เสียงอุทานด้วยความดีใจของจุ้น ทำให้ทุกคนเหลียวไปมอง ก็เห็นแสนคมและบดินทร์ยืนนิ่งอยู่เบื้องหลัง ซึ่งการปรากฏตัวของนายทหารหนุ่มรูปหล่อ ทำให้ดวงหน้าบึ้งตึงของดวงลดาเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานในทันใด
“สวัสดีค่ะผู้พัน ผู้กองบดินทร์”
“ครับคุณดวงใจ” ผู้พันหนุ่มทักทายตอบแต่ก็ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่เอ่ยทัก เพราะเขาหันไปมองตามหลังชายสองคนที่เดินสวนกันเมื่อกี้จนลับตา ขณะที่บดินทร์ซึ่งสังเกตอยู่ก็ถามอย่างสงสัยในกิริยาของผู้บังคับบัญชาที่ดูแปลกไป
“มีอะไรหรือครับพี่”
“ผู้ชายที่เดินสวนกันเมื่อกี้ต้องเป็นมันอย่างแน่นอน” แสนคมพูดเบาๆ
“ใครหรือครับพี่”
“เดี๋ยวพี่ไปเล่าให้ฟังบนรถ”
แสนคมบอกก่อนจะหันไปมองพรนับพันอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เขาหรืออุตส่าห์เร่งรีบขับรถมา หลังจากส่งงานปักของชาวบ้านให้แก่เจ้าหน้าที่จากสวนจิตรลดา โดยไม่แวะไปที่ไหนอีกเพราะกลัวว่าคนทางนี้จะรอ แต่เธอดันจะนั่งรถสองแถวกลับเสียนี่ ที่เขารู้เพร
