หลังจากที่ไกรภพเดินตามหลังชีพเข้าไปนั่งในรถเบนซ์คันหรูเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันไปถามคนสนิทของบิดาที่ถูกส่งมาดูแลความปลอดภัยให้ด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“เมื่อกี้แกบอกว่าไม้ของเราถูกจับได้ที่ไหนนะ”
“ที่ห้วยขาแข้งครับคุณภพ” ชีพรายงานให้ฟังอีกครั้งด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเคร่งเครียด คนฟังถึงกับนิ่งเงียบไปชั่วเสี้ยววินาที ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะปรากฏรอยโกรธเกรี้ยว
“ทำงานกันยังไงวะให้ถูกจับได้”
ชายหนุ่มอุทานอย่างหัวเสียก่อนจะเอนกายพิงเบาะอย่างข่มอารมณ์ เพราะไม้มะค่าที่ถูกจับกุมนั้นมูลค่านับล้านบาท เงินจำนวนดังกล่าวแม้จะไม่มากมายนักแต่ก็ไม่ควรจะสูญเปล่าและหายวับไปกับตาเช่นนี้
“ผมคิดว่าข่าวน่าจะรั่วนะครับคุณภพ รู้สึกช่วงหลังๆ งานของเรามักจะถูกพวกเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก่อกวนเหลือเกิน ทั้งที่พื้นที่ที่ถูกจับกุมก็ค่อนข้างทุรกันดาร กว่าพวกเราจะเข้าไปได้ต้องเดินเท้ากันเป็นวันๆ แต่พวกเจ้าหน้าที่ยังอุตส่าห์กระเสือก
