นายหมาป่าตัวร้าย

หมาป่าผูกจิต

" พี่กริซบอกแบบนั้นหรอคะ แปลกนะคะตอนอยู่กับหนูไม่เห็นพูดแบบนี้เลย " เฟฟินนั่งลงข้างเดวินอีกครั้งในท่าไขว่ห้างและพูดกลับไป นิ้วเรียวยกขึ้นมากรีดกรายตรงหน้าด้วยท่าทางเหนือชั้นจนหญิงสาวชุดแดงเปลี่ยนสีหน้า

" พี่กริซทำไมไม่บอกให้หมดละคะว่าตอนอยู่กับเฟพี่กริซพูดอะไรกับเฟบ้างอ่า~~~ " เธอหันไปส่งสายตาออดอ้อนให้กริซที่เริ่มนั่งไม่ติด

" เฟหยุด!! " เสียงเข้มสั่งออกมาเมื่อเห็นท่าทีไม่ยอมหยุดของหญิงสาวที่เขาคิดมาตลอดว่าเธอคือของตาย

" ทำไมละคะพี่กริซ พี่กริซยังพูดชมเฟอยู่เลยว่าตรงนี้ของเฟย ห้อมหอม** " เฟฟินชี้ไปที่เท้าเรียวขาวของเธอ พลางลูบไล้ขาเรียวขึ้นมาจนถึงน่องที่ขาวเนียน

" แต่น่าเสียดายนะคะ ของพี่กริซไม่ค่อยถึงใจเฟเลยอ่ะ เฟไม่ฟินเลยอ่ะค่ะ " หญิงสาวพูดเสียงยียวนเล่นหูเล่นตาใส่ไม่มีท่าทีเกรงกลัว คนด้านข้างมองท่าทางของเธอพลางนึกชอบใจที่เธอสู้กลับด้วยวิธีเดียวกัน

กริซมองเฟฟินด้วยความโกรธ เขาไม่นึกว่าเธอจะกล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคนถึง 7 คนที่นั่งอยู่และยังมีแต่ผู้ชายอีกด้วย เขาวางแก้วลงเสียงดัง

ปั๊ก!!! ก่อนพูดเสียงดังไล่หญิงสาว

" เฟ ออกไปฉันไล่เธอออก "

" ไม่เอาน่ากริซ น้องเขาแค่ล้อเล่นรึเปล่า " ชายอีกคนรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มบานปลาย

" ล้อเล่นป๊ามึงสิ กูไม่เล่นโว้ย " กริซพูดท่าทางขึงขังอย่างต้องการเอาเรื่อง

" เออคิดว่ากูอยากอยู่นักหรอ ถ้ากูรู้ว่าร้านนี้มีเจ้าของเxี้ยๆแบบมึงกูออกนานแล้ว ไอ้หน้าหมี " เฟฟินยืนเต็มความสูงพูดออกมาท่าทีแข็งกร้าวและเสียงดังกระแทก ก่อนจะเดินสะบัดผมออก

" เฟ " หญิงที่เห็นเหตการณ์ทั้งหมดเธอเป็นห่วงความรู้สึกสาวน้อยจึงวิ่งตามออกมา

" เฟโอเคพี่หญิง เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเลย " เฟฟินพูดพลางถอดป้าชื่อที่อกออกมาดึงกระดาษที่เป็นชื่อเธอออกมาขยำและคืนกรอบใสใส่มือของหญิง

" ฝากคืนผู้จัดการด้วนะพี่ เฟไปนะ " หญิงได้แต่มองตามแผ่นหลังของเฟฟินจนเธอเดินออกจากโซน VIP ไป

" อีฟินมึงอยู่ไหน ช่วยกูหน่อย " แก้วใสโทรมาได้จังหวะขณะที่เฟฟินกำลังนั่งรอรถที่ป้ายรถเมล์

" อือว่า " เฟฟินตอบกลับเสียงงอม

" ทำไมเสียงเป็นงั้นวะ "

" กูโดนไล่ออก "

" เออกูไปรับ รอแปบ " แก้วใสวางสายไป เฟฟินทิ้งตัวนั่งลงกับก้าวอี้สีเหลืองอย่างคนหมดแรง

ไม่นานรถเก๋งสีขาวของแก้วใสก็แล่นมาจอดเทียบ

" เล่ามา " ทันทีที่เฟฟินขึ้นมาบนรถแก้วใสก็ตรงเข้าประเด็นและเลือกที่จะวางเรื่องของตัวเองไว้ก่อน

