บทพิสูจน์ขั้นพื้นฐานของจอมเผด็จการ2
935 คำ
“แล้วคุณได้คำตอบหรือยังคะ” เธอกระแทกคำถามออกไปด้วยความรู้สึกแปลบๆ ในหัวใจ
ชายหนุ่มพยักหน้ารับเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร
“ได้คำตอบว่าไงคะ”
“ก็คงแค่โสดชั่วคราวอะนะ คงไม่โสดถาวรหรอก”
มินตราหายใจหนักๆ ด้วยอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในใจ เมื่อมองหน้าจอมเผด็จการแสนกวนที่ตอบสองแง่สองง่ามให้เธอข้องใจเล่น
แต่เธอจะต้องอดทน อย่างน้อยก็ต้องได้เจอหน้าคุณยายของเขาก่อน ค่อยคิดทำอย่างอื่นต่อไป
“แต่งงานมาแล้วถึงเจ็ดครั้ง ไม่อยากจะเชื่อว่าถูกจูบแค่นี้ถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรง ไก่อ่อน”
เขาพูดแดกดันเธอยิ้มๆ
ขณะคนที่ถูกปรามาสว่าเป็นไก่อ่อน ได้แต่นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกำมือเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธสุดๆ อยากจะเข้าไปตบหน้าหล่อๆ นั่นให้สาแก่ใจ แต่ก็ต้องกัดฟันฝืนอดทนไว้
เขาบอกว่ายายของเขากำลังหลับพักผ่อน ห้ามส่งเสียงดัง เธอจำเป็นต้องสงบปากสงบคำแล้วเงียบ แม้ว่าจะต้องฝืนใจมากแค่ไหนก็ตาม
‘อดทนไว้มินตรา รอให้ถึงวันที่เธอหลุดพ้นจากฝันร้ายก่อนเถอะ ค่อยมาเอาคืนเขาก็ได้’
“แล้วคุณจะทำตามคำที่หมอดูเขาสั่งห้ามได้จริงเหรอ ห้ามยุ่งกับผู้ชายที่มีเจ้าของเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะไม่มีวันพ้นบ่วงกรรมนี้ได้ ไปจนถึงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต”
“ถึงท่านหมอไม่บอก ฉันก็ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วหรอกค่ะ ฉันพูดจริงๆ หรือแม้แต่ชายโสดฉันก็ไม่อยากจะยุ่งด้วยแล้ว”
“งั้นเหรอ หึๆ ขอให้ทำได้อย่างที่พูดจริงเถอะ” เขาทำสีหน้าท้าทายหญิงสาว แล้วยกยิ้มมุมปาก มองเจ้าของดวงหน้าสวยอมเศร้านั้นอย่างดูถูก เขาไม่เชื่อหรอกว่าหล่อนจะทำได้อย่างปากพูด ถ้าเขา คิดจะทำ... อะไรสักอย่าง
“ฉันต้องทำได้แน่นอนค่ะ”
“แล้วผมจะคอยดู” ดวงตาคมดุจดวงตาของพญาเสือโคร่ง มองหญิงสาวตลอดร่างด้วยแววตาวาววับ
เขาเองก็อยากจะรู้ อยากจะพิสูจน์ความตั้งใจของเธอเช่นกัน ว่าจะหนักแน่นมากแค่ไหน
อยากจะรู้เหลือเกิน ว่าเธอจะไม่หวั่นไหวสักนิดเหรอ ถ้าต้องมาอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับเขา
ผู้ชายอย่างเขาก็มีเลือดมีเนื้อ ถึงจะหมั้นแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงาน นั่นก็หมายความว่าเขายังมีอิสระที่จะทำตามใจตนเอง ยังไงก็ได้
