ตอนที่ 9 สมัครงานใหม่

1166 คำ

. .. ... .... หลังจากมาส่งเพื่อนรักที่หน้าหอพักแล้ว เงินก็ขึ้นไปเก็บสัมภาระของตัวเองบ้างและทำเรื่องย้ายออกจนเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นเจฟฟี่ก็ขับรถหรูมารับด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปยังคอนโดหรูใจกลางกรุงย่านธุรกิจ เจฟฟี่แยกตัวออกมาอยู่คนเดียวข้างนอก เพราะหากอยู่ในบ้านไม่วายที่จะโดนพ่อกับแม่กดดันเรื่องให้ไปช่วยงานในบริษัท หากเป็นเช่นนั้นจะทำให้การใช้ชีวิตเพลย์บอยของเขาจบสิ้นลงไป เงินเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในห้องที่เคยมานอนค้างแล้วครั้งหนึ่ง ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาต้องมาอยู่ที่นี่อีกครั้งในฐานะแฟนเจ้าของห้อง เมื่อเข้ามาในห้องแล้วเจฟฟี่ก็ถือกระเป๋าสัมภาระของอีกฝ่ายเข้าไปเก็บให้ในห้องนอน “นั่งก่อนเดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บให้นะ” “อื้ม” หลังจากเจ้าของห้องเดินไปแล้ว เงินก็มองไปรอบ ๆ ห้องอย่างละเอียด พลางคิดในหัวว่านายนั่นคงจะรวยน่าดู เพราะคอนโดนี้หรูหรามากและการตกแต่งภายในก็ดูมีรสนิยมไม่น้อย แต่คิด ๆ ไปแล้วเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ใช้จ่าย และคอนโดหรูนี้คงไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของนายนั่นแน่นอน เพราะวัน ๆ เอาแต่เที่ยวเตร่ งานการก็ไม่รู้ว่าทำบ้างรึเปล่า เห็นมานักต่อนักแล้วแบบนี้คงเป็นพวกผลาญเงินพ่อแม่ใช้ไปวัน ๆ แน่นอน “ดื่มน้ำก่อนครับที่รัก” หลังจากนำกระเป๋าไปเก็บเข้าตู้ให้ผู้มาใหม่แล้ว เจฟฟี่ก็เดินไปในครัวรินน้ำเย็นใส่แก้วมาให้ หวังเอาใจอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ “ขอบคุณ” ตอบสั้น ๆ แล้วรับมาดื่ม “ชอบที่นี่ไหมต่อไปนี้ที่นี่คือบ้านของเราสองคนนะ” เขยิบมานั่งข้าง ๆ แล้วโอบไหล่ไว้ “อย่ามาทำรุ่มร่ามนะ” มือเรียวดันอกแกร่งให้ออกห่างจากตัว “ทำไมล่ะตอนนี้เราก็เหมือนผัวเมียกันแล้วนะ” แสดงสีหน้าน้อยใจเมื่อถูกอีกฝ่ายผลักไสไล่ส่ง “ที่ฉันยอมก็เพราะไม่อยากเสียตัวให้นายฟรี ๆ แต่ก็ใช่ว่านายคิดอยากจะทำอะไรกับฉันก็ได้” “โธ่ น้องเงินครับเห็นใจพี่เถอะ แค่เห็นหน้าหวาน ๆ ของน้องพี่ก็ทนไม่ไหวแล้ว” ทำท่าทางออดอ้อนอีกฝ่ายหวังจะให้ใจอ่อน “นี่นายคิดแค่เรื่องบนเตียงรึไง คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่มาอยู่กับนาย” แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายเมื่ออีกฝ่าย แสดงออกว่าคิดแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น “โอเค ๆ พี่จะไม่ลวนลามน้องเงินก็ได้ แต่ขอจับมือโอบไหล่ตามประสาคนรักได้รึเปล่าครับ นะ ๆ ส่วนเรื่องอื่นพี่จะยอมตามใจน้องเงินถ้าไม่ให้พี่ก็จะไม่ฝืน” แม้จะรู้สึกเสียดายแต่ก็ต้องยอมเอ่ยอย่างนี้ออกไปก่อน เพราะเจ้าตัวเชื่อว่าอีกไม่นานหนุ่มน้อยหน้าหวานคนนี้จะต้องยอมเขาอย่างแน่นอน ไม่รู้จักคารมของเสือตัวนี้เสียแล้ว “ถ้านายสัญญาฉันก็ไม่มีปัญหาอะไร” มันเป็นอะไรที่ไม่ได้เสียหายมากมาย เพราะอย่างน้อยก็เคยเสียตัวไปแล้ว