“คุณอารมณ์ดีเสมอนะคะ” กว่าสมองจะลำดับคำพูดและความคิดได้ เธอไม่ได้พบเขานานหลายปีแล้วไม่คิดว่าเขาจะยังสนใจเธออยู่
“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันค่ะดานิเอเล่”
ศศิจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมที่ทอดมองเธอมา ภาพในอดีตที่ดานิเอเล่เคยเฝ้าตามจีบเธอกลับมาอีกครั้ง ในตอนนั้นเธอยังเรียนไม่จบเลยปฏิเสธที่จะตอบรับคำขอคบหาจากเขา และดานิเอเล่เองก็เป็นสุภาพบุรุษพอ เขายอมรับคำปฏิเสธจากเธอในตอนนั้น และเดินทางกลับเกาะซิซิลีในวันถัดไปทันที
“ตอนนี้ศศิทำอะไรอยู่ครับนอกจากเดินแบบ”
“ศศิทำงานแค่เดินแบบบางครั้งเท่านั้น ดอนดานิเอเล่ถามทำไมหรือ”
“ศศิเรียกผมว่าดานิเอเล่เหมือนเดิมดีกว่า เรียกดอนมันทำให้ผมดูห่างไกลกับศศิ เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันไม่ใช่เหรอ พ่อคุณกับพ่อผมออกจะสนิทสนมกัน”
คนฟังพยักหน้ารับหงึกๆ
“แล้วศศิมายืนทำอะไรอยู่คนเดียวตรงนี้ มันอันตรายนะสำหรับคนสวยแบบศศิ”
พอได้ฟังคำว่าอันตราย สาวน้อยก็กวาดตามองรอบตัว บริเ
