ตึกแม็กซ์เวล กรุงโรม
“มาริโอ้โทร.นัดบรีอันดาได้หรือยัง”
“โทร.ไปที่สำนักงานทนายความแล้วครับแต่คุณบรีอันดาไม่อยู่ โทร.เข้ามือถือก็ปิดเครื่องครับ” มาริโอ้รายงาน เมื่ออเล็กซานโดรตรงดิ่งมาถึงโรมก็ให้เขาต่อสายหาบรีอันดาทันที
“นายคิดว่าบรีอันดาจะรู้ตัวหรือยัง”
“ผมคิดว่าเธอกำลังหลบหน้าดอน บางทีเธออาจระแคะระคายแล้ว”
อเล็กซานโดรพูดเสียงเครียดดูเอาจริง “ส่งคนของเราไปตามประกบไว้ไม่ให้ห่าง แต่ยังไม่ต้องทำอะไรแค่กันไว้ไม่ให้หนี ฉันจะต้องคุยกับบรีอันดาก่อน”
คนสนิทพยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจ เพราะหลังจากที่เขาทรมานไอ้เอริกจนเกือบตาย มันก็คายข้อมูลที่เหมือนจะไม่มีประโยชน์ออกมาอีกนิดหน่อย แต่มันสร้างความตกตะลึงให้แก่เขา และเมื่อเขานำไปรายงานต่อให้กับอเล็กซานโดร มาริโอ้จำได้ดีว่าเจ้าพ่อหนุ่มหน้าถอดสีไปขนาดไหน
“ฉันเห็นใจบรีอันดา ฉันถึงต้องเป็นคนคุยกับเขาเอง ถ้ามันมีต้นเหตุมาจากฉัน”
“ไม่ใช่ความผิดของดอน