และอีกอย่างต่อไปนี้ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ถ้าไม่ตามใจบ้างก็อาจจะมีปัญหากันได้ “พี่ขออีกอย่างได้ไหมอะ” “ว่ามาสิ” “เรียกพี่ว่าพี่เจฟได้ไหม ตอนนี้เราก็เหมือนผัวเมียกันแล้วนะถือว่าพี่ขอ” จับมืออีกฝ่ายไว้แล้วทำตาเป็นประกายวิ๊ง ๆ มองหน้าอย่างมีความหวัง “มันยังไม่ชินปากอะ แต่จะพยายามละกัน” มันไม่ใช่เรื่องเสียหายเพราะยังไงซะเขาก็อายุน้อยกว่าเยอะ “ต่อไปนี้ไม่ต้องไปทำงานแล้วนะเดี๋ยวพี่จะเลี้ยงเราเอง” “ถามจริง ๆ นะนายเอ่อ...พี่ทำงานรึเปล่าเห็นวัน ๆ เอาแต่เที่ยวเตร่ แล้วอย่างนี้จะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงผมล่ะ” ถามออกไปตรง ๆ เพราะเขาเองก็ยังไม่รู้จักอีกฝ่ายดีพอ “พี่ไม่ต้องทำงานก็อยู่ได้สบาย ๆ ที่บ้านพี่รวยไม่ต้องห่วง” ตอบอย่างภูมิใจ “คนอย่างนี้เหรอที่ผมจะฝากชีวิตไว้ด้วย น่าผิดหวังจริง ๆ ” พูดแล้วก็ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ นายคนนี้เอาการเอางานซะที่ไหนกัน “อ้าว! ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะครับ พี่มันไม่ดีตรงไหนหล่อก็หล่อ รวยก็รวยแถม..ใหญ่อีกต่างหากนะ” ทำหน้ายียวนกวนประสาท พร้อมเอื้อมมือหนาไปเกี่ยวเอวคอดไว้ “มีดีทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนิสัย ผมไม่อยากอยู่กับคนที่เอาแต่ผลาญเงินพ่อกับแม่ไปวัน ๆ หรอกนะ ถ้าพี่ไม่ทำการทำงานผมก็คงอยู่ด้วยไม่ได้หรอก” ที่พูดอย่างนี้เพราะอยากให้เจฟฟี่ปรับเปลี่ยนนิสัยให้ดีขึ้น มันไม่ได้มีผลดีต่อเขาหรอก แต่มันมีผลดีต่อตัวนายนั่นต่างหากล่ะ “ก็ได้ถ้างั้นพี่จะทำงานเพื่ออนาคตของเรา พี่ให้สัญญา” ยกสามนิ้วขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ยืนยันคำพูดของตัวเอง “สัญญาแล้วก็ต้องทำให้ได้ ส่วนผมก็จะหางานทำเหมือนกันไม่ยอมให้คนอื่นเลี้ยงอย่างเดียวหรอก มันไม่ใช่นิสัย” แม้อีกฝ่ายสัญญาจะเลี้ยงดูเป็นอย่างดีแต่เขาคงไม่นั่งงอมืองอเท้าอยู่แต่ในห้องแน่นอน “ไม่ได้นะ! เงินต้องอยู่ในห้องเป็นแม่บ้านแม่เรือนพี่ไม่ยอมให้ทำงานเด็ดขาด” เจฟฟี่ค้านหัวชนฝาเพราะไม่อยากให้คนรักไปเจอผู้ชายคนอื่น ๆ จะว่าหวงก็ได้เพราะกว่าจะได้มาครอบครองมันไม่ได้ง่ายเลย แถมหน้าตาผิวพรรณช่างล่อตาล่อใจหนุ่ม ๆ เสียเหลือเกิน “ไม่เอาถ้าอยู่แต่ในห้องมันน่าเบื่อผมจะไปทำงาน ถ้าไม่อย่างนั้นจะย้ายไปอยู่ที่เดิม” ยื่นคำขาดอย่างเป็นต่อ “โอเค ๆ แต่เงินต้องไปทำงานที่พี่หาให้เท่านั้นนะตกลงไหม” ถ้าห้ามไม่ได้เขาจะต้องเป็นคนเลือกงานให้อีกฝ่ายเอง คงไม่มีทางให้กลับไปทำงานกลางคืนเป็นแน่ “แล้วงานอะไรล่ะ” “งานที่ร้านเบเกอร์รีของพี่สาวพี่เองล่ะ” ฝากไว้กับพี่สาวอย่างน้อยก็อุ่นใจได้ว่าคงจะไม่มีใครมาวอแวแน่นอน “ไม่มีปัญหาขอแค่ได้ทำงาน แล้วพี่จะพาผมไปสมัครวันไหนล่ะ” “พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่จะพาไปที่ร้านนะครับที่รัก” “แล้วพี่ล่ะจะไปทำงานที่ไหน” “พี่ก็จะไปช่วยพ่อกับแม่ทำงานที่บริษัท เป็นห่วงพี่เหรอตัวเล็ก” ว่าแล้วก็หอมแก้มฟอดใหญ่ทันที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more