ขย่มหัวใจมาเฟีย

12

“ท่านประธานาธิบดีว่ายังไงบ้างครับ”

เสียงพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดหลุดออกมาก่อนที่คนถูกถามจะอ้าปากพูด ร่างหนาใหญ่ในชุดข้าราชการตำรวจกระแทกก้นนั่งลงบนโซฟาแบบที่นั่งเดียวภายในห้องทำงานส่วนตัวที่มีป้ายติดหน้าห้องว่าอธิบดีกรมตำรวจ

“ก็โดนด่ายับสิวะ ท่านตำหนิว่าเราไปได้ข้อมูลเท็จที่ไม่มีมูลความจริงมา จนพาให้ท่านและรัฐบาลต้องขายหน้าจากที่บุกเข้าไปกวาดล้างแล้วไม่พบอะไรที่เป็นสิ่งผิดกฎหมายตามข้อมูลที่ได้มา แถมงานนี้ท่านประธานาธิบดียังเฉ่งฉันเละว่าอาจได้นั่งเลี้ยงหลานอยู่บ้านก่อนเกษียณปีหน้าหากยังคิดยุ่งเกี่ยวกับอเล็กซานโดรและตระกูลอบาเต้อีก เพราะขนาดท่านเองยังไม่อยากยุ่ง ท่านจึงไม่ต้องการให้ฉันเขาไปแกว่งเท้าหาเสี้ยนอีกนอกจากว่าทางเราจะได้หลักฐานการค้ายาเสพติดกับอาวุธเถื่อนมาจริงๆ ซึ่งท่านประธานาธิบดีย้ำว่าต้องเป็นของจริงเท่านั้นไม่ใช่ของเก๊อย่างที่ได้มาครั้งที่แล้วอีก เพราะถ้าทางกรมตำรวจทำผิดพลาดอีกท่านจะไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย”

“แต่ว่าข้อมูลที่หัวหน้าได้มาก็ถูกส่งไปตรวจสอบแล้วนี่ครับว่าสถานที่กับกำหนดขึ้นท่าเทียบเรือของสินค้าพวกนั้นมีจริง ผิดแต่ว่าพอเราเข้าไปตรวจสอบกลับพบแต่ลังไวน์และชีสที่จะส่งไปขายยังต่างประเทศเท่านั้น ที่บริษัทแม็กซ์เวลก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ”

จากคำพูดของเอโดอาร์โด้ลูกน้องคนสนิททำให้ภาพการกวาดล้างพร้อมกันทั่วทุกจุดในอิตาลีผุดขึ้นในสมองของริคคาร์โด เขาขอหมายค้นจากศาลและทำการบุกเข้าทุกพื้นที่ในวันเดียวกัน โรม มิลาน เวโรนา ซานมารีโน และเบอร์ลิน แม้กระทั่งต้องประสานงานกับตำรวจสากลที่เบอร์ลินเขาก็จำต้องทำทั้งที่ไม่ได้ชอบพวกมันเท่าไร แต่เพื่อให้เป้าหมายบรรลุผลเขาก็ต้องให้พวกนั้นเข้ามาร่วมทีมด้วย แต่จากการบุกจู่โจมในทุกธุรกิจของ อบาเต้ตั้งแต่การผลิตชีสและไวน์ส่งออก สินค้าเครื่องหนัง ไปจนถึงอุตสาหกรรมหนักเช่นชิ้นส่วนรถยนต์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ท้ายสุดบริษัทแม็กซ์เวลที่ให้บริการด้านความปลอดภัย พวกเขาก็ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือมาเป็นเครื่องแก้หน้าสักอย่างเดียว

ปฏิบัติการกวาดล้างที่ผลาญเงินภาษีของประชาชนไปกว่าหนึ่งล้านยูโรของริคคาร์โดคว้าน้ำเหลว ล้มพับไม่เป็นท่า เมื่อพยายามตรวจค้นแล้วไม่พบอะไรที่บอกได้ว่าอบาเต้ทำผิดกฎหมาย คำว่าหน้าชาคงใช้ไม่ได้เมื่อเขาต้องมาปะทะกับเจ้าชายมาเฟียอเล็กซานโดรที่ออกมารอต้อนรับ แต่ริคคาร์โดในตอนนั้นคิดว่าอเล็กซานโดรออกมายืนยิ้มเยาะเขามากกว่า ฉะนั้นคำว่าหน้าชามันจึงใช้ไม่ได้ เพราะเขาหน้าแตกยับเยินแบบที่เรียกว่าหมอไม่รับเย็บเลยทีเดียว

