ตอนที่ 10 คืนฝนพรำ

2752 คำ

ทันทีที่ขับรถออกมาจากบ้านพ่อกับแม่ได้ไม่ถึงห้านาทีกลับมีปรากฏการณ์บนท้องฟ้าเสียอย่างนั้น ทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง จากที่เบาๆ เพียงแค่นาทีเดียวกับร้องลั่นไปทั่วอย่างน่ากลัวจนพีรดาสะดุ้งโหยงหลายที เธอไม่ใช่คนขี้กลัวขนาดนั้นเพราะเคยได้ยินออกบ่อย อีกอย่างอยู่ตัวคนเดียว หากหวาดหวั่นขนาดนั้นจะโผเข้าหาใคร แต่ครั้งนี้มันคล้ายระยะประชันชิด ไม่ใช่ได้ยินได้เห็นจากในห้อง ไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกกลัว กฤษณะที่เห็นดังนั้นวางมือลงบนมือเรียวแล้วลูบปลอบเบาๆ ก่อนหันไปตั้งใจขับรถแล้วรีบเร่งความเร็วไปให้ถึงหอพักพีรดาไวๆ ระหว่างทางที่ไกลออกไปจากบ้านแม่ เริ่มมีฝนตกลงมาปอยๆ ให้เห็นบ้าง ชายหนุ่มจึงต้องเปิดระบบที่ปัดน้ำฝนอัตโนมัติเพราะเริ่มมองเห็นทางไม่ถนัด ยิ่งขับไปเรื่อยๆ กลับเริ่มแรงมากขึ้นเสียอย่างนั้น ใช้เวลาสี่สิบนาทีเขาจึงเลี้ยวลงซอยที่เคยมาเพียงครั้งเดียวแล้วจำได้ ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงจนรถหยุดนิ่งเมื่อมาถึงที่หม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม