พีรดาใช้เวลาอาบน้ำอยู่ประมาณยี่สิบนาทีรวมทั้งแต่งตัวในนั้นด้วย อาจไม่สบายตัวสักหน่อย เพราะการที่เช็ดตัวในที่เปียกชื้นอย่างในห้องน้ำยังไงก็ไม่แห้งสนิท
แถมยังต้องสวมกางเกงในกับเสื้อในนอนอีกทั้งที่ไม่ชิน ทำให้นึกถึงบรรยากาศตอนเด็กที่เคยไปเข้าค่ายลูกเสือเนตรนารี ที่ต้องทำอะไรอยู่ในห้องน้ำให้เสร็จสรรพ
ส่องกระจกเพื่อดูความเรียบร้อยของใบหน้าอีกครั้งก่อนจะพาตัวเองเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นว่าใครบางคนตอนนี้เขามานั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอแล้ว เอาแผ่นหลังพิงหัวเตียง มือเลื่อนดูอะไรในโทรศัพท์ไปพลางๆ
พีรดาเดินผ่านเขาไปตากผ้าเช็ดตัว ก็เผลอไปแง้มประตูหลังห้องออกดูว่าเสียงฝนที่ยังคงได้ยินเบาๆ แท้จริงว่าเป็นแค่เสียงรถด้านนอกหรือเปล่าหรือฝนจริงๆ กันแน่
กฤษณะปรายตามองคนที่อยู่ในชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวลายหมีสีชมพูก็อดอมยิ้มไม่ได้ ก่อนทำเป็นนิ่งเมื่อเจ้าตัวปิดประตูหลังห้องกลับเข้ามาแล้วมายืนตรงปลายเตียง