“ผมเตือนคุณแล้วริคคาร์โดว่าคุณจะคว้าน้ำเหลวไม่ได้อะไรกลับไปสักอย่าง” อเล็กซานโดรยิ้มเย็น เตือนเสียงเข้มหลังเขารู้ระแคะระคายเกี่ยวกับการเตรียมเข้ากวาดล้างจากกรมตำรวจมาก่อนเมื่อไม่กี่นาทีนี้และได้สั่งบอดี้การ์ดคนสนิทพาบิดาไปซ่อนตัวยังคฤหาสน์อบาเต้ที่เวโรนาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ครั้งนี้ผมคว้าน้ำเหลว แต่ไม่แน่ครั้งหน้าผมอาจโค่นคุณลงก็ได้ ดอนอเล็กซานโดร”

อเล็กซานโดรหรี่ตามองแล้วยิ้ม “ผมรอจนตัวสั่นที่จะให้ถึงวันนั้น”

ริคคาร์โดยังจำคำพูดยียวนกวนประสาททิ้งท้ายของดอนหนุ่มได้ดี หนุ่มรุ่นลูกแต่มีความทนงองอาจ เขาไม่แปลกใจนักที่ทำไมอเล็กซานโดรถึงได้ตำแหน่งดอนมา แม้จะยังดูหนุ่มแน่นเกินไปจนน่าจะเป็นเพลย์บอยตัวฉกาจมากกว่ามาเป็นมาเฟียตัวร้ายแบบที่เป็นอยู่นี้ และจากท่าทางมั่นอกมั่นใจเกินไปนั้นยิ่งทำให้เขาอยากหาหลักฐานมาตอกหน้าเอาผิดเจ้าพ่อหนุ่มให้หมดความมั่นใจลงให้ได้

ริคคาร์โดเชื่อมั่นว่าที่ในวันนี้เขาไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไปคงเป็นเพราะเจ้าพ่อหนุ่มรู้แกวไหวตัวทันจึงซ่อนสิ่งผิดกฎหมายได้ทั้งหมด แต่ถ้ามีครั้งหน้าเขาจะไม่ยอมให้อเล็กซานโดรได้มีเวลาแก้ตัวยักย้ายถ่ายเทแบบนี้อีกแน่ เขาจะเอาผิดเจ้าพ่อหนุ่มและกวาดล้างอิทธิพลเถื่อนของตระกูลอบาเต้ให้สิ้นซาก ริคคาร์โดคิดอย่างมั่นใจในข้อมูลที่ได้มาเพราะมันมาจากคนใกล้ตัวของอเล็กซานโดรเองที่นำมาให้

“ฉันยังมั่นใจที่จะโค่นทุกเจ้าพ่อที่มีอยู่ในอิตาลีนี้ให้ได้ ฉันอยากให้ประเทศของเราขาวสะอาดทุกคนอยู่โดยเสมอภาคเท่าเทียมกัน ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคุกคาม รังแกจากชนชั้นที่มีอิทธิพลมากกว่า เพราะมันช่างเจ็บปวดสิ้นดีและฉันจะต่อต้านให้ถึงที่สุด”

ริคคาร์โดดึงความคิดกลับมาสู่ปัจจุบัน เอโดอาร์โด้ไม่ได้ตอบอะไรกับหัวหน้าสายตรงอีก แต่เขามองเห็นเค้าลางความยุ่งเหยิงของริคคาร์โดที่จะตามมามากกว่าหากยังไม่เลิกตอแยกับครอบครัวอบาเต้เสียที แต่ด้วยความซื่อสัตย์เคารพรักหัวหน้าเขาจึงพยักศีรษะรับคำตามที่หัวหน้าสั่งโดยไม่บิดพลิ้ว

เพราะเขาเองก็คิดว่าถ้าหากตระกูลอบาเต้ทำสิ่งผิดกฎหมายจริงก็ควรจะต้องได้รับบทลงโทษเฉกเช่นประชาชนคนธรรมดาคนอื่น ไม่ใช่ลอยนวลใช้เงินอย่างมีความสุข แต่ถ้าหากเป็นในทางตรงกันข้ามกันล่ะ ตระกูลอบาเต้ไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายแต่พวกเขายังไปตามตอแยยุ่งเกี่ยวด้วย อะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคตการงานของเขากับหัวหน้า นั่นคือคำถามที่ยังรอคำตอบต่อไป เพราะหัวหน้าเขาช่างมั่นใจกับหนอนบ่อนไส้คนนั้นที่ส่งข้อมูลมาให้มากทีเดียว

