But less than lover เพื่อนเกินเพื่อน

แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวผืนบางเข้ามากระทบดวงตา ผมค่อย ๆ ปรือตาขึ้น กวาดมองรอบ ๆ ห้องที่ตัวเองนอนอยู่ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนปรากฏขึ้นมาในหัว ยกฝ่ามือขึ้นลูบหน้าตัวเองแรง ๆ ด้วยความกังวลกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในคืนที่ผ่านมา จากนี้ไป… จะมองหน้ากันติดจริง ๆ เหรอวะ ผมหันมองข้างกาย พบเพียงความว่างเปล่า… เพื่อนสนิทของผมหายไปไหน จำได้ว่าเมื่อคืนเธอหลับไปก่อน ก็นอนหลับอยู่ข้าง ๆ ผมนี่นา จะว่าตื่นก่อนก็ไม่น่าเป็นไปได้ รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกระดุกดระดิกอยู่บนหน้าอกของผม ไม่น่าใช่ศีรษะ และไม่น่าใช่ฝ่ามือ ผมเลยค่อย ๆ เปิดผ้าห่มออกด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ “เชี่ย!” ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ วันไนต์สแตนด์มาไม่รู้กี่ครั้ง เปลี่ยนผู้หญิงมาไม่รู้กี่คน ไม่เคยเจอแบบนี้เลยจริง ๆ “ไม่เอาตีนวางบนหน้ากูเลยล่ะ” ผมพูดพึมพำอยู่คนเดียว แล้วจับข้อเท้าเล็กออกจากหน้าอกของผม วางลงบนที่นอนอย่างเบามือ ผมดันตัวขึ้นนั่ง สลัดผ้าห่มออก เผยให้เห็นร่างเล็กที่กำลังนอนหลับสนิท ทำปากแจ๊บ ๆ ดูดน้ำลาย เอาหัวไปอยู่ที่ปลายเตียง แล้วเอาเท้ามาอยู่ทางหัวเตียง ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่สภาพแบบนี้ได้อย่างไร เมื่อคืนก็นอนปกติ ตื่นเช้ามาดันผิดปกติเสียงั้นแหละ ไม่รู้จะขำหรือจะกุมขมับก่อนดี ที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอผู้หญิงหน้าตาน่ารักนอนหมดสภาพแบบนี้ หันมองนาฬิกาที่ข้างเตียง 9.45 น. สายแบบนี้ปกติผมต้องถึงบ้านแล้ว เวลาที่ผมและเพื่อนออกมาหาสาว ๆ ไม่เคยกลับถึงบ้านสายเกินกว่า 8 โมงเลยสักครั้ง ปึก! “โอ๊ยยย” “เฮ้ย!” หากอยู่ที่นี่นาน ๆ ผมต้องช็อกตายแน่ ๆ เพราะมีแต่เรื่องที่ทำให้ตกใจ เมื่อสักครู่ผมหันมองนาฬิกาแค่แวบเดียว คนข้าง ๆ ผมก็กลิ้งตกเตียงไปนอนกองอยู่ที่พื้น “ถีบกูทำไม” ฟองดันตัวขึ้นนั่ง สีหน้าของเธอโคตรไม่พอใจผมเลย ซึ่งผมก็นั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย กลิ้งตกเตียงเอง โวยวายเอง งอนผมเอง            ฟองเห็นว่าผมไม่ตอบอะไร เธอก็เลยลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ด้วยความที่กลัวว่าฟองจะล้มไปอีก ก็เลยเข้าไปช่วยประคอง แต่เธอไม่รับความหวังดีของผม หลังจากที่เธอปัดมือผมออก เธอก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย สักครู่หนึ่งก็เดินออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูห่อหุ้มร่างกายไว้เหมือนเดิม            “กูเตรียมแปรงสีฟันอันใหม่ไว้ให้แล้วนะ วางอยู่ที่อ่างล้างหน้าอะ ข้าวของนี่มึงหยิบใช้ได้ตามสบายเลยนะ” ฟองพูดจบก็เดินไปเลือกเสื้อผ้ามาใส่            ผมเลยเข้าไปอาบน้ำบ้าง ได้ชำระล้างร่างกายแล้วรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ ยังคงสวมแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนเดิม เสื้อและกางเกงอยู่ที่ระเบียง ไม่รู้ว่าตอนนี้เสื้อจะแห้งหรือยัง ตอนฟองเห็นผม เธอก็ทำท่าเหมือนจะว่าผมนะที่ผมยังคงใส่แค่บ็อกเซอร์ แต่เธอก็คงนึกขึ้นได้เสียก่อน เลยไม่พูดอะไรออกมา… “กูขอคุยไรด้วยหน่อยดิ” ผมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฟองถึงกับชะงักทั้งที่กำลังดึงผ้าปูที่นอนออกจากเตียง            “คุยอะไร