Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 8
1050 คำ
Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 8
ตั้งแต่กลับมาอยู่ที่บ้านคุณย่าก็เจอกับป้านิรทุกวันเลยล่ะ ท่านเข้ามาคุยเรื่องงานและสถานที่จัดงาน ส่วนฉันเข้าไปคุยเรื่องชุดกับที่ร้านแล้วเรียบร้อย วัดตัวอะไรแล้วล่ะและเหมือนจะเห็นผู้ชายคนนั้นลงจากรถในตอนที่ฉันขับรถออกจากที่จอดของร้านด้วยนะ แต่ก็นั่นแหละฉันไม่ได้ทักเขา
กลับมาถึงบ้านก็เจอเข้ากับกองการ์ดเชิญร่วมงาน ป้านิรบอกฉันแล้วว่าตอนเช้าเป็นพิธีไทยตอนเย็นเป็นงานเลี้ยง พิธีเช้าจัดที่บ้านฉัน จากนั้นก็เข้าหอที่บ้านของลูกชายท่าน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าที่ไหน จากนั้นก็เป็นงานเลี้ยงตอนเย็นที่บ้านคุณป้า ฉันได้แต่พยักหน้ารับเพราะงานพิธีฉันไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่การ์ดเชิญฉันขอมาแค่ห้าหกใบให้เพื่อน ๆ ฉันเท่านั้น ที่เหลือก็เหมือนจะเป็นแขกของทางคุณป้ากับลูกชายท่าน
“ชุดโอเคดีไหมลูก” คุณป้าเอ่ยถามระหว่างที่ฉันช่วยท่านนับการ์ดเชิญ
“ค่ะคุณป้า”
“เรียกแม่ได้แล้ว จะมาเป็นลูกสาวแม่อีกคนแล้วนะลูก”
“หนูยังไม่ชินเลยค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” เอ่ยบอกท่านอย่างตรงไปตรงมาก ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องดีที่ท่านไม่ได้บังคับและเข้าใจฉันอย่างดี
“เย็นนี้แม่จะพาไปดูเรือนหอนะลูก เป็นบ้านของพี่เขาน่ะอาจจะดิบ ๆ เหมือนนิสัยลูกชายแม่นั่นแหละ” คุณป้าบอกกับฉันทั้งยังเอ่ยแซวลูกชายตัวเอง
“สาว ๆ พ่อกลับมาพร้อมกับชานม” เสียงคุณลุงขุนดังขึ้นที่หน้าประตู หันกลับไปมองก็เจอท่านกำลังเดินถือถุงชานมไข่มุกเดินเข้ามาโดยที่ด้านหลังของท่านมีลูกชายท่านเดินตามเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
บางทีก็สงสัยว่าเขามีหน้าเดียวหรือเปล่า ทำไมถึงได้ทำหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลาแบบนั้น หรือเขาทำหน้านิ่งเวลาเจอหน้าฉันเท่านั้นกันนะ
“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุงขุนก่อนจะก้มหน้ามองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้ามา จากนั้นก็เอ่ยขอตัวจากผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ทันที
“ขอตัวสักครู่นะคะ” บอกแค่นั้นก็เดินออกมาที่สวนหลังบ้านเพื่อรับสายที่โทรเข้ามา คุณย่าฉันที่นั่งอยู่บนโซฟาก็มองฉันด้วยรอยยิ้มอยู่ดังเดิม ฉันชวนท่านไปตรวจสุขภาพแล้วนะแต่ท่านไม่ยอมไปบอกว่าตัวเองแข็งแรงดี ช่วงนี้แค่ตื่นเต้นที่ฉันจะเป็นฝั่งเป็นฝาเท่านั้นเลยไม่ค่อยอยากกินข้าว
“ฮัลโหล ว่าไงพิรัช” เอ่ยทักทายปลายสายเมื่อเดินออกมาด้านนอกแล้ว
(งานวันไหนนะ)