“ศศิกลับมาถึงบ้านหรือยัง” อเล็กซานโดรถามโดยไม่เงยหน้าจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ใช้ดูตัวเลขการเงินจากทุกบริษัทในเครือผ่านระบบเน็ตเวิร์กที่ไว้ใจได้ในระบบรักษาความปลอดภัยเพราะมันคือแม็กซ์เวลรันนิ่ง โปรแกรมที่ถูกคิดค้นสร้างขึ้นมาโดยแม็กซ์เวล ของเขาเอง เขาออกแบบพัฒนามันขึ้นมาเพื่อปกป้องการจารกรรมข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ทุกรูปแบบแล้วเขาก็ทดลองโปรแกรมนี้ด้วยตนเองอยู่บ่อยๆ

อเล็กซานโดรจึงมั่นใจได้ว่าไม่ว่าเขาจะนั่งทำงานอยู่ที่ไหนในโลกก็ไม่มีแฮกเกอร์รายใดเจาะเข้าระบบฐานข้อมูลของทุกบริษัทในเครืออบาเต้ได้ ตัวเลขเม็ดเงินที่วิ่งพล่านไปทั่วโลกของตระกูลอบาเต้ยังเป็นความลับ และทำเงินให้เขาอยู่ทุกวินาทีไม่มีทางหลุดออกไปได้แม้แต่ยูโรเดียว เขามีทีมผู้เชี่ยวชาญและจ้างทีมแฮกเกอร์เพื่อเจาะข้อมูลของบริษัทโดยเฉพาะแต่ก็ยังไม่มีทีมไหนทำได้สำเร็จ

“กลับมาถึงแล้วครับ ตอนนี้พักอยู่ในห้อง เลวินสันเฝ้าอยู่” มาริโอ้บอดี้การ์ดคนสนิทตอบ

“ดีมาก”

เพราะศศิคนเดียวจึงทำให้เขาตัดสินใจไม่กลับไปเบอร์ลินแต่นั่งเครื่องบินส่วนตัวตรงกลับมาที่เวโรนาแทน และเขายังสั่งย้ำให้นักบินพาเครื่องบินส่วนตัวลำเดิมไปรอรับศศิกลับจากบนดาดฟ้าคอนโดทันทีด้วย และให้กลับก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ซึ่งบรรดาคนสนิทลูกน้องของเขาต่างมองหน้ากันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรีบขนาดนั้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน

“นัดกับท่านผู้แทนรัฐบาลกลาง ดอนจะตอบตกลงไหมครับ ท่านให้เลขาโทร.มาขอนัดคุยด้วย” มาริโอ้เริ่มเข้าสู่โหมดงานเลขานุการอีกครั้ง และจากคำถามสั้นกระชับนั้นทำให้ดอนหนุ่มต้องละสายตาจากหน้าจอคอมมาหรี่ตามอง

“คงต้องการเคลียร์กับฉันเรื่องการกวาดล้างล่ะสิ ฮึ คงกลัวว่าฉันจะตัดความช่วยเหลือในการเลือกตั้งครั้งต่อไปเลยต้องมาขอเจรจาออกตัวก่อนว่าตัวเองไม่เกี่ยวข้อง” ดอนหนุ่มว่าแล้วเอนหลังพิงพนัก เยาะหยันกับพวกกระหายเงินตัวจริง

“ผมก็คิดว่าอย่างนั้นครับดอน”

“ตอบนัดไปก็ได้ เพราะอย่างน้อยทิโมธีจะได้มีอะไรกลับไปรายงานกับรัฐบาลกลางแห่งอิตาลี เพราะฉันมันก็แค่ประชาชนคนธรรมดาคนหนึ่งไม่ควรที่จะปฏิเสธคำขอนัดจากตัวแทนรัฐบาลจริงมั้ย”

คำว่าฉันมันก็แค่ประชาชนคนธรรมดาช่างไม่เหมาะสมเอาเสียเลยกับอเล็กซานโดร เพราะทิโมธีตัวแทนจากรัฐบาลกลางอิตาลีที่มีหน้าที่คอยกำกับดูแลแคว้นเวเนโตต้องพาตัวเองมาเยี่ยมเยียนมาเฟียเฒ่าและดอนหนุ่มด้วยตัวเองถึงคฤหาสน์อบาเต้ในเมืองเวโรนา