Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 7
851 คำ
Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 7
หลังจากเคลียร์ห้อง ทำความสะอาดอะไรเสร็จช่วงสี่โมงเย็นฉันจึงเก็บเสื้อผ้าข้าวของสำคัญไปที่ท้ายรถก่อนจะเริ่มต้นออกเดินทางเพื่อกลับไปอยู่กับคุณย่า ระหว่างที่ขับรถอยู่นั้นฉันก็เปิดเพลงฟังเป็นเพื่อนตัวเองระหว่างเดินทาง แวะเติมน้ำมัน แวะซื้อกาแฟและขนมติดรถไว้ ในจังหวะที่แวะซื้อของกินอยู่นั้นโทรศัพท์ที่วางอยู่เบาะข้าง ๆ ก็ส่งเสียงเรียกเข้ามาฉันไม่ได้รับสายเขาแต่ตั้งใจขับรถต่อ กระทั่งแวะเติมน้ำมันอีกครั้งถึงได้โทรกลับเบอร์ที่โทรเข้ามาในระหว่างที่ขับรถอยู่ก่อนหน้านี้ รอสายสักพักก็ได้ยินเสียงของปลายสาย
(ทำไมไม่รับสาย)
“ไม่สะดวกค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
(ช่างอยากวัดตัว)
“อ้อ ที่ไหนคะ”
(จะให้ไปรับไหม) แปลกจัง ทำไมเขาถึงถามแบบนี้ล่ะ
“ไม่เป็นไรค่ะ บอกร้านมาก็ได้แล้วก็ส่งเบอร์โทรร้านมานะคะเดี๋ยวติดต่อไปเอง แค่นี้ก่อนนะคะยังไม่สะดวก” ฉันเอ่ยบอกปลายสายอย่างรวดเร็ว ฉันปวดฉี่อะ
(เดี๋ยวสิ...)
“มีอะไรคะ”
(จะกลับมาตอนไหน ไม่คิดจะมาจัดการอะไรช่วยหน่อยหรือไง นี่ก็ต้องทำงานนะ จะให้วิ่งเตรียมงานคนเดียวได้ยังไง เห็นแก่ตัวเกินไปนะบางที) อา ตาลุงนี่ปากเสียจัง
“ค่ะ”
ฉันขานรับและวางสายไปทันที ฉันหงุดหงิดล่ะกับสิ่งที่เขาเพิ่งเอ่ยมา ก็อาจจะจริงที่ฉันเห็นแก่ตัวไม่ยอมช่วยทำอะไรเลย เอาละต่อไปฉันจะจัดการทุกอย่างแล้วกันชดเชยสิ่งที่ไม่ได้ทำก่อนหน้านี้
“ปากเสียนักไอ้บ้าเอ๊ย!” หลังจากทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดกับประโยคนั้นของเขา
แต่เพราะหงุดหงิดฉันจึงบ่นกับตัวเองหลังจากที่กลับขึ้นรถมาแล้ว มือก็ยื่นไปหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มจนเกือบหมดแก้ว จากนั้นก็เริ่มเดินทางต่อ ฉันไม่ได้ขับรถเร็วซึ่งปกติก็ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงเพื่อที่จะกลับมาถึงบ้านคุณย่า แต่เพราะขับช้าฉันเลยใช้เวลาไปเกือบๆ สามชั่วโมงครึ่ง เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาภายในเขตรั้วบ้านก็เกือบสองทุ่มแล้วเหมือนกัน ฉันเดินเข้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
“หลานย่า” คุณย่าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เอนหลังเอ่ยเรียกเสียงดัง ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอย่างดีใจที่จู่ ๆ ก็เห็นฉันกลับบ้านมาวันนี้
“คิดถึงจังเลย เป็นยังไงบ้างคะ” ฉันรีบเดินเข้าไปสวมกอดท่านไว้แน่นอย่างคิดถึง คุณย่าเองก็ยกมือโอบกอดฉันไว้เช่นเดียวกัน
“ก็เหมือนเดิมลูก ครั้งนี้จะอยู่กับย่านานไหมใกล้ถึงวันงานแล้วนะลูก” ขยับออกห่างท่านก็มองหน้าพร้อมกับมือที่ลูบเรือนผมฉันไว้อย่างอ่อนโยน
“จะมาอยู่ด้วยยาว ๆ เลยค่ะ อยู่ให้ย่าเบื่อหนูไปเลย”
“เด็กดี ย่าจะเบื่อหนูได้ยังไงลูก กินอะไรมาหรือยังหิวไหม?” คุณย่าส่งยิ้มให้พร้อมกับเอ่ยถามด้วยความใส่ใจ
“หนูกินขนมมาตลอดทางเลยค่ะ เดี๋ยวส่งคุณย่าเข้านอนหนูค่อยอาบน้ำแล้วนอนพักค่ะ”
“อา งั้นย่านอนเลยดีกว่าหนูจะได้พักผ่อน”
คนมีอายุเอ่ยเอาใจ ฉันจึงช่วยพยุงคุณย่าให้นั่งบนรถเข็นก่อนจะพาเข้าไปยังห้องนอน โดยมีพี่พยาบาลคอยช่วยเหลือ เมื่อคุณย่ากินยาเสร็จฉันก็อยู่เฝ้าจนท่านหลับไป เมื่อเดินออกจากห้องนอนคุณย่าฉันก็ยกกระเป๋าเดินทางลงจากท้ายรถ เดี๋ยวของอื่น ๆ ค่อยเอาลงพรุ่งนี้เช้าก็แล้ววันวันนี้ฉันเหนื่อยมากจริง ๆ
“คุณพลอย”
“ค่ะพี่” ขานรับพี่พยาบาลเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าไม่สู้ดี
“คุณประจิตช่วงนี้ไอบ่อย ๆ แต่ไม่ยอมไปหาหมอเลยพี่อยากไปให้ตรวจสักหน่อยแต่ท่านไม่ยอมเลยค่ะ”
“ดื้อจังเลยนะเนี่ย เดี๋ยวหนูจะลองชวนไปดูค่ะ เหมือนจะหน้าซีดกว่าเดิมด้วยนะคะช่วงนี้คุณย่ายังกินยาปกติอยู่ไหมคะพี่” ฉันเอ่ยถามพี่พยาบาลอย่างไม่สบายใจ ย่าฉันผอมไปมากถึงแม้จะพยายามส่งยิ้มให้ฉันแต่พอจะมองออกว่าท่านกำลังฝืนตัวเอง
“ยากินปกติค่ะ แต่กินข้าวได้น้อยลงนะคะ พี่เลยหาพวกของว่างให้กินบ่อย ๆ”
“ขอบคุณนะคะพี่ ถ้าไม่มีพี่ช่วยดูแลหนูแย่แน่ ๆ เลย”
“พี่ยินดีค่ะคุณพลอย”
“ขอบคุณค่ะพี่ วันนี้แยกย้ายกันไปพักก่อนนะคะเดี๋ยวหนูจะลองคุยกับคุณย่าอีกที”
“ได้ค่ะ”
เมื่อลากกระเป๋าเดินทางกลับขึ้นมาบนห้องพักได้ฉันก็รีบอาบน้ำเตรียมเข้านอนทันที วันนี้ทำงานไม่ไหวแล้วเหนื่อย และก็พร้อมทิ้งตัวนอนแล้วเหมือนกัน
- ผู้เขียน