" มึง เจ๋งสุด กูภูมิใจในตัวมึงที่สุดเพื่อนรัก " แก้วใสพูดออกมาหลังจากที่เฟฟินเล่าเป็นฉากๆ

" กูคิดหนักเรื่องเดียว กูต้องหางานใหม่ " เฟฟินพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึง

" เอางี้ มึงทำงานช่วยกูหน่อยเดี๋ยวกูให้ค่าจ้างมึง "

" กูช่วยฟรี ไม่คิดค่าจ้างมึงว่ามาเลย " เฟฟินวางเรื่องเงินไว้สำหรับเพื่อนสนิทคนนี้

" เพื่อนป๊ากูจะมาเที่ยวที่นี่ ป๊าอยากให้กูพาเขาเที่ยวหน่อยแต่กูไม่ค่อยถนัดพวกสถานที่และก็ภาษากูก็งูๆปลาๆ มึงช่วยไปเป็นเพื่อนกูหน่อยได้ไหมวะ " เฟฟินคิดตามคำพูดก่อนจะตอบรับ

" อืม วันไหน เขาชอบเที่ยวแบบไหน มึงส่งรายละเอียดให้กูนะ เดี๋ยวอีเฟฟินคนนี้จะช่วยมึงเอง " แก้วใสโผเข้ากอดอย่างดีใจ

" งื้อ ขอบใจนะเฟฟินคนสวย กูรักมึงที่สุด "

" ฮร่าๆพอเลยจั้กจี้ " เสียงหัวเราะสดใสของสาวๆในรถแต่คนที่ยืนอยู่ในมุมมืดกลับได้ยินหมดทุกคำ

เดวินtalk

" กริซไหนกริซบอกไม่เคยมีอะไรกับมันไง " เกวลินต่อว่าไอ้กริซเสียงแหลม ผมที่นั่งมองมันสองคนในใจนึกสมน้ำหน้า

" อย่าไปเชื่อมันสิเกว มันใส่ความกริซ " มันยังแถต่อหน้าด้านๆ

" แล้วอะไนคือมันบอกว่าตีนหอม กริซหอมตีนจูบตีนมันด้วยหรอ "

" โถ่!!เกว จะไปเอาอะไรกับคำพูดเด็กเลี้ยงแกะใจแตกแบบนั้นเล่า "

" พูดถึงผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไงไอ้กริซ ให้เกียรติเขาหน่อย " ผมที่เงียบอยู่นานตัดสินใจพูดขึ้น ในใจไม่ได้อยากจะยุ่งแต่ประโยคที่มันพูดออกมาทำผมต้องพูด

" เดวินมึงอย่าบอกนะว่ามึงสนใจน้องคนนั้นจริงๆ " เพื่อนผมอีกคนที่นั่งอยู่ถามขึ้น ที่จริงผมก็พึ่งจะมารู้จักพวกมันเมื่อไม่กี่ปีมานี้หลังจากที่ผมซื้อหุ้นโรงพยาบาลต่อจากคนเก่า

" ไอ้เดวิน ของเก่าไอ้กริซมันนะมึง " ไอ้เดชาไอ้แว่นมันพูดขึ้น ทำให้กริซนั่งกุมขมับคิดหนักจากที่จะทำให้เฟฟินเสียหน้ากลับหลายเป็นตัวเองต้องเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนทั้งยังต้องมาทะเลาะกับแฟนสาวลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลที่มันเป็นผู้บริหารอยู่

" พวกมึงตามสบายนะ " ผมยืนขึ้นเต็มความสูงเดินหันหลังออกจากห้องนั้นทันที

" เดวินได้แล้วมารีวิวให้พวกกูฟังด้วยนะเว้ย " เสียงพูดไล่หลังมาทำผมหงุดหงิดกับความไม่ให้เกรีบรติผู้หญิงของพวกมัน ปลายนิ้วเรียวของผมสัมผัสกันก่อนจะกดบิดจนเกิดเสียง ป๊อก~~~

" โอ้ย!! เชี่ย " ประกายไฟร้อนแผดเผามือหนาที่กำลังยกเหล้าเทเข้าปาก ก่อนมันจะทิ้งแก้วราคาแพงตกลงพื้นเสียงดัง

เพล้ง!!!

