ผักหวาน
วันนี้ตั้งแต่ตื่นมาฉันยังไม่ได้คุยกับคุณมาร์ริคเลยเพราะเขาเอาแต่ทำงานไม่ยอมออกมาสักที ฉันได้แต่นั่งชะเง้อคอยืดยาวไปที่ประตูห้องทำงานของคุณป๋าว่าเมื่อไหร่จะออกมาสักที
"ผมว่าคุณผักหวานเข้าไปหานายเลยดีกว่ามั้ยครับ" พี่แจ็คที่ยืนอยู่เอ่ยบอกกับฉันที่เอาแต่เดินวนไปวนมาหน้าประตูห้องทำงานของคุณป๋า
"แต่..." ฉันหยุดเดินแล้วแหงนหน้ามองพี่แจ็คสายตาครุ่นคิด เพราะอีกสองวันมหาลัยก็จะเปิดแล้วฉันยังไม่ได้ชุดนักศึกษาเลย จะขอคุณป๋าอีกก็ไม่กล้าต้องรอเงินที่ครบรอบเดือนตามที่คุณป๋าบอก เฮ้อ~ นั่นมันอีกตั้งเกือบอาทิตย์เลยนะ
"ไปเถอะครับมาเดินอยู่แบบนี้นายก็ไม่รู้หรอก"
"แล้วถ้าหนูหวานเข้าไปคุณป๋าจะดุหนูหวานมั้ย~" ฉันกะพริบตาปริบๆ มองพี่แจ็คอย่างขอความเห็น พี่แจ็คยิ้มน้อยๆ
"ไม่หรอกครับนายหลงคุณหวานจะตาย "
"หรอค่ะ? งั้นหนูหวานเข้าไปเลยนะ" ไม่รอให้พี่แจ็คได้พูดฉันก็สาวเท้าเดินเร็วๆ ไปที่ประตูห้องคุณมาร์
