ได้อ่านจริง ๆ อยู่แล้ว... “นอนเลย ง่วงแล้ว”
ศิลาทิ้งตัวนั่งบนเตียงฝั่งของตัวเอง เขาเฝ้ามองจนกระทั่งร่างเล็กมุดเข้าผ้าห่มเรียบร้อยจึงปิดไฟ
ทั้งห้องมืดสนิท หนูนาแกล้งนอนหลับแต่ใจเต้นตึกตัก ได้ยินเสียงศิลาขยับตัว ผ้าห่มถูกเปิดขึ้น ก่อนที่คนตัวโต ๆ จะแทรกเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน
เธอเฝ้ารอให้อีกฝ่ายหลับสักพัก แล้วค่อย ๆ กระเถิบเข้าไปใกล้ แนบกายเข้าหากายอุ่น
แขนเรียวพาดลงบนเอวสอบ เมื่อเห็นว่าศิลาไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาต่อต้าน มือน้อย ๆ จึงขยับลงต่ำ
“หนูนา” คนเกือบถูกลักหลับกดเสียงต่ำ
