ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงประตูหน้าห้องทำงานดังขึ้นทำให้คนที่ไม่มีสมาธิทำงานตลอดทั้งวันเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารตรงหน้าแล้วโทรไปถามเลขาหน้าห้องของตัวเองว่าใครมากันแน่ ทำไมไม่โทรมาแจ้งเขา พอรู้ว่าเป็นใครก็นึกได้ทันทีว่าตัวเองมีแฟนอยู่ ให้ตายสิเขาคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาจนลืมแฟนสาวที่บอกว่ารักมากรักหนาไป
“เข้ามาได้ครับ” เขาบอกคนที่ยืนรอหน้าห้องให้เปิดผลักประตูเข้ามา
แอค!
“คุณดีว่างอยู่ไหมคะ” เธอถามแฟนหนุ่มทันทีเมื่อเดินแทรกผ่านประตูเข้ามา
“ว่างครับ สำหรับตองผมว่างเสมอ แล้วเมื่อวานทำไมไม่รับสายผมเลย ผมโทรหาคุณทั้งวัน รู้ไหมผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหนที่รัก” เขาลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินไปหาคนที่หย่อนก้นนั่งที่โซฟารับแขกของห้องตัวเองทันที
“เป็นห่วงแล้วทำไมต้องแต่งงานด้วยคะ”
“ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องนั้นสิตอง ตองก็รู้ว่าผมไม่เต็มใจแต่งงานกับเธอคนนั้น”
“ตองรู้ค่ะ ตองเข้าใจคุณดีไงคะวันนี้ถึงได้มา