“ดินจะไปหลับนอนกับผู้หญิงที่ไหนก็ได้ ตามประสาผู้ชายแต่ห้ามผูกพัน ห้ามรักและห้ามมีลูกกับผู้หญิงอื่น แล้วถ้าแต่งงานกับหนูนารีเมื่อไหร่ ดินต้องหยุด แล้วทำหน้าที่สามีที่ดี ห้ามนอกกายนอกใจเมีย”
นี่คือคำสอนของคุณยาย และเขาไม่คิดจะทำผิดคำสอน
เพราะเขาไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนอยู่แล้ว จนกว่าจะแต่งงาน
ยังมีเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงฤกษ์แต่ง
“ฉันรู้สึกหิว แถวนี้มีร้านอาหารบ้างไหมคะ”
“มี แต่ต้องเดินไกลหน่อยนะ เดินไหวไหมล่ะคุณ ราวๆ ร้อยกว่าเมตรเอง”
มินตราแอบลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วนึกไปถึงสะพานไม้ไผ่ และความเงียบเชียบของหมู่บ้าน
“ฉันต้องเดินข้ามสะพานนั่นไปก่อนใช่ไหมคะ”
“ใช่”
ความจริงเขามีรถทุกชนิด แต่ถูกเก็บไว้ในโรงรถที่ปิดประตูแล้ว เพราะไม่รู้ว่าจะได้ขับคันไหนอีกในวันนี้ เขาทำความสะอาดรถเรียบร้อยแล้วหมดทุกคัน
“งั้น ฉันไม่กินดีกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวจะหาว่าผมใจร้าย ลุกตามผมไปที่หลังบ้านก็แล้วกัน เดินไปเงียบๆ นะ อย่าส่งเสียงดัง”
หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยอมเดินตามชายหนุ่มไปเงียบๆ จนไปถึงหลังบ้าน ที่เต็มไปด้วยพืชผักสวนครัว ตามภาพที่เธอใฝ่ฝันอยากจะมีสวนครัวเล็กๆ แบบนี้เลย
มินตรารู้สึกเบิกบานใจจนลืมความหิวไปชั่วขณะ เพราะกำลังเพลิดเพลินกับการมองผลแตกกวาที่ห้อยโตงเตงลงมาตามเครือตามซุ้มไม้ที่ทาบเอาไว้ กับผลฟักแฟงแตงไทย บวบน้ำ และยอดตำลึงที่ชูยอดเขียวสดริมรั้วน่าเด็ดมาเจียวใส่ไข่
แถมด้วยฟักทองอ่อนๆ ที่กำลังสลัดช่อดอกสีเหลืองของมันออก ทุกอย่างดูสดสะอาดน่าทึ่งน่ามองจนต้องเดินไปสัมผัสลูบคลำมันเบาๆ
“ที่นั่นเป็นเล้าไก่ เดี๋ยวเราเข้าไปเก็บไข่กัน คุณกินไข่ทอดชะอมเป็นไหม” เจ้าของร่างสูงหันมาถาม
“เป็นค่ะ ฉันชอบมากเลย”
“ก็ดี งั้นไปเก็บผักชะอมด้านโน้น เดี๋ยวผมจะไปเก็บไข่เอง” เขากลัวว่าเธอจะไปทำให้แม่ไก่แตกตื่น จึงต้องเดินไปเก็บไข่เองจะดีกว่า
“ค่ะ”
ด้วยความหิวเป็นทุนอยู่แล้ว มินตราจึงรีบเดินไปเก็บยอดชะอมที่ข้างรั้วอย่างไม่ทันได้ระวัง จึงโดนหนามชะอมทิ่งลงที่หลังมือหลายจุดจนเลือดซิบ เธอร้องโอ้ยเบาๆ แต่ชายหนุ่มที่กำลังเก็บไข่อยู่ก็ยังได้ยิน
เธอฝืนเด็ดชะอมอีก จึงโดนหนามทิ่มตำมืออีกตลอด เพราะเพิ่งเคยเด็ดชะอมบนต้นครั้งแรก จึงไม่รู้วิธีเด็ด แต่ก็ไม่คิดจะแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น
- ผู้เขียน