" หื้ย!! " ไอ้กริซร้องตกใจจนเสียงหลงเมื่ออยู่ๆมันก็เกิดภาพหมาป่าตัวใหญ่วาบเข้ามาในการมองเห็น ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดจากการกระทำของผมเอง

หญิงสาวร่างบางนั่งอยู่ที่เก้าอี้สีเหลืองอย่างหมดแรง ผมยืนมองเธออยู่หลังต้นไม้ใหญ่ในมุมมืดและรอจนรถเก๋งที่มารับเธอเคลื่อนตัวออกไปผมจึงกลับไปที่บ้าน

ทุกความรู้สึกของเธอมันมักส่งมาถึงผมและมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนที่ผมได้สบตากับเธอ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลแววตาเปล่งประกายสบมาเหมือนมีกระแสไฟแล่นเข้าสู่หัวใจจนเจ็บจี้ด ไม่ว่าเธอจะดีใจ เสียใจ เศร้า หรือแม้กระทั่งความรู้สึกที่เหมือนกำลังคิดถึงใครบางคนผมก็สามารถรับรู้ได้ คุณปู่เคยบอกกับผมไว้ว่าเมื่อหมาป่าผูกจิตกับใครแล้วต้องรับความรู้สึกไปด้วยกันจนกว่าจะมีใครคนนึงตายจากไป และเหมือนว่าผมจะผูกจิตเข้ากับเธอแล้วสิ

end//

ไกด์จำเป็น

" พ่อคะ นี่เฟฟินเพื่อนแก้วใสที่จะมาช่วยนำเที่ยวในวันนี้ค่ะ " แก้วใสแนะนำเพื่อน

" สวัสดีค่ะ " หญิงสาวยกมือไหว้ทักทายอย่างอ่อนน้อม

" พ่อจำได้ ฝากด้วยนะหนูเฟฟิน " ชายวัยกลางคนพูดกับสาวน้อยอย่างเอ็นดูที่บ้านหลังใหญ่โตสมกับเป็นเจ้าของธุรกิจอสังหารายใหญ่ของประเทศ

สองสาวเพื่อนซี้ขึ้นรถตู้คันหรูของบ้านออกไปที่โรงแรมโดยมีลุงเสริมเป็นพนักงานขับรถของวันนี้ ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก็ถึงโรงแรมห้าดาวระดับต้นๆของประเทศที่พ่อของแก้วใสจองไว้เพื่อรับรองเหล่าเพื่อนของเขา

" พ่อไหนว่าไม่ว่าง " แก้วเอ่ยถามเมื่อมาถึงก็พบพ่อของเธอนั่งรวมอยู่กับกลุ่มชายชาวต่างชาติที่ล้อบบี้

" ตอนนี้ว่างแล้ว " ผู้เป็นพ่อพูดยียวน จนเธอย่นจมูกใส่

ทั้งสองงเอ่ยทักทายกลุ่มของเพื่อนพ่ออย่างเป็นมือาชีพ โดยเฉพาะเฟฟินที่พูคล่องอย่างกับเจ้าของภาษามาเองจนได้รับคำชมจากนักธุรกิจหนุ่มหนึ่งในนั้นไม่ขาดปาก สองสาวพาไปตามสถานที่ที่เธอจัดวางไวจนครบทุกที่กว่าะกลับบ้านก็ทำเอาขาเล็กก้าวแทบไม่ออก

ติ้ง~~~~~ สาวน้อยตาโตเมื่อจับโทรศัพท์ขึ้นมาดู

17/9/66 19.32 บช x-2627 เงินเข้า 15,000

คงเหลือ 49,522 บ.

แลำทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเงินที่เข้ามาต้องมาจากเพื่อนสาวแน่นอน

" ฟิน เงินเข้ายังกูโอนไปเมื่กกี้ " ไม่รอให้คนปลายสายได้ถามแก้วใสก็บอกผ่านหูมาทันที

" มึงโอนมาทำไมกูบอกแล้วไงกูเต็มใจช่วย "

" มันเป็นเงินทิปเว้ยมึง ลุงโทนนี้เขาให้มาเขาบอกสนุกมากวันนี้ " แก้วใสอธิบาย

" แน่นะ " เฟฟินย้ำ

" อืม "

" นี่มันเยอะเหมือนกูต้องทำงานทั้งอาทิตย์เลนนะเนี่ย " เฟฟินพูดน้ำเสียงจริงจัง

" เออมึงเก็บไว้ เดี๋ยวกูช่วยดูงานให้อีก "

