บริษัทเครือเดรโก
วันนี้แปลกกว่าทุกวันเพราะหลังจากที่ฉันไปอยู่บ้านเขาฉันก็ไม่เคยเดินขึ้นชั้นที่ทำงานคนเดียวอีกเลย ทุกครั้งมักจะต้องเดินตามคุณดีแลนที่มาด้วยกันแต่พอวันนี้เราแยกกันมากลับมีบอดี้การ์ดที่เดินตามหลังฉันเช่นเดิม
พนักงานในบริษัทมองฉันด้วยท่าทางที่หลากหลาย บ้างก็ยิ้มทักทายอย่างจริงใจ ยิ้มอย่างหมั่นไส้ และเบะปากไม่ชอบแสดงออกมาชัดเจน แต่ฉันไม่สนสายตาของใครทั้งนั้นฉันเดินดุ่ม ๆ ขึ้นลิฟต์พนักงานเพราะวันนี้ไม่ได้มากับผู้บริหาร ถึงพี่การ์ดจะกดลิฟต์ของผู้บริหารให้แต่ฉันกลับไม่ยอม เพราะไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำได้
ระหว่างที่ยืนรอเสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้นให้ฉันปรายไปมอง ก่อนที่จะชะงักรีบหมุนตัวเดินกลับไปแทนที่จะขึ้นลิฟต์พี่บอดี้การ์ดก็รีบเดินตาม
"ยัยอิง!" ใช่แล้ว…เสียงที่ฉันว่าคุ้นคือเสียงของน้ำอิง เธออยู่ในชุดทางการพร้อมกับแฟ้มในมือ
"ปลายฝน!" น้ำอิงเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
"แกมาทำอะไรที่นี่…"
