มาร์ริค
ผมมองคนบนตักอย่างอ่อนอกอ่อนใจ นี่ผมกำลังเลี้ยงดูเด็กซื่อบื้อคนนี้จริงๆ อย่างนั้นหรอวะ? พระเจ้า!! ผมต้องเสี่ยงตายวันละหลายๆ รอบเป็นแน่!!
"คุณป๋ามองหน้าหนูหวานทำไมหรอค่ะ? " เด็กน้อยเอียงคอมองผมหน้าตาบ๊องแบ้ว เฮ้อ~ ถ้าไม่ติดว่าน่ารักนมโตนะผมคงไม่หลงเก็บมาเลี้ยงหรอก ปวดกระบาล!
"กำลังคิด"
"คิดอะไรหรอค่ะบอกหนูหวานหน่อยได้ไหม~" กะพริบตาปริบๆ อาการแบบนี้ของเด็กน้อยมันทำให้ผมชินแล้วเพราะเธอจะทำเวลาออดอ้อนผม แล้วป๋าอย่างผมจะเหลืออะไรละครับ
"กำลังคิดว่าถ้าเบบี้มีลูกเบบี้จะเลี้ยงลูกยังไง" ยัยเด็กนมโตเบิกตากว้างมองผม อ้าปากเล็กๆ นั่นน้อยๆ เหมือนสมองแม่คุณกำลังประมวณผลกับการพูดของผมอยู่ = ="
"หนูหวานจะเรียนหนูหวานไม่อยากมีลูก~" โน้มตัวเอาหน้าใสแก้มป่องๆ มาถูไถตรงหน้าอกผมเหมือนลูกแมวน้อยเวลาอ้อน
"เบบี้ไม่เรียนป๋าก็เลี้ยงดูเบบี้ได้"
"ไม่เอาหนูหวานจะเรียน อึก~" นั่นไงมาแล้วอาการสะอื้นไห้ ส