“สิบสองเดือนหน้าไง” อีกแค่เจ็ดแปดวันเองมั้ง
(อ๋อ โอเค จะได้จัดตารางงานถูกพ่อกับแม่ฉันไปด้วยนะ) พิรัชเอ่ยบอก
“ได้เลยสบายมาก เดี๋ยวค้างด้วยกันที่บ้าน มีห้องว่างเยอะเลยล่ะมาสักวันที่สิบเอ็ดก็ได้นะ จะได้อยู่ด้วยกันก่อน” เอ่ยบอกเพื่อน ลึก ๆ ก็อยากให้เพื่อนได้พักผ่อนด้วยนั่นแหละ
(พวกฉันจะไปวันที่สิบ ส่วนพ่อกับแม่ออกเดินทางวันที่สิบสองตอนเช้า)
“ได้เลย พร้อมมาก คิดถึงแล้วอะ”
(อดทนจ้าว่าที่เจ้าสาว เดี๋ยวจะรีบไปหา) พิรัชเอ่ยบอกทั้งยังหลุดเสียงหัวเราะเมื่อมีเสียงของประกายดาวดังแทรกเข้ามาอย่างตั้งใจแกล้งแซว
(ต้องเมาฉลองสละโสดนะ)
“ฮา ๆ ๆ ได้เลย รีบมาคิดถึงแล้ว”
(มันวิ่งไปละ บอกไปเก็บของจะไปหาแก งงอีกตั้งหลายวัน)
ฉันกับพิรัชคุยกันอีกสักพักก่อนที่ฉันจะวางสายจากเพื่อนอย่างเสียดาย ก็เหงา ๆ นั่นแหละคิดถึงเพื่อนนี่นา จังหวะที่หมุนตัวตั้งใจจะเดินกลับเข้าบ้านเท้าก็ชะงักไปเมื่อมีร่างสูงของผู้ชายคนนั้นกำลังยืนกอดอกจ้องฉันอยู่
“จะแต่งงานอยู่แล้วยังกล้าบอกคิดถึงคนอื่น ไว้หน้าผมบ้างนะ”
“ค่ะ อย่ามัวแต่บอกคนอื่นเลย หวังว่าคุณจะไว้หน้าฉันเหมือนกันนะ” ฉันจ้องมองและเอ่ยบอกคนตรงหน้าอย่างไม่คิดกลัว ถึงไม่ชอบพูดแต่ไม่ใช่ฉันไม่สู้คน
“หมายความว่ายังไง” อีกฝ่ายทวนถามอย่างไม่พอใจ เมื่อเขาก้าวเข้ามาใกล้ฉันก็รีบก้าวถอยหลังออกห่าง
“ก็หมายความตามที่พูด อย่าคิดว่าไม่รู้ที่คุณยอมแต่งงานมันเพราะอะไร แต่งแล้วก็ต่างคนต่างอยู่อย่าให้คนของคุณมายุ่งวุ่นวายกับฉันและคุณย่า”
“พี่เธอ...”
“หวังว่าหลังแต่งงาน คงจะไม่ควงกันประเจิดประเจ้อจนคนทั้งจังหวัดนินทาว่าฉันโดนคนที่เพิ่งแต่งงานสวมเขานะคะ ช่วยรักษาหน้าตาฉันด้วย”
“...”
อีกฝ่ายมีทีท่าตกใจไม่น้อยที่ได้ยินฉันเอ่ยถึงเรื่องของเขา ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้นะ ฉันรู้ขนาดไปที่ร้านชุดแต่งงาน พนักงานที่ร้านยังคุยกันเลยว่าคนที่เขาพาไปลองชุดไม่ใช่ฉัน ก็นั่นแหละคงจะพาแฟนตัวเองไปแต่พอคิด ๆ ดูแล้ว เขาจะอยากจะเปิดเผยอะไรก็ทำไปเพราะยังไงฉันคงไม่เป็นที่รู้จักอะไรอยู่แล้ว แต่ที่เตือนไปแบบนั้นฉันกลัวว่าคำติฉินนินทาของคนอื่นจะลอยเข้าหูคุณย่าฉันจนทำให้ท่านไม่สบายใจ
“น้องพลอยลูก”
“ค่ะคุณป้า” ฉันยังขานรับด้วยน้ำเสียงปกติ และไม่ได้มองด้านหลังที่มีคนตัวสูงเดินตามมานั่นเลยสักนิด
“เย็นนี้ให้พี่ทัพพาไปดูบ้านนะ”
“ใครเหรอคะ?” ฉันนั่งลงที่โซฟาตัวเองพร้อมกับทวนถามคุณป้าอย่างสงสัย
“หา? ก็พี่ทัพไงลูก ลูกชายแม่น่ะว่าที่เจ้าบ่าวหนู” ป้านิรอธิบายอย่างตกใจ
“อ๋อ ค่ะ”
“หนูไม่รู้เหรอลูก?” คุณลุงทวนถามทั้งยังยกยิ้มอย่างสนุกเมื่อเห็นว่าฉันมีปฏิกิริยาเช่นใด
“ค่ะ หนูยังจำชื่อไม่ได้” ฉันยอมรับด้วยความซื่อตรง
- ผู้เขียน