เสียงเข้มเชียวนะ”            “มึงเป็นอะไร แฟนมึงนอกใจเหรอ” หากไม่ใช่เรื่องนี้ ผมก็คิดไม่ออกแล้วว่าเพราะเหตุใด เมื่อคืนฟองถึงได้ทำแบบนั้น            “บอกแล้วไงว่ากูไม่มีแฟน”            “แล้วมึงเป็นอะไร อกหักจากคนคุยเหรอ”            “เปล่า แค่รู้สึกผิดหวัง และกูก็อยากจะรู้ว่าเอากันโดยที่ไม่ได้รู้สึกดี ๆ ต่อกันได้จริงเหรอ” ฟองตอบกลับมา สีหน้าของเธอเศร้าลงทันตา ดวงตาของเธอมีน้ำใส ๆ คลออยู่ เธอพยายามกลั้นเอาไว้ด้วยการแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน            ผมมองฟองนิ่ง ๆ ฟองคงรักผู้ชายคนนั้นน่าดู ไม่งั้นคงไม่ประชดชีวิตได้แรงขนาดนี้หรอก            “แล้วจะหยุดไหม” ผมหมายถึง… จะหยุดเรื่องวันไนต์สแตนด์ไหม หรือฟองจะยังไปแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ            “หมายถึงอะไร ขึ้นเตียงน่ะเหรอ” ฟองมองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นถาม ผมเลยพยักหน้าให้เป็นคำตอบ            “ไม่รู้สิ ก็ลองกับมึงแล้ว กูก็รู้แล้วแหละว่าเอาได้แม้จะไม่ได้รักแบบแฟน และกูก็ชอบนะ” “ชอบ?” “ชอบสิ่งที่กูกับมึงทำด้วยกันไง” ฟองหมายถึงเซ็กซ์ เธอพูดออกมาตรง ๆ ว่าชอบแบบนี้ หัวใจผมก็เต้นตึกตักแทบไม่เป็นจังหวะ อาจเป็นเพราะเราสองคนกำลังชอบสิ่งเดียวกันอยู่ “ถ้าเจอใครถูกใจก็คงไปด้วย หรือถ้าวันไหนหิวกูก็ซื้อกินเลย” ฟองพูดต่อ ประโยคหลังนี่น่าจะพูดเล่น หน้าตาทะเล้นเสียขนาดนั้น ดูรู้อยู่หรอกน่า แต่ส่วนที่บอกว่าเจอใครถูกใจก็จะไปด้วยนี่น่าจะจริง            “มึงเปลี่ยนความคิดเถอะฟอง ถึงใครเขาจะไม่รักมึง แต่มึงต้องรักตัวเองนะเว้ย”            “นี่กูก็หาความสุขให้ตัวเองอยู่นะ ความสุขชั่วข้ามคืนไง” ฟองย้อนซะผมเถียงไม่ออก เพราะผมเองก็คิดแบบนั้น            “แต่ทำแบบนี้มันไม่ดีนะเว้ย”            “ไม่ดียังไง ใครบางคนก็ทำ มึงเองก็ทำ พวกไอ้กราฟก็ทำ ถ้าทำแล้วไม่มีความสุข ไม่สนุก พวกมึงจะทำเหรอ” มึงเลิกย้อนกูสักทีเถอะฟอง กูเถียงไม่ออกแล้วโว้ย            ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ไม่รู้จะทำอย่างไรให้ฟองเปลี่ยนใจ ก็รู้ว่าเป็นความสุขแบบไม่ผูกมัด แต่ไม่อยากให้ฟองทำแบบนี้            “กูเป็นห่วงมึงอะฟอง ถ้าเจอคนไม่ดีที่ไม่ได้คิดแค่จะมีความสุข เขาขโมยของ ขโมยเงิน หรือทำกับมึงรุนแรง แบบนี้มึงจะทำไง”            “ไม่ต้องห่วงกูหรอกน่า ไม่มีใครทำร้ายกูได้เท่ากับเขาอีกแล้ว” ทำร้ายที่ฟองพูดถึงก็คือทำร้ายจิตใจนั่นแหละ เพราะสภาพร่างกายปกติดีทุกอย่าง ไม่ใช่ทำร้ายร่างกายแน่นอน            ว่าแต่… เขาที่ว่านี่ใครวะ? หล่อขนาดไหน คารมดีขนาดไหน ฟองถึงได้ทำแบบนี้ ชักอยากรู้จักเสียแล้วสิ            “มึงกลับเลยก็ได้นะมาร์ช ใส่บ็อกตัวเดิมเดี๋ยวไข่มึงเน่า” ฟองพูดแบบติดตลกแล้วง่วนกับผ้าปูที่นอนเหมือนเดิม            “เดี๋ยวคืนนี้กูจะเอาไข่เน่านี่ยัดปากมึง” ผมเหยียดยิ้มร้ายแล้วเดินไปเอาเสื้อผ้า ฟองก็ไม่บอกตั้งแต่แรกว่าจะให้กลับเลย ไม่งั้นก็แต่งตัวเสร็จแล้ว            “คืนนี้มึงจะมาอีกเหรอ” ฟองเดินตามมาถามผม พอผมแกล้งไม่ตอบ เธอก็ดึงแขนรั้งตัวผมไว้ไม่ให้ผมเดินหนี            “ก็ถ้ามึงคิดจะทำแบบนั้น มึงก็ทำกับกูนี่แหละ ไม่ต้องไปหาคนอื่นหรอก” นอกจากจะห่วงว่าฟองจะเจอคนไม่ดี ผมก็รู้สึกไม่อยากให้ใครมาเห็นเรือนร่างสวย ๆ ของเธออีกด้วย ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรหรอกนะ แค่หวงของ…            ของสวย ๆ แบบนี้ก็อยากจะชื่นชมแค่คนเดียว