“ผู้กำกับไปราชการที่กรุงเทพฯ สามวัน มีเรื่องอะไรสำคัญแจ้งที่สารวัตรศิลาได้เลยจ่าอ้วน”
ขายาวชะงักทันทีเมื่อได้ยินชื่อตนเองในบทสนทนา เท้าที่เกือบเหยียบเข้าไปในสถานีถอยกลับ ศิลายืนนิ่งเงียบเพื่อรอฟังว่าลูกน้องทั้งสองพูดถึงเรื่องอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขา
“จะดีหรือ สารวัตรศิลาเพิ่งแต่งงานไปได้ไม่นาน เราควรให้เวลาสารวัตรกับคุณนายได้อยู่ด้วยกันมากกว่า อีกอย่าง คดีนี้ก็ไม่ใช่คดีใหญ่อะไร ไม่ต้องถึงมือสารวัตรก็ได้”
“อืม มันก็จริง” ดาบคมคล้อยตามเพื่อน “ทุกวันนี้สารวัตรงานยุ่งจนแทบจะไม่มีเวลากินข้าวอยู่แล้ว ถ้าจ่าบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ อย่างนั้นก็แจ้งให้ผู้กองแทนไทรู้ก็เพียงพอ อย่าไปรบกวนสารวัตรศิลาเขาเลย”
“รบกวนอะไรหรือดาบคม จ่าอ้วน”
“เหวอ! สารวัตร” นายดาบอายุเข้าเลขห้ามาหลายปีตกใจจนแทบหงายหลัง “มาไม่ให้สุ้มให้เสียง หากคนแก่หัวใจวายตายจะทำอย่างไรครับ โธ่!”
“ดาบกำลังเปลี่ยนเรื่อง”
คนแก