" เออๆขอบใจมึงมากนะ " เสียงหวานกล่าวขอบคุณเพื่อนสาวจากหัวใจ

บทสนทนาจบลงก่อนที่หญิงสาวจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองก่อนจะมานอนเปื่อยอยู่บนเตียง มือเล็กเลื่อนโทรศัพท์ไปเรื่อยก่อนจะกดเข้าไปดูลในแอพเขียวที่เต็มไปด้วยกลุ่มของอาจารย์ที่มาหลัย

"แล้วถ้าอยากเป็นเด็กดีของอาจารย์ต้องทำยังไงคะ " แชทของกลุ่มนึงที่สะดุดตากับคำพูดของนักศึกษาทำเอาเฟฟินต้องกดเข้ามาดูก่อนแชทตัวอื่น

" แรงมาก " หญิงสาวสบทเสียงเบากับตัวเองเมื่อเห็นแชทเหล่านั้นมันไม่มีการพูดคุยเรื่องอื่นเลยนอกจากต้องการถวายตัวให้กับคนที่มีศักดิ์เป็นอาจารย์

" นักศึกษา ระวังคำพูดด้วย " ข้อความจากอาจารย์เดวิน ก่อนที่แชทที่รันอยู่จะหยุดลงทันที ทำเอาเฟฟินยิ้มขำเบาๆ

มหาลัย

หญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงเอสั้นกับเสื้อเข้ารูปที่เธอใส่มตั้งแต่ปีสอง ไม่ใชอะไรอีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วทนๆใส่มันไปก่อน

" เห้ย!! " กระเป๋าสะพายถูกบุคคลปริศนาดึงไปก่อนที่มันจะวิ่งหายเข้าไปในซอย

" หยุดนะเว้ย " เสียงห้าวของสาวใบหน้าหวานช่างขัดกันร้องตะโกนไล่หลังพลางวิ่งตามอย่างไม่กลัว

พรึบ!!

" เห้ย ถอยไปอย่ามายุ่ง " ชายรูปรางสูงใหญ่พูดเสียงดังเมื่อมีบุคคลปริศนาใบหน้าสวมหน้ากากสีดำปกปิดไว้โผล่มาดักหน้า

ไม่ทันที่เขาจะได้ตอบโต้กำปั้นใหญ่ของมันก็เขวี้ยงมาที่ใบหน้าก่อนจะหลบได้อย่างสบาย การเคลื่อนที่ที่ว่องไวของคู่ต่อสู้ทำเอาไอ้ร่างใหญ่ตกตะลึงไปชั่วครู่ กระเป๋าที่มันแบ่งมาจากหญิงสาวถูกมือยาวฉกไป

" อย่าๆ ยอมแล้ว " เมื่อเห็นท่าทีว่าสู้ไม่ได้ไอ้โจรชั่วจึงนั่งลงพร้อมกับยกมือไหว้อย่างขอชีวิต ก่อนจะลุกลี้ลุกลนวิ่งจากไป

" เห้ย หยุดนะ แฮ่กๆๆ " เฟฟินวิ่งตามมาพร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบมองตาแผ่นหลังคนที่กำลังวิ่งหนี ใบหน้าหวานหงอยลงทันทีที่คิดว่ากระเป๋าคงไม่ได้คืนแล้ว

พรึบ!!

ตากลมโตมองเห็นกระเป๋าตรงหน้าก่อนจะฉายยิ้มกว้างออกมา

" งื้อ ขอบคุณนะคะ " เสียงติดหอบเอ่ยขอบคุณก่อนจะมองคนที่นำกระเป๋ามาคืน

" คะ คุณ เอ้ย อาจารย์เดวิน " ตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหลงไหลเพราะหลังจากวันนั้นที่เธอด่าฉาดไอ้กริซไปก็ไม่ได้เจอกับเขาอีกเลย

" ขอบคุณอีกครั้งนะคะ " เฟฟินพูดขอบคุณอีกครั้งก่อนจะรีบเดินไปแบบอายๆ คนตัวสูงมองตามหลังมุมปากยักขึ้นยิ้มเบาๆ

" อ้าวหายไปไหนแล้ววะ " แต่เมื่อมองกลับมาก็ไม่เห็นคนที่ช่วยเธอไว้แล้ว

" ทำไมมาช้าจังวะ " ทันทีที่เห็นเฟฟินเดินดุ่มมาแก้วใสก็ถามขึ้นทันที

" โดนกระชากกระเป๋าอ่ะดิ "

" ห้ะ "