วันต่อมา...
"เสร็จแล้วค่ะคุณเพทาย" เสียงน้อย หญิงวัยกลางคนผู้ดูแลความสะอาดประจำห้องทำงานหรูเอ่ยบอกคนเป็นเจ้านายหลังจากที่จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก่ร่างเล็กที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มไม่ได้สติ
"ไปได้" ปากหนาบอก ทำให้คนที่ยืนอยู่พยักหน้ารับคำด้วยท่าทีนอบน้อมค่อย ๆ สาวเท้าเดินออกไป ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหล่อจะเหลือบไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มของคนที่นอนอยู่
เธอช่างเปราะบางเสียจริง...
แค่โดนเขาไปรอบเดียวก็ทำเอาสลบเหมือดไข้ขึ้น จนเพทายต้องให้น้อยเข้ามาดูแล
"คุณเพทายครับ รถพร้อมแล้วครับ" อนุชิตเดินเข้ามาเอ่ยบอกเจ้านายคนสนิท เพทายก็พยักหน้ารับรู้ผละสายตาคมเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งการแต่งกายสุภาพดูสุขุมเหมือนทุกครั้ง ทว่าขณะที่กำลังจะเดินผ่านห้องเรียนขนาดเล็กเพื่อตรงไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล
"อลินญาไปไหนกันเนี่ย" เสียงดวงจิตที่กำลังหาใครบางคนอยู่พูดขึ้นพลางเดินสอดส่องไปยังที่ต่าง ๆ กระทั่งสายตาของ
