ภายในบ้านหลังใหญ่นั้นดูเงียบเชียบ โดยปกติก็ไม่ได้คึกคักสักเท่าไร แต่ก็มักจะเห็นคุณพ่อของฟองนั่งจิบชาอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่บริเวณสวนข้างบ้าน
“โอเคเปล่า” เห็นฟองหน้าเจื่อนลง ผมเลยบีบมือเธอเบา ๆ แล้วเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ที่ประจำของพ่อนั้นว่างเปล่า ไม่แปลกที่ฟองจะเริ่มรู้สึกไม่ดี
“อาจจะอยู่ข้างบน” ผมพูดต่อ ฟองหันมาพยักหน้ารับแล้วดึงมือตัวเองออกจากการจับกุมของผม
ผมถอยมานั่งที่ห้องรับแขก ให้ฟองได้เดินขึ้นไปที่ชั้น 2 ของบ้าน แต่เธอก้าวขึ้นไปได้แค่ไม่กี่ขั้นบันได คุณแม่ของฟองก็เดินออกมาจากครัว
“ฟอง” ฟองชะงักเพราะเสียงเรียก เธอหันกลับมายกมือไหว้คุณแม่ ผมก็เดินออกจากห้องไปไหว้ท่านด้วย
“ฟองมาหาข้าวกินฟรี แม่มีให้ฟองกินไหมอ่า” ฟองเดินลงมาส่งเสียงออดอ้อน คุณแม่ของเธอยิ้มแล้วลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“มีสิลูก นี่แม่ลองทำตามในเน็ต ฟองมาลองชิมเลยลูก ตอนแรกแม่ว่าจะให้พ่อเขาชิม แต่เขาดันออกจากบ้านไป แบบ
