สองวันต่อมา...
"หายดีแล้วเหรอ" เสียงดวงจิตเอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเด็กน้อยในห้องเรียนขึ้น
"ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ" อลินญายิ้มหวานตอบกลับหญิงวัยกลางคน แม้ว่าร่างกายของเธอจะไม่ได้กลับมามีเรี่ยวแรงได้เต็มร้อย เนื่องจากยังมีอาการอ่อนเพลียอยู่บ้างจากพิษไข้และการร่วมรักครั้งแรกที่คนตัวเล็กไม่เคยมาก่อน อลินญาถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างบอบบางทำให้นิด ๆ หน่อย ๆ ก็เป็นนั่นเป็นนี่ที่แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้ต้องการ แต่มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะร่างกายที่แสนอ่อนแอของตัวเอง
"น่าจะพักต่ออีกสักวันนะ" คนดูแลมูลนิธิเอ่ย ทว่าคนตัวเล็กที่ได้ยินก็รีบส่ายหน้าตอบปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรค่ะ อีกอย่างก็ยังไม่มีคนเข้ามาช่วยดูเด็ก ๆ เลย คุณดวงจิตคงจะเหนื่อยแย่" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มบอกตาใส ทำเอาดวงจิตที่ได้ยินอดที่จะลอบยิ้มเอ็นดูในนิสัยน่ารักเป็นธรรมชาติของอีกคนไม่ได้
"เอาเถอะ แต่ถ้าอาการไม่ดีหรือยังไง ให้รีบมาบอ
